Z powodu tego ze mam sporo do nadrobienia z prawie wszystkich przemdiotow ;d Prosze was o : Kreon jako władca - Charakterystyka Antygona - Charakterystyka PS. Z neta idzie jako spam wiec nei warto ;d a po za tym Pani z Polaka sprawdza czy to z neta czy nie :P 200 pkt (chyba oplaca sie po 100 za jedna charakt.)
mysza0102
Jednym z głównych bohaterów dramatu '' Antygona'', jest Kreon - dwukrotny władca Teb. Poślubił on Eurydykę która dała mu syna Hajmona. bohater był człowiekiem zakochanym w sobie. Nigdy się nie mylił. Każdy musiał być mu posłuszny, a każdy sprzeciw budził jego gniew. W mieście panował duży rygor, Kreon uważał że przez takie postępowanie będzie dobrym władcą. Był okrutny i bezwzględny, ale zawsze sprawiedliwy. Osoba, która złamała prawo była sądzona i skazywana. Nie zrobił wyjątku nawet dla własnej rodziny-Antygona swoim występkiem złamała prawo i zostanie za to skazana. Jednak Kreonnie zauważył iż przez swoją ślepotę i gniew do zdrajcy - Polinika doprowadził do tragedi, samobójstwa żony, syna i siostrzenicy. Nie zdawał sobie sprawy z tego, jakie konsekwencje przyniosą jego rozkazy. Prawa ludzkie przekładał nad boskie, nie bacząc na tradycję i religię. Uważał, że zrobił dobrze i słusznie, porzucając ciało zmarłego mężczyzny. Dopiero po śmierci najbliższych zrozumiał jakie błędy popełnił, niestety nie można było ich cofnąć. Kreon jednak miał cechy dobrego człowieka. Kochał swoją rodzinę: Eurydykę i Hajmona. Strasznie przeżył ich śmierć, nie poradził sobie z ich odejściem. Nigdy nie wybaczył sobie wydanych wtedy rozkazów, które odebrały mu najbliższych. Moim zdaniem Kreon mimo wielu złych cech charakteru i błędów jakie popełnił , był dobrym człowiekiem. Jedyne czego pragnął to być dobrym i sprawiedliwym władcą, niestety czasami powinien robić wyjątki i stać sie na chwilę z władcy człowiekiem.
Tytułowa bohaterka dramatu Sofoklesa Antygona pochodzi z rodu Labdajkidów , była córką Edypa i Jokasty, siostrą Ismeny oraz tragicznie zmarłych Polinejkesa i Eteokla. Gdy ją poznajemy jest młodą dziewczyną, zaręczoną z Hajmonem, jest pełna moralnych rozterek po śmierci brata, który został ogłoszony zdrajca. Nie wie czy słuchać własnego serca czy tez osłuchać rozkazu swojego stryja, władcy Teb - Kreona. Wybiera to pierwsze. Wbrew rozkazowi króla postanawia sama bronic prawa brata do odpowiedniego pochówku i spokoju po smierci. Wie , ze czeka ja za to smierc. Antygona jest mloda, piekna, zakochana. Całe życie przed nią. Lecz poczucie obowiazku wobec brata i wypelnienia praw boskich jest silniejsza niz strach przed śmiercią. Jej zdaniem prawo boskie jest wyższe i ważniejsze niz prawo ziemskie, ustanowione przez człowieka. Antygona buntuje sie przeciw władzy króla, którego uważa za niewiernego Boskim prawom.Miasto jest po stronie dziewczyny. Antygona jest pełna dumy rodowej. Porywcza i wybuchowa, zdecydowana i energiczna, doskonale wie jak przekonać ludzi, ze ma słuszność co do spoczynku swojego brata i co do złego rządzenia króla. Dziewczyna jest przekonana o swojej racji i wyższości nad Kreonem, którego uważa za głupca. Przez swoją dumę nie zgadza się na zhańbienie imienia brata, za rodzine jest gotowa umrzeć. Moim zdaniem postać Antygony jest godna uwagi przez swoja postawę i dorosłe zachowanie. Dziewczyna wykazała sie niemała odwaga, rozsądkiem i poświeceniem dla innej osoby co w starożytnej Grecji należało do rzadkości. I to wlasnie dzieki niej dramat Sofoklesa jest ciekawy i porywczy.
Jest główną bohaterką tragedii, córką Edypa i Jokasty, dzieckiem z kazirodczego związku, siostrą przeklętych, Eteoklesa i Polinejkesa; ostatnią poza Ismeną, potomkinią tragicznego rodu Labdakidów. Antygona ma świadomość przeznaczenia, konieczności ciążącej na jej losie; wiele już przeżyła mimo młodego wieku, ale może właśnie dlatego jej charakter i wola zahartowały się; czyniąc ją stanowczą i nieugiętą. Jest to prawdziwa królewna: dumna, wyniosła, pewna swych racji. Zna swoje obowiązki, wie które wartości należy wyżej cenić, rozumie, co jest jej powinnością. Po ogłoszeniu zakazu przez Kreona nie waha się ani na chwili, natychmiast podejmuje decyzję o pogrzebaniu brata. Informuje o tym tylko siostrę, bo liczy na jej pomoc. Jest pewna swych racji, bo jak mówi, rozkaz Kreona jest dla niej niczym, gdyż „on nie ma nad moimi prawa”. Jej prawa to ”święte prawa bogów”, których nie wolno znieważać. Antygona gardzi słabością siostry, jest wobec niej szorstka, odpychająca, nie rozumie jej wahań i strachu. Schwytana na gorącym uczynku i postawiona przed obliczem Kreona zachowuje dumę i godność. Ostatecznie okazuje się wrażliwą, czułą dziewczyną, która prowadzona na śmierć żałuje życia i świata.
Jednak Kreonnie zauważył iż przez swoją ślepotę i gniew do zdrajcy - Polinika doprowadził do tragedi, samobójstwa żony, syna i siostrzenicy. Nie zdawał sobie sprawy z tego, jakie konsekwencje przyniosą jego rozkazy. Prawa ludzkie przekładał nad boskie, nie bacząc na tradycję i religię. Uważał, że zrobił dobrze i słusznie, porzucając ciało zmarłego mężczyzny. Dopiero po śmierci najbliższych zrozumiał jakie błędy popełnił, niestety nie można było ich cofnąć.
Kreon jednak miał cechy dobrego człowieka. Kochał swoją rodzinę: Eurydykę i Hajmona. Strasznie przeżył ich śmierć, nie poradził sobie z ich odejściem. Nigdy nie wybaczył sobie wydanych wtedy rozkazów, które odebrały mu najbliższych.
Moim zdaniem Kreon mimo wielu złych cech charakteru i błędów jakie popełnił , był dobrym człowiekiem.
Jedyne czego pragnął to być dobrym i sprawiedliwym władcą, niestety czasami powinien robić wyjątki i stać sie na chwilę z władcy człowiekiem.
Tytułowa bohaterka dramatu Sofoklesa Antygona pochodzi z rodu Labdajkidów , była córką Edypa i Jokasty, siostrą Ismeny oraz tragicznie zmarłych Polinejkesa i Eteokla. Gdy ją poznajemy jest młodą dziewczyną, zaręczoną z Hajmonem, jest pełna moralnych rozterek po śmierci brata, który został ogłoszony zdrajca. Nie wie czy słuchać własnego serca czy tez osłuchać rozkazu swojego stryja, władcy Teb - Kreona.
Wybiera to pierwsze. Wbrew rozkazowi króla postanawia sama bronic prawa brata do odpowiedniego pochówku i spokoju po smierci. Wie , ze czeka ja za to smierc.
Antygona jest mloda, piekna, zakochana. Całe życie przed nią. Lecz poczucie obowiazku wobec brata i wypelnienia praw boskich jest silniejsza niz strach przed śmiercią. Jej zdaniem prawo boskie jest wyższe i ważniejsze niz prawo ziemskie, ustanowione przez człowieka.
Antygona buntuje sie przeciw władzy króla, którego uważa za niewiernego Boskim prawom.Miasto jest po stronie dziewczyny.
Antygona jest pełna dumy rodowej. Porywcza i wybuchowa, zdecydowana i energiczna, doskonale wie jak przekonać ludzi, ze ma słuszność co do spoczynku swojego brata i co do złego rządzenia króla. Dziewczyna jest przekonana o swojej racji i wyższości nad Kreonem, którego uważa za głupca. Przez swoją dumę nie zgadza się na zhańbienie imienia brata, za rodzine jest gotowa umrzeć.
Moim zdaniem postać Antygony jest godna uwagi przez swoja postawę i dorosłe zachowanie. Dziewczyna wykazała sie niemała odwaga, rozsądkiem i poświeceniem dla innej osoby co w starożytnej Grecji należało do rzadkości.
I to wlasnie dzieki niej dramat Sofoklesa jest ciekawy i porywczy.
Jest główną bohaterką tragedii, córką Edypa i Jokasty, dzieckiem z kazirodczego związku, siostrą przeklętych, Eteoklesa i Polinejkesa; ostatnią poza Ismeną, potomkinią tragicznego rodu Labdakidów. Antygona ma świadomość przeznaczenia, konieczności ciążącej na jej losie; wiele już przeżyła mimo młodego wieku, ale może właśnie dlatego jej charakter i wola zahartowały się; czyniąc ją stanowczą i nieugiętą. Jest to prawdziwa królewna: dumna, wyniosła, pewna swych racji. Zna swoje obowiązki, wie które wartości należy wyżej cenić, rozumie, co jest jej powinnością. Po ogłoszeniu zakazu przez Kreona nie waha się ani na chwili, natychmiast podejmuje decyzję o pogrzebaniu brata. Informuje o tym tylko siostrę, bo liczy na jej pomoc. Jest pewna swych racji, bo jak mówi, rozkaz Kreona jest dla niej niczym, gdyż „on nie ma nad moimi prawa”.
Jej prawa to ”święte prawa bogów”, których nie wolno znieważać. Antygona gardzi słabością siostry, jest wobec niej szorstka, odpychająca, nie rozumie jej wahań i strachu. Schwytana na gorącym uczynku i postawiona przed obliczem Kreona zachowuje dumę i godność.
Ostatecznie okazuje się wrażliwą, czułą dziewczyną, która prowadzona na śmierć żałuje życia i świata.