1. Fraszka Jana Kochanowskiego to krótki, humorystyczny wiersz, w którym autor zwraca się do swoich "wdzięcznych fraszek" - czyli swoich utworów. Kochanowski prosi Fortunę, by była dla niego łaskawa i pomagała mu w tworzeniu, ale ostrzega też, że jego fraszki są tajemnicze i trudne do zrozumienia, a czytelnik, który spróbuje wyczerpać jego umysł, zgubi się w "dziwnym Labiryncie" i nie znajdzie drogi na zewnątrz. Na końcu wiersza Kochanowski porównuje swoje fraszki do rogatego chłopaka, który jest trudny do schwytania i ledwo daje się opanować.
2. Topos labiryntu jest często wykorzystywany w literaturze jako metafora dla trudności w zrozumieniu czegoś lub znalezienia wyjścia z trudnej sytuacji. W fraszce Jana Kochanowskiego topos ten służy do opisania tajemniczości i trudności w zrozumieniu jego fraszek. Kochanowski porównuje swoje utwory do "dziwnego Labiryntu", w którym łatwo się zgubić, a nawet najlepszy cieśla nie zawsze będzie w stanie "do wrót trafić". Tę metaforę używa autor, by ostrzec czytelników przed próbą zgłębiania tajemnic jego twórczości i zachęcić ich do czytania jego fraszek z wdzięcznością i radością, zamiast z trudnością i zniechęceniem.
3. Związek frazeologiczny "po nitce do kłębka" oznacza znalezienie rozwiązania jakiegoś problemu lub rozwikłanie zagadki poprzez cierpliwe i systematyczne poszukiwanie odpowiedzi. Jego sens wynika z porównania tego procesu do wędrowania po labiryncie - w labiryncie trzeba skupić się na jednej nitce, która prowadzi do wyjścia, i nie dać się zwieść na błędne ścieżki, które prowadzą do pułapek.
W mitologii greckiej nić była narzędziem, które pozwalało bohaterowi Tezeuszowi na znalezienie wyjścia z labiryntu, w którym zamknięty był potwór Minotaur. Dzięki niej Tezeusz mógł skupić się na jednej drodze i uniknąć zgubienia się w labiryncie, a w końcu zabić Minotaura i uwolnić się z pułapki. Analogicznie, "po nitce do kłębka" oznacza skupienie się na jednym tropie w poszukiwaniu rozwiązania jakiegoś problemu i nie dać się zwieść na manowce, by w końcu dotrzeć do końcowego rozwiązania.
Odpowiedź:
1. Fraszka Jana Kochanowskiego to krótki, humorystyczny wiersz, w którym autor zwraca się do swoich "wdzięcznych fraszek" - czyli swoich utworów. Kochanowski prosi Fortunę, by była dla niego łaskawa i pomagała mu w tworzeniu, ale ostrzega też, że jego fraszki są tajemnicze i trudne do zrozumienia, a czytelnik, który spróbuje wyczerpać jego umysł, zgubi się w "dziwnym Labiryncie" i nie znajdzie drogi na zewnątrz. Na końcu wiersza Kochanowski porównuje swoje fraszki do rogatego chłopaka, który jest trudny do schwytania i ledwo daje się opanować.
2. Topos labiryntu jest często wykorzystywany w literaturze jako metafora dla trudności w zrozumieniu czegoś lub znalezienia wyjścia z trudnej sytuacji. W fraszce Jana Kochanowskiego topos ten służy do opisania tajemniczości i trudności w zrozumieniu jego fraszek. Kochanowski porównuje swoje utwory do "dziwnego Labiryntu", w którym łatwo się zgubić, a nawet najlepszy cieśla nie zawsze będzie w stanie "do wrót trafić". Tę metaforę używa autor, by ostrzec czytelników przed próbą zgłębiania tajemnic jego twórczości i zachęcić ich do czytania jego fraszek z wdzięcznością i radością, zamiast z trudnością i zniechęceniem.
3. Związek frazeologiczny "po nitce do kłębka" oznacza znalezienie rozwiązania jakiegoś problemu lub rozwikłanie zagadki poprzez cierpliwe i systematyczne poszukiwanie odpowiedzi. Jego sens wynika z porównania tego procesu do wędrowania po labiryncie - w labiryncie trzeba skupić się na jednej nitce, która prowadzi do wyjścia, i nie dać się zwieść na błędne ścieżki, które prowadzą do pułapek.
W mitologii greckiej nić była narzędziem, które pozwalało bohaterowi Tezeuszowi na znalezienie wyjścia z labiryntu, w którym zamknięty był potwór Minotaur. Dzięki niej Tezeusz mógł skupić się na jednej drodze i uniknąć zgubienia się w labiryncie, a w końcu zabić Minotaura i uwolnić się z pułapki. Analogicznie, "po nitce do kłębka" oznacza skupienie się na jednym tropie w poszukiwaniu rozwiązania jakiegoś problemu i nie dać się zwieść na manowce, by w końcu dotrzeć do końcowego rozwiązania.
Wyjaśnienie: