Zapisywanie i odtwarzanie dźwięku kiedyś i dziś.
Jak odtwarzano dźwięk i jak go zapisywano?
Proszę o szybką i dobrą odpowiedź . Potrzebuję na dzisiaj...
Pozdrawiam :)
Jak odtwarzano dźwięk i jak go zapisywano?
Proszę o szybką i dobrą odpowiedź . Potrzebuję na dzisiaj...
Pozdrawiam :)
muzyki na początku dwudziestego
wieku, w sesji nagraniowej używano
fonografu.
Telegrafon, wynaleziony
w 1890 roku przez Valdemara
Poulsena, rejestrował dźwięk
metodą magnetyczną na
stalowej taśmie
JAK ZAPISAĆ
Pierwszym pomysłem była mecha−
niczna metoda zapisu dźwięku. W roku
1878 Tomasz Edison skonstruował przy−
rząd, w którym igła poruszana przez drga−
jącą pod wpływem fal dźwiękowych mem−
branę żłobiła spiralny rowek na wprawio−
nym w ruch walcu woskowym. Fonograf,
oprócz realizowanie funkcji zapisu, był
też w stanie dźwięk odtwarzać. Odbywa−
ło się w to w odwrotnym procesie, po−
przez przesuwanie połączonej z memb−
raną igły po wyżłobionym wcześniej row−
ku. Metoda Edisona stała się bardzo szy−
bko popularna. Dziesięć lat po jej premie−
rze Berliner opatentował wboczny zapis
na płycie gramofonowej. Niedługo potem
pojawił się pierwszy gramofon o prędkoś−
ci obrotowej 78 obr./min, standard ten
spotykamy nawet do dziś w niektó−
rych gramofonach. Pierwszy gra−
mofon posiadał napęd sprężyno−
wy, a więc jego eksploatacja nie
należała do najwygodniejszych.
Najważniejsze było jednak to, iż
urządzenie przyczyniło się do
upowszechnienia muzyki, spełni−
ło ważną rolę w rozwoju kultury.
Z pierwszych gramofonów dźwięk
wydobywał się poprzez zwiniętą
“tubę” i nie miał nic wspólnego z
elektrycznością. Dopiero w latach trzy−
dziestych dwudziestego wieku pojawiły
się gramofony wyposażone w urządzenie
zwane adapterem. Dziś można przyjąć,
że rolę adapteru spełnia wkładka (a kon−
kretnie jej układ drgający cewka−mag−
nes). Adapter służył bowiem do zamiany
drgań mechanicznych na impulsy elekt−
ryczne. Sam gramofon bardzo często na−
zywany jest w języku polskim adapterem.
Wynalazek otworzył drogę do odtwarza−
nia zapisu przez urządzenia elektronicz−
ne, wzmacniacz i głośniki. Pierwsze gra−
mofony z adapterami były jednak napę−
dzane wciąż przez nakręcaną sprężynę,
dopiero nieco później pojawił się silnik
elektryczny. Zastosowanie adapterów da−
ło możliwość korzystania z płyt drobno−
rowkowych, a w przyszłości okazało się
kluczem do uzyskania zapisu dwukana−
łowego. Gramofony przetrwały do dziś,
zmieniono napęd, który czasem wyko−
rzystuje nawet kilka silników (np. Clearau−
dio) lub system bezpośredni (np. Denon),
ulepszono “śledzenie” płyty konstruując
superprecyzyjne ramiona, czy wreszcie
doprowadzono do doskonałości wkładki.
W ich konstrukcji nieraz spotyka się sreb−
rne uzwojenia cewek drgających czy pla−
tynowe elementy igły.
JAK ZAPISAĆ
Pierwszym pomysłem była mecha−
niczna metoda zapisu dźwięku. W roku
1878 Tomasz Edison skonstruował przy−
rząd, w którym igła poruszana przez drga−
jącą pod wpływem fal dźwiękowych mem−
branę żłobiła spiralny rowek na wprawio−
nym w ruch walcu woskowym. Fonograf,
oprócz realizowanie funkcji zapisu, był
też w stanie dźwięk odtwarzać. Odbywa−
ło się w to w odwrotnym procesie, po−
przez przesuwanie połączonej z memb−
raną igły po wyżłobionym wcześniej row−
ku. Metoda Edisona stała się bardzo szy−
bko popularna. Dziesięć lat po jej premie−
rze Berliner opatentował wboczny zapis
na płycie gramofonowej. Niedługo potem
pojawił się pierwszy gramofon o prędkoś−
ci obrotowej 78 obr./min, standard ten
spotykamy nawet do dziś w niektó−
rych gramofonach.
Odtwarzacze cyfrowe, są nowoczesnymi urządzeniami wykorzystującymi technike komputerową. Płytę CD oraz odtwarzacz wynalazł koncern PHILIPS na początku lat 80-ych.
Na przełomie lat 80-ych i 90-ych nastąpił bardzo szybki rozwój techniki komputerowej, gdzie z powodzeniem zaczęto stosować płyty CD jako nośnik danych. Dzisiaj nikt już sobie nie wyobraża komputera, który nie posiada napędu CD lub DVD.
Najważniejszym elementem odtwarzacza CD jest laser służący do odczytu danych zawartch na dysku CD – z ang. Compact Disc Digital Audio. Najczęściej są to płyty
o średnicach 12 rzadziej 8 cm. Pod względem parametrów technicznych, płyty CD przewyższają wielokrotnie analogowe (winylowe) płyty audio lub dyskietki w komputerach. Dzwięk zapisany na płycie jest krystalicznie czysty, nie występują typowe trzaski dla płyt analogowych, natomiast w przypadku płyt CDR lub CDRW można nanich zapisać do 500 razy więcej danych niż na dyskietce 3,5”. Dzięki bezstykowemu systemowi odtwarzania danych (dźwięku) zarówno płyta jak i laser nie ulegają zużyciu. Można powiedzieć o nich, że posiadają bezterminową gwarancję. Odbity od powierzchni płyty promień lasera (światło), zostaje zmodukowany tzn. zmieniony na sygnał elektryczny o odpowiednio dużej częstotliwości. Następnie zostaje on we wzmacniaczu zamieniony na sygnał akustyczny, który słyszymy z głośnika. Podobnie dzieje się w przypadku danych odczytywanych w odtwarzaczu CD umieszczonym w komputerze. Dane zawarte na płycie CDR lub CDRW zamieniane są podobnie jak w przypadku płyt audio na dźwięk, a także na obraz lub program, który komputer może wykonać.