MM221
Wit Stwosz- przedstawiciel późnego gotyku. Urodził się w 1447 lub 1448 w miejscowości Horb, a zmarł w 1533 w Norymberdze. Informacje na jego temat są bardzo skromne, nawet data urodzin nie jest pewna. Był wszechstronnym twórcą, zajmował się rzeźbą, malarstwem oraz grafiką. Stwosz dużo podróżował. Ze swojego miasta rodzinnego przybył do Konstancji gdzie wykonywał prace kamieniarskie. Następne zlecenia wykonał w Wiedniu, Bazylei oraz Strasburgu. Ożenił się z Barbarą Heitz, której ojciec był właścicielem oberży. Z tego małżeństwa narodził się Stanisław Stwosz. Pracował razem z ojcem w krakowskiej pracowni. Po wykonaniu Ołtarza Mariackiego oraz paru innych zamówień wrócił z powrotem do Norymbergi. W tym samym roku umarła jego żona Barbara. W następnych latach, prawdopodobnie na skutek zmowy dwóch kupców norymberskich, Stwosz wplątał się w poważne kłopoty. Jednemu z nich pożyczył dużą ilość pieniędzy. Niestety ten wkrótce zbankrutował. Stwosz, nie mogąc odzyskać należnej mu sumy przed sądem podrobił weksel, na którym postawił fałszywy podpis i pieczęć. Fałszerstwo zostało wykryte, a artysta schronił się do klasztoru karmelitów, gdzie zakonnikiem był jego syn. Przebywając w klasztorze doszedł do ugody w sprawie weksla z jego wystawcą. Po opuszczeniu klasztoru został zatrzymany w 1503 roku przez straż miejską i osadzony w więzieniu. Z pomocą przyszedł jego zięć, Jörg Trummer. Stwosz uniknął kary śmierci dzięki wyjednanemu przez zięcia wstawiennictwu biskupa Würzburga- Wawrzyńca z Bibra i rycerza frankońskiego Betza von Romrodt. Karę ograniczono do wypalenia mu rozgrzanym żelazem piętna na obu policzkach i nakazania nieopuszczania miasta do końca życia. Zakazowi się jednak nie podporządkował i uciekł do Münnerstadt, co doprowadziło do nowego konfliktu z Radą Miejską. Dzieła Wita cieszyły się ogromnym uznaniem. Jego najważniejsze działa to: - Ołtarz Główny w Kościele Mariackim (Zaśnięcie NMP) - Chrystus w Ogrodzie Oliwnym - Nagrobek króla Kazimierza IV Jagiellończyka w kaplicy Świętokrzyskiej katedry wawelskiej - Tumba Piotra z Bnina w katedrze we Włocławku
Stwosz dużo podróżował. Ze swojego miasta rodzinnego przybył do Konstancji gdzie wykonywał prace kamieniarskie. Następne zlecenia wykonał w Wiedniu, Bazylei oraz Strasburgu.
Ożenił się z Barbarą Heitz, której ojciec był właścicielem oberży. Z tego małżeństwa narodził się Stanisław Stwosz. Pracował razem z ojcem w krakowskiej pracowni.
Po wykonaniu Ołtarza Mariackiego oraz paru innych zamówień wrócił z powrotem do Norymbergi. W tym samym roku umarła jego żona Barbara. W następnych latach, prawdopodobnie na skutek zmowy dwóch kupców norymberskich, Stwosz wplątał się w poważne kłopoty. Jednemu z nich pożyczył dużą ilość pieniędzy. Niestety ten wkrótce zbankrutował. Stwosz, nie mogąc odzyskać należnej mu sumy przed sądem podrobił weksel, na którym postawił fałszywy podpis i pieczęć. Fałszerstwo zostało wykryte, a artysta schronił się do klasztoru karmelitów, gdzie zakonnikiem był jego syn. Przebywając w klasztorze doszedł do ugody w sprawie weksla z jego wystawcą. Po opuszczeniu klasztoru został zatrzymany w 1503 roku przez straż miejską i osadzony w więzieniu. Z pomocą przyszedł jego zięć, Jörg Trummer. Stwosz uniknął kary śmierci dzięki wyjednanemu przez zięcia wstawiennictwu biskupa Würzburga- Wawrzyńca z Bibra i rycerza frankońskiego Betza von Romrodt. Karę ograniczono do wypalenia mu rozgrzanym żelazem piętna na obu policzkach i nakazania nieopuszczania miasta do końca życia. Zakazowi się jednak nie podporządkował i uciekł do Münnerstadt, co doprowadziło do nowego konfliktu z Radą Miejską.
Dzieła Wita cieszyły się ogromnym uznaniem. Jego najważniejsze działa to:
- Ołtarz Główny w Kościele Mariackim (Zaśnięcie NMP)
- Chrystus w Ogrodzie Oliwnym
- Nagrobek króla Kazimierza IV Jagiellończyka w kaplicy Świętokrzyskiej katedry wawelskiej
- Tumba Piotra z Bnina w katedrze we Włocławku