H. Sienkiewicz Sachem, bohater główny i tytułowy; syn wodza Czarnych Wężów. Wygląd: W stroju Indianina Czerwony Sęp to człowiek o pięknej, szlachetnej postaci. Jest ubrany w płaszcz z białych gronostajów, który jest oznaką wodza. Jego twarz o wyostrzonych rysach wygląda jakby była wykuta z miedzi. Uwagę zwracają prawdziwie indiańskie oczy, które "świecą zimnym blaskiem... spokojne, niby obojętne - a złowrogie". Wódz jest uzbrojony: za pasem ma zatknięty topór i nóż do skalpowania. Na głowie ma pyszny pióropusz. W ręku, zamiast łuku, trzyma drąg pozwalający mu zachować równowagę podczas spaceru na linie. Czerwony Sęp wygląda, jakby zamierzał zaatakować kogoś z publiczności. Kiedy idzie po linie, jego ręce wyglądają jak skrzydła olbrzymiego ptaka, a głowa jest podobna do orlej. Życiorys: Czerwony Sęp jest Indianinem, byłym mieszkańcem zniszczonej przez niemieckich osadników wioski, Chiavatty. Słowo "sachem" znaczy w jego języku wódz. Jako małego chłopca, jedynego ocalałego z rzezi dokonanej na jego plemieniu, znalazł go dyrektor cyrku. Na jego polecenie Sachem tańczy taniec wojenny i śpiewa pieśń zemsty na gruzach swojej rodzinnej wioski. Bezcześci symbole swojego plemienia. Uległ wynarodowieniu. Charakterystyka: Sachem to człowiek słabego charakteru. Z łatwością wyrzekł się swojej plemiennej przynależności. Zaparł się indiańskiego pochodzenia. Wyrzucił z pamięci i z serca swoją ojczyznę, Chiavattę, swoją rodzinę i indiańskich przodków. Nie widzi nic złego w swoich występach, w czasie których bezcześci (poniża, ośmiesza) symbole plemienia Czarnych Wężów -atrybuty wodza i pieśń wojenną. Można powiedzieć, że Czerwony Sęp nie jest już Indianinem, nie jest też Niemcem, choć wśród Niemmców się wychował. Bohater nie ma swoich korzeni, jest człowiekiem bez przeszłości, bez tradycji. Nie zdaje sobie nawet sprawy z tego, jak bardzo upokarza go i poniża występ przed osadnikami, na grobach swoich ojców i śpiewanie plemiennej pieśni zemsty dla zabawy cyrkowych widzów. Rola w utworze: Postać-ostrzeżenie, Sienkiewicz pokazuje do jakiego upodlenia można doprowadzić człowieka, który ulega presji wynarodowienia. Kiedy powstała ta nowela, Polska była pod zaborami, stąd jej treść stanowiła ostrzeżenie dla Polaków, nakaz, by strzegli swojej kultury, tożsamości narodowej w czasach, kiedy ich państwa nie ma na mapach Europy.
H. Sienkiewicz Sachem, bohater główny i tytułowy; syn wodza Czarnych Wężów.
Wygląd: W stroju Indianina Czerwony Sęp to człowiek o pięknej, szlachetnej postaci. Jest ubrany w płaszcz z białych gronostajów, który jest oznaką wodza. Jego twarz o wyostrzonych rysach wygląda jakby była wykuta z miedzi. Uwagę zwracają prawdziwie indiańskie oczy, które "świecą zimnym blaskiem... spokojne, niby obojętne - a złowrogie". Wódz jest uzbrojony: za pasem ma zatknięty topór i nóż do skalpowania. Na głowie ma pyszny pióropusz. W ręku, zamiast łuku, trzyma drąg pozwalający mu zachować równowagę podczas spaceru na linie. Czerwony Sęp wygląda, jakby zamierzał zaatakować kogoś z publiczności. Kiedy idzie po linie, jego ręce wyglądają jak skrzydła olbrzymiego ptaka, a głowa jest podobna do orlej.
Życiorys: Czerwony Sęp jest Indianinem, byłym mieszkańcem zniszczonej przez niemieckich osadników wioski, Chiavatty. Słowo "sachem" znaczy w jego języku wódz. Jako małego chłopca, jedynego ocalałego z rzezi dokonanej na jego plemieniu, znalazł go dyrektor cyrku. Na jego polecenie Sachem tańczy taniec wojenny i śpiewa pieśń zemsty na gruzach swojej rodzinnej wioski. Bezcześci symbole swojego plemienia. Uległ wynarodowieniu.
Charakterystyka: Sachem to człowiek słabego charakteru. Z łatwością wyrzekł się swojej plemiennej przynależności. Zaparł się indiańskiego pochodzenia. Wyrzucił z pamięci i z serca swoją ojczyznę, Chiavattę, swoją rodzinę i indiańskich przodków. Nie widzi nic złego w swoich występach, w czasie których bezcześci (poniża, ośmiesza) symbole plemienia Czarnych Wężów -atrybuty wodza i pieśń wojenną. Można powiedzieć, że Czerwony Sęp nie jest już Indianinem, nie jest też Niemcem, choć wśród Niemmców się wychował. Bohater nie ma swoich korzeni, jest człowiekiem bez przeszłości, bez tradycji. Nie zdaje sobie nawet sprawy z tego, jak bardzo upokarza go i poniża występ przed osadnikami, na grobach swoich ojców i śpiewanie plemiennej pieśni zemsty dla zabawy cyrkowych widzów.
Rola w utworze: Postać-ostrzeżenie, Sienkiewicz pokazuje do jakiego upodlenia można doprowadzić człowieka, który ulega presji wynarodowienia. Kiedy powstała ta nowela, Polska była pod zaborami, stąd jej treść stanowiła ostrzeżenie dla Polaków, nakaz, by strzegli swojej kultury, tożsamości narodowej w czasach, kiedy ich państwa nie ma na mapach Europy.