Zapoznaj się z wyjaśnieniami, kim byli bohaterowie przypowieści o miłosiernym Samarytaninie.
Samarytanin - w czasach Chrystusa Samarytanie byli znienawidzeni przez Żydów. Mieszkańców Samarii uważano za odstępców od wiary, gardzono nimi i oskarżano o każde zło.
Kapłan - osoba, która zajmowała się głównie przewodniczeniu obrzędom religijnym, w tym składaniu ofiar. Kapłan był postrzegany jako pośrednik między Bogiem a ludźmi. Otaczano go wielkim szacunkiem.
Lewita - członek warstwy kapłańskiej, sługa świątynny, który wykonywał niższe posługi religijne.
Spośród podanych cech wybierz te, które pasują do postawy kapłana i lewity oraz Samarytanina, a następnie zaznacz właściwe przesłanie płynące z tej przypowieści.
Kapłan i lewita:
obojętność zainteresowanie drugim człowiekiem udawana pobożność dobroć bezduszność egoizm
Samarytanin:
miłosierdzie okrucieństwo dobroć litość bezinteresowność obojętność zaangażowana pomoc pycha współczucie
Przesłanie:
Prawdziwie dobry jest ten, kto pomaga innym. Należy pomagać, ale przede wszystkim swoim bliskim i znajomym. Nie wolno oceniać człowieka po tym, kim jest, lecz po jego uczynkach. Najważniejszym uczynkiem miłosierdzia jest modlitwa za drugą osobę.
- Nie wolno oceniać człowieka po tym, kim jest, lecz po jego uczynkach.
W przypowieści o miłosiernym Samarytaninie, kapłan i lewita, mimo swojego wysokiego statusu religijnego, przechodzą obojętnie obok człowieka potrzebującego pomocy. Ich postawa jest oznaką udawanej pobożności, bezduszności i egoizmu. Z drugiej strony, Samarytanin, mimo że jest społecznie pogardzany, okazuje miłosierdzie, dobroć, litość i bezinteresowność, pomagając człowiekowi w potrzebie. Ta przypowieść naucza, że prawdziwie dobry jest ten, kto pomaga innym, i że nie powinniśmy oceniać ludzi na podstawie ich statusu społecznego czy religijnego, ale na podstawie ich uczynków.
Odpowiedź:
Kapłan i lewita:
- obojętność
- udawana pobożność
- bezduszność
- egoizm
Samarytanin:
- miłosierdzie
- dobroć
- litość
- bezinteresowność
- zaangażowana pomoc
- współczucie
Przesłanie:
- Prawdziwie dobry jest ten, kto pomaga innym.
- Nie wolno oceniać człowieka po tym, kim jest, lecz po jego uczynkach.
W przypowieści o miłosiernym Samarytaninie, kapłan i lewita, mimo swojego wysokiego statusu religijnego, przechodzą obojętnie obok człowieka potrzebującego pomocy. Ich postawa jest oznaką udawanej pobożności, bezduszności i egoizmu. Z drugiej strony, Samarytanin, mimo że jest społecznie pogardzany, okazuje miłosierdzie, dobroć, litość i bezinteresowność, pomagając człowiekowi w potrzebie. Ta przypowieść naucza, że prawdziwie dobry jest ten, kto pomaga innym, i że nie powinniśmy oceniać ludzi na podstawie ich statusu społecznego czy religijnego, ale na podstawie ich uczynków.