Od niepamiętnych czasów miłość jest bardzo ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka. Jest cnotą, którą otrzymaliśmy od Boga. Często też możemy spotkać ją w literaturze i filmie. Jednak czy życie bez niej to czarodziejska latarnia bez światła?
Najbardziej znanym pisarzem opisującym miłość jest niewątpliwie William Szekspir. To on stworzył najbardziej znaną parę – Romea i Julię. Zostali oni rozdzieleni przez spór między rodzinami. Zakochani nie umieli i nie chcieli żyć bez siebie. Kochali się pomimo przeciwnoci losu. Z ich historri można wywnioskować, że uczuć nie da się ukryć, a próby ich zniszczenia przynoszą zazwyczaj tragiczne skutki.
Jest taki obraz Qentina Massysa ,,Bankier z żoną”. Przedstawia on dwoje małżonków, którzy są skupieni na swojej pracy. On zajmuje się liczeniem pieniędzy, a ona kartkuje Pismo Święte i przygląda się pracy męża. Można by pomyśleć, że reprezentują zupełnie różne spojrzenia na świat: on – materialny, ona – duchowy. Jednak ich zachowanie, pochylenie się ku sobie i spokojne wykonywanie zajęć, może świadczyć, że żyją dla siebie i są ze sobą szczęśliwi.
W świecie pieniądza żyje również Ebenezer Scrooge, bohater ,,Opowieści wigilijnej” . Dla niego pieniądze są najważniejsze. Jest przeraźliwie skąpy i nie utrzymuje kontaktów z rodziną. Dopiero niespodziewana wizyta duchów, całkowicie zmieniła bohatera. Zrozumiał, że pieniądze nie dają mu szczęścia. O wiele bardziej wolał dzielić się nimi z potrzebującymi. Dopiero teraz zauważył, że miłość wobec innych jest pięknym uczuciem. Zrozumiał, że życie bez niej jest nic niewarte. Dotychczas był zupełnie jak latarnia bez światła.
Kolejnym przykładem jest Orfeusz i Eurydyka. Orfeusz był śpiewakiem i poetą. Szczycił się z powodu swojej pięknej żony – Eurydyki. Jednak pewnego dnia została ona ukąszona przez żmiję. Zrozpaczony Orfeusz wiedział, że jego życie bez ukochanej nie ma sensu. Dlatego tez poszedł za nią do krainy umarłych Tak oczarował swoją grą Hadesa i Persefonę, że zgodzili się powrócić Eurydykę pod warunkiem, że Orfeusz nie spojrzy na żonę przed opuszczeniem Hadesu. Orfeusz jednak nie wytrzymał i odwrócił się za siebie, przez co jego ukochana pozostała w podziemiach. Orfeusz powrócił na ziemię, dochował żonie wierności, przez co został rozszarpany przez kobiety trackie.
Miłość bardzo często doprowadza do przemiany. Uczucie Andrzeja Kmicica do Oleńki Billewiczówny pomogło mu zrozumieć swe błędy i wrócić na właściwą drogę. Doświadczenia sprawiły, że z zawadiaki i hulaki Kmicic staje się patriotą i godnym obywatelem.
Miłością można obdarzać nie tylko ludzi, ale również ojczyznę. Tak było w przypadku Zygmunta Krasickiego. Zacytuję jego słowa:
,,Święta miłości kochanej ojczyzny,
Czują cię tylko umysły poczciwe
Dal ciebie zjadłe smakują trucizny
Dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe..”
Poeta sakralizuje uczucie patriotyzmu – miłość do ojczyzny to ,,święta miłość”, uświęca każdego, kto ją czuje. Patriota to człowiek wyjątkowy, gotów dla kraju wszystko, co posiada, nawet życie.
Romeo Montteti i Julia Capulet to tytułowi bohaterowie dramatu angielskiego pisarza Wiliama Szekspira. Po przeczytaniu tej historii jestem zdania, że miłość Romea i Julii była piękna i jak najbardziej prawdziwa.
Po pierwsze uważam, że ta miłość zmieniła i Romea i Julię na lepsze. Młody Montteti z początku niedojrzały, bezmyślny, wrogi i nieszczęśliwy. Po spotkaniu z Julią stał się bardziej odważny, zdecydowany w działaniu, potrafi hamować swoją wrogość wobec Capuletów ze względu na szacunek dla członków rodziny swej ukochanej.
Julia natomiast z pokornej, cichej i posłusznej panienki staje się świadomą swoich czynów młodą kobietą. Zaczyna być zdecydowana i konsekwentna w działaniu. Nie przeszkadza jej, że Romeo jest z Monttetich. A przecież gdyby tak było, ta para nie była by razem, wiedząc jakie jest niebezpieczeństwo i zagrożenie. Dlatego ten argument potwierdza słuszność mojej tezy.
Po drugie jestem pewna, że bohaterowie patrzą na świat i życie inaczej niż przed swoim spotkaniem. Choć muszą się ukrywać, to niewątpliwie bardzo się kochają. Romeo postrzega wybrankę swego serca jako kogoś najwspanialszego i najpiękniejszego; jest nią po prostu zachwycony. Gotów poświęcić wszystko, by z nią być. Dla Julii, jej ukochany to prawdziwy cud, Bóg jej prywatnej religii. Obawia się o jego życie i tęskni za nim. To jak odnoszą się do siebie potwierdza ich zażyłość.
Kolejnym argumentem jest właśnie ich jakże widoczna miłość. Z pewnością byli oni dla siebie jedynym sensem życia. Dziewczyna nie chce poślubić Parysa, ponieważ go nie kocha. Nie ma ochoty na grę w miłości. Wybrankiem jej serca jest młody Montteti i chce być tylko z nim. Otwarcie wyznają sobie miłość. Ich samobójstwa wynikają nie z próby ucieczki od bolesnych przeżyć, lecz z żalu za utraconą, ukochaną osobą i wiary w ponowne połączenie się ze sobą. To także dowodzi, że ta para w imię prawdziwej miłości potrafiła oddać za siebie życie i bez tej drugiej osoby ta ziemska tułaczka nie miała sensu.
Warto zauważyć, że ich miłość przezwyciężyła wszelkie trudności, przeszkody i niezgody. Romeo robił wszystko by zobaczyć się z Julią. Poślubił ją, choć miała wyjść za Parysa, a rodzice byli przeciwni tej miłości. Lecz to uczucie okazało się silniejsze. Kochankom nie przeszkadzało, że pochodzili z dwóch różnych, od dawna skłóconych rodów. Kochali się szczerze i byli sobie wierni do końca.
W świetle przytoczonych argumentów widać, że miłość Romea i Juli byłą prawdziwa i piękna, bo nie znała przeszkód. Niestety miała swój tragiczny koniec. Ale to spór między rodami do tego doprowadził. Choć kochankowie tak młodzi, to kochali prawdziwie i do końca.
Od niepamiętnych czasów miłość jest bardzo ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka. Jest cnotą, którą otrzymaliśmy od Boga. Często też możemy spotkać ją w literaturze i filmie. Jednak czy życie bez niej to czarodziejska latarnia bez światła?
Najbardziej znanym pisarzem opisującym miłość jest niewątpliwie William Szekspir. To on stworzył najbardziej znaną parę – Romea i Julię. Zostali oni rozdzieleni przez spór między rodzinami. Zakochani nie umieli i nie chcieli żyć bez siebie. Kochali się pomimo przeciwnoci losu. Z ich historri można wywnioskować, że uczuć nie da się ukryć, a próby ich zniszczenia przynoszą zazwyczaj tragiczne skutki.
Jest taki obraz Qentina Massysa ,,Bankier z żoną”. Przedstawia on dwoje małżonków, którzy są skupieni na swojej pracy. On zajmuje się liczeniem pieniędzy, a ona kartkuje Pismo Święte i przygląda się pracy męża. Można by pomyśleć, że reprezentują zupełnie różne spojrzenia na świat: on – materialny, ona – duchowy. Jednak ich zachowanie, pochylenie się ku sobie i spokojne wykonywanie zajęć, może świadczyć, że żyją dla siebie i są ze sobą szczęśliwi.
W świecie pieniądza żyje również Ebenezer Scrooge, bohater ,,Opowieści wigilijnej” . Dla niego pieniądze są najważniejsze. Jest przeraźliwie skąpy i nie utrzymuje kontaktów z rodziną. Dopiero niespodziewana wizyta duchów, całkowicie zmieniła bohatera. Zrozumiał, że pieniądze nie dają mu szczęścia. O wiele bardziej wolał dzielić się nimi z potrzebującymi. Dopiero teraz zauważył, że miłość wobec innych jest pięknym uczuciem. Zrozumiał, że życie bez niej jest nic niewarte. Dotychczas był zupełnie jak latarnia bez światła.
Kolejnym przykładem jest Orfeusz i Eurydyka. Orfeusz był śpiewakiem i poetą. Szczycił się z powodu swojej pięknej żony – Eurydyki. Jednak pewnego dnia została ona ukąszona przez żmiję. Zrozpaczony Orfeusz wiedział, że jego życie bez ukochanej nie ma sensu. Dlatego tez poszedł za nią do krainy umarłych Tak oczarował swoją grą Hadesa i Persefonę, że zgodzili się powrócić Eurydykę pod warunkiem, że Orfeusz nie spojrzy na żonę przed opuszczeniem Hadesu. Orfeusz jednak nie wytrzymał i odwrócił się za siebie, przez co jego ukochana pozostała w podziemiach. Orfeusz powrócił na ziemię, dochował żonie wierności, przez co został rozszarpany przez kobiety trackie.
Miłość bardzo często doprowadza do przemiany. Uczucie Andrzeja Kmicica do Oleńki Billewiczówny pomogło mu zrozumieć swe błędy i wrócić na właściwą drogę. Doświadczenia sprawiły, że z zawadiaki i hulaki Kmicic staje się patriotą i godnym obywatelem.
Miłością można obdarzać nie tylko ludzi, ale również ojczyznę. Tak było w przypadku Zygmunta Krasickiego. Zacytuję jego słowa:
,,Święta miłości kochanej ojczyzny,
Czują cię tylko umysły poczciwe
Dal ciebie zjadłe smakują trucizny
Dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe..”
Poeta sakralizuje uczucie patriotyzmu – miłość do ojczyzny to ,,święta miłość”, uświęca każdego, kto ją czuje. Patriota to człowiek wyjątkowy, gotów dla kraju wszystko, co posiada, nawet życie.
Odpowiedź:
Czy miłość Romea i Julii była piękna i prawdziwa?
Romeo Montteti i Julia Capulet to tytułowi bohaterowie dramatu angielskiego pisarza Wiliama Szekspira. Po przeczytaniu tej historii jestem zdania, że miłość Romea i Julii była piękna i jak najbardziej prawdziwa.
Po pierwsze uważam, że ta miłość zmieniła i Romea i Julię na lepsze. Młody Montteti z początku niedojrzały, bezmyślny, wrogi i nieszczęśliwy. Po spotkaniu z Julią stał się bardziej odważny, zdecydowany w działaniu, potrafi hamować swoją wrogość wobec Capuletów ze względu na szacunek dla członków rodziny swej ukochanej.
Julia natomiast z pokornej, cichej i posłusznej panienki staje się świadomą swoich czynów młodą kobietą. Zaczyna być zdecydowana i konsekwentna w działaniu. Nie przeszkadza jej, że Romeo jest z Monttetich. A przecież gdyby tak było, ta para nie była by razem, wiedząc jakie jest niebezpieczeństwo i zagrożenie. Dlatego ten argument potwierdza słuszność mojej tezy.
Po drugie jestem pewna, że bohaterowie patrzą na świat i życie inaczej niż przed swoim spotkaniem. Choć muszą się ukrywać, to niewątpliwie bardzo się kochają. Romeo postrzega wybrankę swego serca jako kogoś najwspanialszego i najpiękniejszego; jest nią po prostu zachwycony. Gotów poświęcić wszystko, by z nią być. Dla Julii, jej ukochany to prawdziwy cud, Bóg jej prywatnej religii. Obawia się o jego życie i tęskni za nim. To jak odnoszą się do siebie potwierdza ich zażyłość.
Kolejnym argumentem jest właśnie ich jakże widoczna miłość. Z pewnością byli oni dla siebie jedynym sensem życia. Dziewczyna nie chce poślubić Parysa, ponieważ go nie kocha. Nie ma ochoty na grę w miłości. Wybrankiem jej serca jest młody Montteti i chce być tylko z nim. Otwarcie wyznają sobie miłość. Ich samobójstwa wynikają nie z próby ucieczki od bolesnych przeżyć, lecz z żalu za utraconą, ukochaną osobą i wiary w ponowne połączenie się ze sobą. To także dowodzi, że ta para w imię prawdziwej miłości potrafiła oddać za siebie życie i bez tej drugiej osoby ta ziemska tułaczka nie miała sensu.
Warto zauważyć, że ich miłość przezwyciężyła wszelkie trudności, przeszkody i niezgody. Romeo robił wszystko by zobaczyć się z Julią. Poślubił ją, choć miała wyjść za Parysa, a rodzice byli przeciwni tej miłości. Lecz to uczucie okazało się silniejsze. Kochankom nie przeszkadzało, że pochodzili z dwóch różnych, od dawna skłóconych rodów. Kochali się szczerze i byli sobie wierni do końca.
W świetle przytoczonych argumentów widać, że miłość Romea i Juli byłą prawdziwa i piękna, bo nie znała przeszkód. Niestety miała swój tragiczny koniec. Ale to spór między rodami do tego doprowadził. Choć kochankowie tak młodzi, to kochali prawdziwie i do końca.
Wyjaśnienie: