Zinterperetuj wiersz Jana Kasprowicza - Krzak dzikiej róży w CIemnych Smerczynach
Wiersz :
W ciemnosmreczyńskich skał zwaliska,
Gdzie pawiookie drzemią stawy,
Krzak dzikiej róży pons swój krwawy
Na plamy szarych złomów ciska.
U stóp mu bujne rosną trawy,
Bokiem się piętrzy turnia ślizka,
Kosodrzewiny wężowiska
Poobszywały głaźne ławy...
Samotny, senny, zadumany,
Skronie do zimnej tuli ściany,
Jakby się lękał tchnienia burzy.
Cisza... O liście wiatr nie trąca,
A tylko limba próchniejąca
Spoczywa obok krzaku róży
More Questions From This User See All
Krak dzikiej róży - pełnia życia, witalność
Próchniejąca limba - starość, choroba, śmierć
Napewno dobrze mieliśmy niedawno lekcje pozdrawiam.
Wiersz można zrozumieć na wiele sposobów. Powstał w dobie Młodej Polski, kiedy autor tworzył utwory wieloznaczne, gdyż przyświecały hasła: "sztuka dla sztuki" i "evivva l'atre" (niech żyje sztuka).
Róża jest moim zdaniem symbolem siły i artystów. Istnieje w niesprzyjających warunkach, a jednak pnie się w górę. Pomimo swojej rzekomej słabości, nie poddaje się i tworzy coś pięknego- czerwone płatki kwiatów. Natomiast limba może być utożsamiana z wewnęteznym zepsuciem wyższych sfer (z filistrami), którzy żyli dla własnej przyjemności. Polska szlachta uważała się za siłę narodu, jednakże wewnętrznie była zepsuta, skorumpowana i wiodła kraj ku klęsce.