Zbierz informacje na temat języka i stylu w utworze - "Krzyżacy".
Ważne !! Daje Naj !
wooowoo
O kwestiach językowych „Krzyżaków” Sienkiewicz mówił: „Studiowałem przede wszystkim akta grodzkie i miejskie, gdzie w tekst łaciński, względnie niemiecki, wplatane są często polskie zeznania świadków. Tam znalazłem mnóstwo starych wyrażeń i form dawno zaginionych. Dość dużo dostarczyła mi ich także gwara góralska w Tatrach, z wyłączeniem Zakopanego, gdzie ów stary i tak cudownie zachowany język popsuł się”.
Język „Krzyżaków” został doceniony przez znawców. Uważali, że niczym nie przypominał „niezrozumiałej archaizacji” natomiast dzięki osłuchaniu się autora z językiem zakopiańskim miał w sobie coś piastowskiego.
Na uwagę zasługuje „wyrazistość i indywidualizm mowy bohaterów oraz plastyczność i barwność opisu” tak charakterystyczne dla pisarstwa Sienkiewicza. Informacje pochodzą ze strony http://2l.pl/artykul-31827.html
0 votes Thanks 1
mateusz208
Tak postąpił Henryk Sienkiewicz w powieści Krzyżacy. Język charakteryzuje bohaterów, ukazuje ich obyczaje, wiedzę o świecie, jaką wówczas dysponowano. Archaizacja występuje więc przede wszystkim w dialogach:
– Toś dobry chłop – rzekł Maćko. – Bóg by mnie skarał, gdyby ja był dla was inny. Obaczcie, że już wozy ładują, a jeden kazałem sianem dla was wymościć. (...) Pojedziemy wolno razem z księżną i dworem, żeby wam starunku nie zbrakło. Potem oni nawrócą na Mazowsze, a my do siebie – i pomagaj Bóg!
Narrator w tej powieści także używa archaizmów, wtapia się dzięki temu w tło, pochodzi jakby z tego samego świata, choć jednocześnie jest obserwatorem i komentatorem wydarzeń:
Albowiem, podczas gdy mężowie z Bogdańca ginęli pod strzałami Niemców, zbójnicy-rycerze z pobliskiego Śląska napadli na ich gniazdo, spalili do cna osadę, ludność usiekli lub uprowadzili w niewolę (...).
Sienkiewicz uzyskał efekt postarzenia języka, stosując wyrazy pochodzące z gwary zakopiańskiej, która przechowała wiele dawnych form językowych. Jak widać, w tekście Krzyżaków występują wszystkie rodzaje archaizmów, choć najbardziej rzucają się w oczy archaizmy leksykalne (np. potykać, pachołek, zrękowiny).
Język „Krzyżaków” został doceniony przez znawców. Uważali, że niczym nie przypominał „niezrozumiałej archaizacji” natomiast dzięki osłuchaniu się autora z językiem zakopiańskim miał w sobie coś piastowskiego.
Na uwagę zasługuje „wyrazistość i indywidualizm mowy bohaterów oraz plastyczność i barwność opisu” tak charakterystyczne dla pisarstwa Sienkiewicza.
Informacje pochodzą ze strony
http://2l.pl/artykul-31827.html
– Toś dobry chłop – rzekł Maćko.
– Bóg by mnie skarał, gdyby ja był dla was inny. Obaczcie, że już wozy ładują, a jeden kazałem sianem dla was wymościć. (...) Pojedziemy wolno razem z księżną i dworem, żeby wam starunku nie zbrakło. Potem oni nawrócą na Mazowsze, a my do siebie – i pomagaj Bóg!
Narrator w tej powieści także używa archaizmów, wtapia się dzięki temu w tło, pochodzi jakby z tego samego świata, choć jednocześnie jest obserwatorem i komentatorem wydarzeń:
Albowiem, podczas gdy mężowie z Bogdańca ginęli pod strzałami Niemców, zbójnicy-rycerze z pobliskiego Śląska napadli na ich gniazdo, spalili do cna osadę, ludność usiekli lub uprowadzili w niewolę (...).
Sienkiewicz uzyskał efekt postarzenia języka, stosując wyrazy pochodzące z gwary zakopiańskiej, która przechowała wiele dawnych form językowych. Jak widać, w tekście Krzyżaków występują wszystkie rodzaje archaizmów, choć najbardziej rzucają się w oczy archaizmy leksykalne (np. potykać, pachołek, zrękowiny).