Wyróżnia się następujące strefy oświetlenia Ziemi:
strefa międzyzwrotnikowa
dwie strefy umiarkowane
dwie strefy okołobiegunowe
Strefy okołobiegunowe są oświetlane i ogrzewane słabiej, niż pozostałe. W tych strefach Słońce znajduje się nisko nad horyzontem, a więc ilość ciepła i światła na ziemi jest mniejsza. W strefach okołobiegunowych występują zjawiska dnia polarnego i nocy polarnej. Dzień polarny ma miejsce wtedy, gdy Słońce wcale nie zachodzi za horyzont (świeci przez całą dobę). Z kolei zjawisko nocy polarnej polega na tym, że Słońce w ogóle nie wschodzi (przez całą dobę panuje ciemność). Na samych biegunach dzień polarny i noc trwają aż po sześć miesięcy
Rośliny żyjące w strefie okołobiegunowej są bardzo ubogie - porosty, glony, mchy, śmiałek antarktyczny (jedyna roślina nasienna). Jedynie one radzą sobie z surowymi warunkami północy.
Zwierzęta żywiące się roślinami, czy też zwierzęta zmiennocieplne nie mogłyby tu przetrwać. Te, które taka umiejętność posiadły, są drapieżnikami, żywią się pokarmem znalezionym w wodzie. Odporność na mróz zapewnia im gruba, podskórna powłoka tłuszczowa i futro. Na polarnej półkuli północnej żyją takie zwierzęta, jak renifery, woły piżmowe, czy niedźwiedzie polarne.
Dla półkuli południowej charakterystyczne są pingwiny. Zimne wodach stwarzają warunki do rozwoju bujnego planktonu. Jest on pokarmem dla ryb i innych morskich organizmów. Ptaki zamieszkujące tę strefę to głównie mewy, nurzyki i rybitwy.
Arktyczne ssaki to z kolei foki, morsy i wieloryby. Wody antarktyczne są domem dla delfinów, wielorybów i słoni morskich.
W strefie podbiegunowej temperatury oscylują w granicach minus 20 stopni Celsjusza do minus 50 stopni Celsjusza. Śnieg jest jedynym opadem, deszcz nie pada nigdy. Panujące warunki pogodowe i klimatyczne sprawiają, że nie mieszka tam zbyt wielu ludzi (głównie ci, którzy mieszkają od pokoleń). Największe społeczności znajdują się w Rosji oraz Skandynawii. Zajmują się one, jak przed laty zwłaszcza myślistwem i hodowlą zwierząt. Do transportu używa się tradycyjnych psich zaprzęgów.
Mieszkający w strefie podbiegunowej są przyzwyczajeni do panujących trudnych warunków. Ich życie przebiega zgodnie z naturalnym cyklem przyrody. Nauczyli się rekompensować sobie brak światła słonecznego, którego tu brakuje, m. in. poprzez stosowanie diety bogatej w witaminę D.
Witamina D - nazywana witaminą słońca. Pomaga w utrzymaniu zdrowych kości i zębów.
Strefy oświetlenia Ziemi.
Wyróżnia się następujące strefy oświetlenia Ziemi:
Strefy okołobiegunowe są oświetlane i ogrzewane słabiej, niż pozostałe. W tych strefach Słońce znajduje się nisko nad horyzontem, a więc ilość ciepła i światła na ziemi jest mniejsza. W strefach okołobiegunowych występują zjawiska dnia polarnego i nocy polarnej. Dzień polarny ma miejsce wtedy, gdy Słońce wcale nie zachodzi za horyzont (świeci przez całą dobę). Z kolei zjawisko nocy polarnej polega na tym, że Słońce w ogóle nie wschodzi (przez całą dobę panuje ciemność). Na samych biegunach dzień polarny i noc trwają aż po sześć miesięcy
Rośliny żyjące w strefie okołobiegunowej są bardzo ubogie - porosty, glony, mchy, śmiałek antarktyczny (jedyna roślina nasienna). Jedynie one radzą sobie z surowymi warunkami północy.
Zwierzęta żywiące się roślinami, czy też zwierzęta zmiennocieplne nie mogłyby tu przetrwać. Te, które taka umiejętność posiadły, są drapieżnikami, żywią się pokarmem znalezionym w wodzie. Odporność na mróz zapewnia im gruba, podskórna powłoka tłuszczowa i futro. Na polarnej półkuli północnej żyją takie zwierzęta, jak renifery, woły piżmowe, czy niedźwiedzie polarne.
Dla półkuli południowej charakterystyczne są pingwiny. Zimne wodach stwarzają warunki do rozwoju bujnego planktonu. Jest on pokarmem dla ryb i innych morskich organizmów. Ptaki zamieszkujące tę strefę to głównie mewy, nurzyki i rybitwy.
Arktyczne ssaki to z kolei foki, morsy i wieloryby. Wody antarktyczne są domem dla delfinów, wielorybów i słoni morskich.
W strefie podbiegunowej temperatury oscylują w granicach minus 20 stopni Celsjusza do minus 50 stopni Celsjusza. Śnieg jest jedynym opadem, deszcz nie pada nigdy. Panujące warunki pogodowe i klimatyczne sprawiają, że nie mieszka tam zbyt wielu ludzi (głównie ci, którzy mieszkają od pokoleń). Największe społeczności znajdują się w Rosji oraz Skandynawii. Zajmują się one, jak przed laty zwłaszcza myślistwem i hodowlą zwierząt. Do transportu używa się tradycyjnych psich zaprzęgów.
Mieszkający w strefie podbiegunowej są przyzwyczajeni do panujących trudnych warunków. Ich życie przebiega zgodnie z naturalnym cyklem przyrody. Nauczyli się rekompensować sobie brak światła słonecznego, którego tu brakuje, m. in. poprzez stosowanie diety bogatej w witaminę D.
Witamina D - nazywana witaminą słońca. Pomaga w utrzymaniu zdrowych kości i zębów.
#SPJ1