Kalendarz księżycowy (lunarny) - kalendarz oparty na fazach Księżyca. Rok księżycowy ma 354 dni i dzielony był na 12 miesięcy synodycznych (po 29 lub 31 dni) Kalendarz księżycowo-słoneczny - kalendarz będący kombinacją kalendarza słonecznego i księżycowego. Rok kalendarzowy trwa 365 dni, ale długość miesiąca równa jest długości miesiąca księżycowego (29 lub 30 dni). Kalendarz słoneczny, kalendarz solarny - kalendarz oparty na cyklu zmian pór roku związanym z ruchem obiegowym Ziemi wokół Słońca. Rok ma 365 dni, średnia długość roku słonecznego wynosi 365,2422 dni (rok zwrotnikowy), co wymusza wyrównanie roku kalendarzowego co pewien czas (lata przestępne). Kalendarz egipski – urzędowy kalendarz obowiązujący w starożytnym Egipcie, stanowiący kombinację kalendarza księżyco-słonecznego i agrarnego, opartego na cyklu wylewów Nilu. Powstał ok. 3000 lat p.n.e Kalendarz juliański – kalendarz słoneczny opracowany na życzenie Juliusza Cezara Kalendarz gregoriański – kalendarz słoneczny, zreformowany kalendarz juliański autorstwa Luigiego Lilio na zlecenie Grzegorza XIII Kalendarz rzymski - kalendarz typu księżycowego stosowany w Imperium rzymskim do reformy Juliusza Cezara czyli do 46 r. p.n.e. włącznie. Kalendarz Majów – kalendarz używany w obrębie cywilizacji Majów Kalendarz żydowski, lub hebrajski - kalendarz lunarny (obecnie solarno-lunarny), używany przez plemiona semickie od czasów przedhistorycznych
Kalendarz Majów – kalendarz używany w obrębie cywilizacji Majów w tzw. okresie klasycznym, tj. między III a IX w. n.e., a w okresie poklasycznym, aż do najazdu Hiszpanów, z pewnymi zmianami, przez Majów i ludy Nahua (Nahaua), od IX w. n.e. Tolteków, a od XIV w. n.e. Azteków.
Kalendarz księżycowy (lunarny) - kalendarz oparty na fazach Księżyca. Rok księżycowy ma 354 dni i dzielony był na 12 miesięcy synodycznych (po 29 lub 31 dni)
Kalendarz rzymski - kalendarz typu księżycowego stosowany w Imperium rzymskim do reformy Juliusza Cezara czyli do 46 r. p.n.e. włącznie.
Kalendarz księżycowy (lunarny) - kalendarz oparty na fazach Księżyca. Rok księżycowy ma 354 dni i dzielony był na 12 miesięcy synodycznych (po 29 lub 31 dni)
Kalendarz księżycowo-słoneczny - kalendarz będący kombinacją kalendarza słonecznego i księżycowego. Rok kalendarzowy trwa 365 dni, ale długość miesiąca równa jest długości miesiąca księżycowego (29 lub 30 dni).
Kalendarz słoneczny, kalendarz solarny - kalendarz oparty na cyklu zmian pór roku związanym z ruchem obiegowym Ziemi wokół Słońca. Rok ma 365 dni, średnia długość roku słonecznego wynosi 365,2422 dni (rok zwrotnikowy), co wymusza wyrównanie roku kalendarzowego co pewien czas (lata przestępne).
Kalendarz egipski – urzędowy kalendarz obowiązujący w starożytnym Egipcie, stanowiący kombinację kalendarza księżyco-słonecznego i agrarnego, opartego na cyklu wylewów Nilu. Powstał ok. 3000 lat p.n.e
Kalendarz juliański – kalendarz słoneczny opracowany na życzenie Juliusza Cezara
Kalendarz gregoriański – kalendarz słoneczny, zreformowany kalendarz juliański autorstwa Luigiego Lilio na zlecenie Grzegorza XIII
Kalendarz rzymski - kalendarz typu księżycowego stosowany w Imperium rzymskim do reformy Juliusza Cezara czyli do 46 r. p.n.e. włącznie.
Kalendarz Majów – kalendarz używany w obrębie cywilizacji Majów
Kalendarz żydowski, lub hebrajski - kalendarz lunarny (obecnie solarno-lunarny), używany przez plemiona semickie od czasów przedhistorycznych
Kalendarz Majów – kalendarz używany w obrębie cywilizacji Majów w tzw. okresie klasycznym, tj. między III a IX w. n.e., a w okresie poklasycznym, aż do najazdu Hiszpanów, z pewnymi zmianami, przez Majów i ludy Nahua (Nahaua), od IX w. n.e. Tolteków, a od XIV w. n.e. Azteków.
Kalendarz księżycowy (lunarny) - kalendarz oparty na fazach Księżyca. Rok księżycowy ma 354 dni i dzielony był na 12 miesięcy synodycznych (po 29 lub 31 dni)
Kalendarz rzymski - kalendarz typu księżycowego stosowany w Imperium rzymskim do reformy Juliusza Cezara czyli do 46 r. p.n.e. włącznie.