Do odróżnienia roztworu siarkowodoru i amoniaku można użyć papierka lakmusowego (w roztworze siarkowodoru zabarwi się na czerwono, w amoniaku na niebiesko), który pozwoli nam sprawdzić pH tych roztworów a na jego podstawie da się je rozróżnić.
Innym sposobem (takim, w którym można napisać jakąś reakcję) jest przystawienie do roztworu amoniaku i siarkowodoru probówki z kwasem chlorowodorowym.
Obserwacje: obok próbówki z siarkowodorem brak obserwacji, obok probówki z wodą amoniakalną pojawia się delikatna, biaława mgiełka.
Wniosek: Między roztworem siarkowodoru a kwasem chlorowodorowym nie zaszła żadna reakcja (brak równania reakcji), a między roztworem amoniaku i kwasu chlorowodorowego zaszła reakcja, co pozwoliło na odróżnienie tych dwóch substancji od siebie.
Reakcje: H2S + HCl -> brak reakcji NH3 + HCl -> NH4Cl <- to jest nasza biała mgiełka.
Do odróżnienia roztworu siarkowodoru i amoniaku można użyć papierka lakmusowego (w roztworze siarkowodoru zabarwi się na czerwono, w amoniaku na niebiesko), który pozwoli nam sprawdzić pH tych roztworów a na jego podstawie da się je rozróżnić.
Innym sposobem (takim, w którym można napisać jakąś reakcję) jest przystawienie do roztworu amoniaku i siarkowodoru probówki z kwasem chlorowodorowym.
Obserwacje: obok próbówki z siarkowodorem brak obserwacji, obok probówki z wodą amoniakalną pojawia się delikatna, biaława mgiełka.
Wniosek: Między roztworem siarkowodoru a kwasem chlorowodorowym nie zaszła żadna reakcja (brak równania reakcji), a między roztworem amoniaku i kwasu chlorowodorowego zaszła reakcja, co pozwoliło na odróżnienie tych dwóch substancji od siebie.
Reakcje:
H2S + HCl -> brak reakcji
NH3 + HCl -> NH4Cl <- to jest nasza biała mgiełka.