Question

zadanie dotyczy książki robinsona Kruzoe:

W formie notatek napisać stosunek innych (bohaterów książki) do Robinsona.

Z góry dziekuje :D

Answer 1

Wygląd: Nie wiadomo dokładnie jak wyglądał Robinson, gdy uciekał z domu. Musiał być jednak chłopcem dobrze rozwiniętym fizycznie i odpornym, skoro zniósł trudy marynarskiego życia i ciężką pracę na statku. Późniejsze zajęcie ogrodnika w niewoli u Maurów wyrobiło w nim siłę i wytrzymałość.

Jeśli chodzi o sposób poruszania się bohatera, to musiał być niezwykle zwinny, jeżeli kapitan Smith dostrzegł w nim cechy dobrego marynarza i postanowił go wykształcić na swego zastępcę.

Jako człowiek znający zasady dobrego wychowania Robinson posługiwał się poprawnym językiem i zjednywał tym sobie szacunek ludzi, z którymi się stykał.

Podczas pobytu na wyspie wygląd bohatera uległ zmianie pod wpływem warunków życia: nosił długie włosy i zarost, ubierał się w stroje uszyte ze skór, nogi owijał kawałkami futra, czyli wyglądał jak dzikus, którego przeraził się Piętaszek. Jego fizyczna siła i wytrzymałość jeszcze wzrosły.

Życiorys: Robinson urodził się w 1632 r. w Yorku, w Anglii. Jego ojciec był osadnikiem z Bremy, kupcem, który ożenił się z dziewczyną z Yorku. Bohater miał dwóch starszych braci, ale obaj zginęli na morzu. Pod wpływem tych wypadków rodzice chcieli, aby ich trzeci syn został kupcem lub prawnikiem. Był dzieckiem kochanym, otoczonym opieką. Otrzymał surowe wychowanie w duchu chrześcijańskim i wykształcenie domowe, niestety, nie garnął się ani do nauki szkolnej, ani do poznawania podstaw zawodu kupieckiego. Sam o sobie mówił, że jako dziecko i młody człowiek był próżniakiem. W chwili, gdy rozpoczął życie pełne przygód, miał 17 lat.

Zamierzając ruszyć w morze, bohater udał się do Londynu i wsiadł na statek płynący do brzegów Afryki, czy "jak... mówią marynarze - do Gwinei". Przepłynął między Wyspami Kanaryjskimi a brzegiem Afryki. Z powodu napadu korsarzy Robinson trafił do portowego miasta Sale (Afryka). Uciekł stamtąd i płynął do Brazylii. Celem podróży było wybrzeże afrykańskie. Robinson minął poszczególne miejsca: Przylądek Św. Augustyna, wyspę Fernando de Nornha, równik (tu żeglarze zmagali się z burzą i huraganem), brzegi Gujany w pobliżu rzeki Orinoko (Wielkiej Rzeki), wyspy Barbados (znowu huragan), okolice Wysp Karaibskich - tu statek uległ zatopieniu, na ląd wydostał się tylko Robinson.

Na bezludną wyspę Robinson przybył 30 września 1659 r., był wtedy dwudziestosiedmioletnim mężczyzną. Opuścił ją 19 grudnia 1686 r., w wieku pięćdziesięciu czterech lat. Spędził więc tam w samotności dwadzieścia siedem lat.

Charakterystyka: Robinson jako chłopiec był obdarzony bujną wyobraźnią i inteligencją. Jego największym marzeniem było wyruszyć w daleki rejs. Dlatego interesował się wszystkim, co było związane z wyprawami morskimi. Często chodził do portu w Hull, żeby obserwować wpływające tam statki. Za namową kolegi, Wiliama, uciekł z domu i wtedy okazało się, że jego wyobrażenia o morskich przygodach mijają się z rzeczywistością. Jednak jako chłopak bardzo bystry, pojętny i chętny do nauki, łatwo przystosował się do surowych warunków życia marynarza.

W dodatku okazał się tak chłonny wiedzy i zdolny, że kapitan w krótkim czasie nauczył go dowodzić statkiem. W niewoli u Maurów przetrwał dzięki inteligencji i wrodzonym zdolnościom psychologicznym. Zdobył zaufanie strażników, co pozwoliło mu uciec z Sale. Wykazał również spory talent do handlu, odnosił nawet sukcesy finansowe, jednak nie przestał marzyć o podróżach. Wszystkie wymienione cechy umysłu: inteligencja, bystrość, szybkość uczenia się, dobra pamięć, ciekawość świata, umiejętność wyciągania trafnych wniosków, spostrzegawczość potwierdziły się, kiedy bohater wykorzystywał je, aby przeżyć na bezludnej wyspie.

Robinson był z natury optymistą przyjaźnie nastawionym do ludzi. Nie lubił się zamartwiać w sytuacjach, na które nie miał wpływu. Co prawda zdarzały mu się chwile zwątpienia i "czarnej rozpaczy", jednak był człowiekiem czynu, który napotykając trudności nie poddaje się, lecz je pokonuje. Dzięki temu wyrwał się z niewoli, przetrwał najgorsze chwile samotności, pokonał niewygody samotnego życia wśród dzikiej przyrody. Przy tym Robinson nie zatracił wrażliwości sumienia, o czym świadczy nieustający żal do siebie, że porzucił rodziców i chęć zadośćuczynienia im za tę krzywdę. Wrażliwość i bogactwo duchowe ujawnił również, kiedy dokonując refleksji nad własnym życiem, zwrócił się ku Bogu i stał się prawdziwym, szczerym chrześcijaninem. Religijność ułatwiła mu przetrwanie najcięższych chwil, ponieważ dawała ufność, że Bóg go nie opuści.

Mimo wielu prób, na jakie wystawiło go życie, bohater pozostał wierny wartościom wpojonym w dzieciństwie przez rodziców i przez wiarę chrześcijańską. Zawsze pozostał uczciwy, np. rzetelnie rozliczył się z wdową po kapitanie, choć łatwo mógł ją oszukać. Mimo swoich zdolności pozostał człowiekiem skromnym, chociaż kapitan wyróżniał go wśród załogi, nigdy tego nie wykorzystywał ani się nie przechwalał. Poznał gorycz niewoli, dlatego był przeciwnikiem niewolnictwa, traktował ludzi innych ras jak równych sobie (zarówno Ksurego jak i Piętaszka).

W młodości niezbyt gorliwie okazywał swoją religijność, za to na wyspie, w samotności nawiązał bliski kontakt z Bogiem i stał się człowiekiem głęboko wierzącym. Mimo tak zdecydowanych przekonań religijnych, nie narzucał ich Piętaszkowi, co pozwala go nazwać człowiekiem tolerancyjnym. To samo można powiedzieć o stosunku Robinsona do odmienności kulturowej Piętaszka. Do przyjęcia chrześcijaństwa zachęcił go cierpliwym odpowiadaniem na pytania, rozmowami, a przede wszystkim własnym przykładem. Sam pod koniec pobytu na wyspie prawie nie rozstawał się z Biblią.

Następne godne podziwu cechy Robinsona to: wytrwałość, pracowitość i cierpliwość. Potrafił w nieskończoność powtarzać niektóre czynności (np. formowanie i wypalanie naczyń), dopóki nie osiągnął zamierzonych efektów. Przyczyniły się one do udoskonalenia życia na wyspie. Bez nich nie miałby szans, bo jako człowiek cywilizowany i przyzwyczajony do wygód zatracił instynkt przetrwania.

Można powiedzieć, że na rozwój osobowości Robinsona miało wpływ kilka zasadniczych czynników: wychowanie domowe i religijne, wymienione wcześniej cechy wrodzone charakteru oraz życiowe doświadczenia. Zwłaszcza te ostatnie ukształtowały go ostatecznie jako człowieka potrafiącego pokonać wszelkie przeciwności losu.

Rola w utworze: Bohater powieści jest również bohaterem w potocznym sensie tego słowa. Potrafił przezwyciężyć nie tylko trudności życiowe, ale walczył skutecznie z własnymi ludzkimi słabościami. Jego podejście do życia i stosunek do innych ludzi są godne naśladowania.

Takie przedstawienie bohatera było świadomym zabiegiem dydaktycznym autora. Chciał ukazać w swoim utworze wzór człowieka nowych czasów: przedsiębiorczego, ciekawego świata, zdobywającego nowe tereny, bogacącego się dzięki własnej pracy, ale przy tym uczciwego, pobożnego, a jednocześnie tolerancyjnego.