Question

Z czego składał się strój szlachcianki zza czasów barokowych?

Answer 1

Sposób ubierania się człowieka od najdawniejszych na jego wizerunek. Dlatego też był on zawsze ważny dla społecznego rozwoju człowieka. Każda epoka ma swój specyficzny charakter, który swoje odbicie znajdował także w strojach. Odzież trwała, jej wygodny, modny krój i misterne wykonanie nie tylko pozwalały ludziom na swobodne poruszanie się, ale też świadczyła o pozycji i statusie społecznym danego obywatela. Toteż była bardzo ważną częścią życia codziennego ludzi – sposób ubierania był ważnym elementem w osiąganiu pożądanego statusu socjalnego. 
Szlachta barokowa nie żałowała pieniędzy na stroje, szyte najczęściej z kosztownych zagranicznych tkanin. Do Polski dochodziły wpływy od włoskich, poprzez niemieckie, francuskie, hiszpańskie, węgierskie, oddziaływały na polską modę, by ostatecznie ustąpić wschodnim, tatarsko-tureckim. Tak ukształtował się pyszny, mieniący się wspaniałymi barwami strój staropolski, który z niewielkimi zmianami przetrwał aż po czasy oświecenia. 
Na magnacki czy też szlachecki strój męski składały się spodnie, szyte przez zamożniejszych z sukna karmazynowego lub pąsowego, często także z atłasu i adamaszku. Spodnie wpuszczano w buty sporządzane z kolorowej, najczęściej żółtej lub czerwonej skóry safianowej. Na spodnie i lnianą koszulę wpuszczaną w nie wkładano żupan – długą suknię z szerokimi ramionami i obszernymi górą, a zwężającymi się dołem rękawami, z kołnierzem lekko podwyższonym w tyle. Nieco później żupany stały się dłuższe z tyłu, rozszerzyły się, a zamiast kołnierza podwyższonego wprowadzono kołnierz lekko na przodzie rozchylony, o jednakowej wysokości. Żupany zapinane były z przodu na gęste haftki i guziki. Uboższa szlachta latem nosiła żupany lniane, białe, zimą wełniane szare i brunatne. Zamożni szyli żupany z barwnego brokatu, aksamitu i jedwabiu, zapinali je na kosztowne pozłacane guziki. Żupan opasywano kilkakrotnie szerokim wzorzystym jedwabnym pasem. Oprócz pasów produkowanych w kraju (m.in. w Gdańsku) używano kosztownych pasów importowanych z Turcji i z Persji, czasem nawet z Chin i Indii. Uboższych stać było jednak tylko na pasy proste, wełniane, „taśmowe”, podszyte skórą lub „siatkowe”, z przędzy lnianej lub jedwabnej z niewielkim dodatkiem złotej lub srebrnej nici. Pończochy i skarpety przyjmowały się z wolna wśród zamożniejszej szlachty. Uboższa szlachta wykładała jak niegdyś, buty wiechciami słomy i owijała stopy onucami. Jako ubiór wierzchni służył szlachcicowi kontusz z charakterystycznymi rozcięciami, zwisającymi rękawami, które zarzucano na plecy. Kontusze szyte z barwnych, kosztownych tkanin wykańczano bogato pasmanterią, zapinaną na dużą liczbę ozdobnych guzów i pętli. Zima wkładano szubę podbitą futrem (wilków, lisów, rysiów, niedźwiedzi; u bogaczy bobrami i sobolami) lub inne sute okrycia takie jak bekiesza lub ferezja. Magnaci i bogata szlachta obszywali swoje stroje klejnotami. 
Szczególnie wspaniale prezentowała się broń szlachcica: nieodzowna zakrzywiona na wzór tatarski szabla, odświętna karabela, koncerz, czyli długi prosty miecz, pałasz - lekko zakrzywiony miecz, czekan czyli laska podobna do ciupagi góralskiej. Pochwy szabel i ich głowice ozdabiano klejnotami importowanymi w tym celu ze Wschodu perłami, turkusami, szmaragdami, rubinami oraz kamieniami półszlachetnymi. Paski do szabli, tzw. rabcie, robiono z jedwabnych przeplatanych złotem i srebrem sznurów. Również wielu mieszczan nosiło szablę lub karabelę co budziło oburzenie szlachty. 

Myślę że pomogłam ... ;* 

 

Answer 2

Na magnacki czy też szlachecki strój męski składały się spodnie, szyte przez zamożniejszych z sukna karmazynowego lub pąsowego, często także z atłasu i adamaszku.Spodnie wpuszczano w buty sporządzane z kolorowej, najczęściej żółtej lub czerwonej skóry safianowej. Na spodnie i lnianą koszulę wpuszczaną w nie wkładano żupan – długą suknię z szerokimi ramionami i obszernymi górą, a zwężającymi się dołem rękawami, z kołnierzem lekko podwyższonym w tyle. Nieco później żupany stały się dłuższe z tyłu, rozszerzyły się, a zamiast kołnierza podwyższonego wprowadzono kołnierz lekko na przodzie rozchylony, o jednakowej wysokości. Żupany zapinane były z przodu na gęste haftki i guziki. Uboższa szlachta latem nosiła żupany lniane, białe, zimą wełniane szare i brunatne.