Zasady prawidłowej funkcjonalności układu krwionośnego ??
rafalkin
Rola ukladu krwionosnego jest rozprowadzanie krwi po calym organizmie.Dostarcza ona do wszystkich czesci ciala zwiazki odzywcze i tlen oraz inne substancje niezbedne do prawidlowego funkcjonowania organizmu.Zabiera natomiast szkodliwe produkty przemiany materii.Serce jest narzadem odpowiedzialnym za krazenie krwi w organizmie.pompuje ono krew do naczyn krwionosnych zwanych tetnicami.Natomiast do serca wraca zylami.zyla podobojczykowa tetnica ramienna,zyla glowna dolna,tetnica nerkowa ,zyla udowa ,tetnica podobojczykowa,zyla plucna,tetnica plucna serce,aorta,zyla nerkowa,tetnica udowa.
2 votes Thanks 2
Zgłoś nadużycie! W organizmie człowieka występują dwa układy naczyniowe: układ krwionośny (zamknięty) i układ limfatyczny (otwarty). W skład układy krwionośnego wchodzą: naczynia krwionośne (tętnice, żyły, naczynia włosowate) i serce. Krew przed wszystkim dostarcza komórkom tlen i substancje odżywcze, a odprowadza dwutlenek węgla oraz szkodliwe produkty przemiany materii. Krew składa się z substancji między komórkowej zwanej osoczem, w której są zawieszone tzw. ciałka krwi (krwinki czerwone, krwinki białe, płytki krwi). Krwinki czerwone (erytrocyty) dzięki hemoglobinie mogą nietrwale łączyć się z tlenem lub dwutlenkiem węgla, w zależności od stopnia stężenia tych gazów. Hemoglobina odgrywa główną rolę w wymianie gazowej jako przenośnik gazów. Krwinki białe (leukocyty) w zależności od wielkości i kształtu jądra komórkowego dzielą się na kilka rodzajów. Główną ich funkcją jest obrona organizmu przed drobnoustrojami chorobotwórczymi. Płytki krwi (trombocyty) odgrywają zasadniczą rolę w procesie krzepnięcia krwi. U człowieka wyróżniono cztery podstawowe grupy krwi: A, B, AB, 0. Ponadto wykazano występowanie w krwi tzw. czynnika Rh. Poznanie grupy krwi stworzyło możliwość transfuzji - przetaczania jednemu człowiekowi krwi innego człowieka w sytuacji zagrożenia życia. Najbezpieczniejsze jest przetaczanie tej samej grupy krwi. Do chorób krwi zaliczamy np. niedokrwistość (anemia), białaczkę, krwawiączkę (hemofilia). W układzie krwionośnym krew krąży w zamkniętym systemie naczyń krwionośnych - tętnic, żył i naczyń włosowatych. Tętnice odprowadzają krew z serca do tkanek. Żyły odprowadzają krew z tkanek do serca. Tętnice i żyły rozgałęziają się na drobniutkie naczynia włosowate. W nich odbywa się wymiana substancji między krwią a tkankami ciała. Pompą wprowadzającą krew w ruch i umożliwiającą jej krążenie jest serce zbudowane ze swoistego mięśnia poprzecznie prążkowanego sercowego (kurczy się niezależnie od naszej woli). Serce umieszczone jest w tzw. worku osierdziowym wypełnionym płynem, który zmniejsza tarcie w czasie pracy serca, oraz oplecione jest przez tętnice wieńcowe, które je odżywiają. Pionowa przegroda dzieli serce na połowy: prawą i lewą. Każda połowa dzieli się na dwie części: górną, zwaną przedsionkiem, i dolną, zwaną komorą. Pomiędzy przedsionkami a komorami serca znajdują się zastawki przedsionkowo-komorowe. Praca serca polega na rytmicznym, naprzemiennym kurczeniu i rozkurczeniu się przedsionków i komór. Wyróżniamy trzy fazy pracy serca: skurcz, rozkurcz i pauzę. W organizmie człowieka krew krąży dwoma obiegami: małym i dużym. Mały obieg rozpoczyna się w prawej komorze serca. Z niej krew dociera tętnicami płucnymi do płuc. W pęcherzykach płucnych zachodzi wymiana gazowa. Krew zwierająca tlen przepływa żyłami płucnymi do lewego przedsionka, a następnie do lewej komory. W lewej komorze serca rozpoczyna się duży obieg krwi. Z tej komory krew z tlenem wypływa aortą, a następnie tętnicami do wszystkich komórek ciała. Poprzez naczynia włosowate dokonuje się wymiana substancji. Z komórek ciała krew wraca żyłami do prawego przedsionka, a następnie do prawej komory i cykl się powtarza. Do najważniejszych chorób układu krążenia zalicza się: miażdżycę naczyń, chorobę wieńcową, zwał mięśnia sercowego, chorobę nadciśnieniową. Jeżeli krew wydostanie się poza naczynie krwionośne na skutek przerwania jego ścian, to nastąpi krwotok. Rozróżnia się krwotoki: tętnicze, żylne, miąższowe. Układ limfatyczny składa się z naczyń i węzłów limfatycznych (chłonnych). W naczyniach limfatycznych krąży limfa (chłonka). Układ ten pełni w organizmie funkcję odpornościową, neutralizującą oraz umożliwia odprowadzenie limfy do krwi.
W organizmie człowieka występują dwa układy naczyniowe: układ krwionośny (zamknięty) i układ limfatyczny (otwarty). W skład układy krwionośnego wchodzą: naczynia krwionośne (tętnice, żyły, naczynia włosowate) i serce. Krew przed wszystkim dostarcza komórkom tlen i substancje odżywcze, a odprowadza dwutlenek węgla oraz szkodliwe produkty przemiany materii. Krew składa się z substancji między komórkowej zwanej osoczem, w której są zawieszone tzw. ciałka krwi (krwinki czerwone, krwinki białe, płytki krwi).
Krwinki czerwone (erytrocyty) dzięki hemoglobinie mogą nietrwale łączyć się z tlenem lub dwutlenkiem węgla, w zależności od stopnia stężenia tych gazów. Hemoglobina odgrywa główną rolę w wymianie gazowej jako przenośnik gazów.
Krwinki białe (leukocyty) w zależności od wielkości i kształtu jądra komórkowego dzielą się na kilka rodzajów. Główną ich funkcją jest obrona organizmu przed drobnoustrojami chorobotwórczymi.
Płytki krwi (trombocyty) odgrywają zasadniczą rolę w procesie krzepnięcia krwi.
U człowieka wyróżniono cztery podstawowe grupy krwi: A, B, AB, 0. Ponadto wykazano występowanie w krwi tzw. czynnika Rh. Poznanie grupy krwi stworzyło możliwość transfuzji - przetaczania jednemu człowiekowi krwi innego człowieka w sytuacji zagrożenia życia. Najbezpieczniejsze jest przetaczanie tej samej grupy krwi.
Do chorób krwi zaliczamy np. niedokrwistość (anemia), białaczkę, krwawiączkę (hemofilia).
W układzie krwionośnym krew krąży w zamkniętym systemie naczyń krwionośnych - tętnic, żył i naczyń włosowatych. Tętnice odprowadzają krew z serca do tkanek. Żyły odprowadzają krew z tkanek do serca. Tętnice i żyły rozgałęziają się na drobniutkie naczynia włosowate. W nich odbywa się wymiana substancji między krwią a tkankami ciała. Pompą wprowadzającą krew w ruch i umożliwiającą jej krążenie jest serce zbudowane ze swoistego mięśnia poprzecznie prążkowanego sercowego (kurczy się niezależnie od naszej woli). Serce umieszczone jest w tzw. worku osierdziowym wypełnionym płynem, który zmniejsza tarcie w czasie pracy serca, oraz oplecione jest przez tętnice wieńcowe, które je odżywiają. Pionowa przegroda dzieli serce na połowy: prawą i lewą. Każda połowa dzieli się na dwie części: górną, zwaną przedsionkiem, i dolną, zwaną komorą. Pomiędzy przedsionkami a komorami serca znajdują się zastawki przedsionkowo-komorowe. Praca serca polega na rytmicznym, naprzemiennym kurczeniu i rozkurczeniu się przedsionków i komór. Wyróżniamy trzy fazy pracy serca: skurcz, rozkurcz i pauzę. W organizmie człowieka krew krąży dwoma obiegami: małym i dużym. Mały obieg rozpoczyna się w prawej komorze serca. Z niej krew dociera tętnicami płucnymi do płuc. W pęcherzykach płucnych zachodzi wymiana gazowa. Krew zwierająca tlen przepływa żyłami płucnymi do lewego przedsionka, a następnie do lewej komory. W lewej komorze serca rozpoczyna się duży obieg krwi. Z tej komory krew z tlenem wypływa aortą, a następnie tętnicami do wszystkich komórek ciała. Poprzez naczynia włosowate dokonuje się wymiana substancji. Z komórek ciała krew wraca żyłami do prawego przedsionka, a następnie do prawej komory i cykl się powtarza.
Do najważniejszych chorób układu krążenia zalicza się: miażdżycę naczyń, chorobę wieńcową, zwał mięśnia sercowego, chorobę nadciśnieniową.
Jeżeli krew wydostanie się poza naczynie krwionośne na skutek przerwania jego ścian, to nastąpi krwotok. Rozróżnia się krwotoki: tętnicze, żylne, miąższowe.
Układ limfatyczny składa się z naczyń i węzłów limfatycznych (chłonnych). W naczyniach limfatycznych krąży limfa (chłonka). Układ ten pełni w organizmie funkcję odpornościową, neutralizującą oraz umożliwia odprowadzenie limfy do krwi.