Życiorys Adama Mickiewicza Poeta urodził się w Wigilię, 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu koło Nowogródka. Mickiewiczowie w 1801 przenieśli się do Nowogródka, w którym w latach 1807-1815 młody Mickiewicz był uczniem szkoły, prowadzonej przez ojców dominikanów Kolejnym etapem w edukacji przyszłego wieszcza były studia na wydziale filologicznym Uniwersytetu Wileńskiego w latach 1815-1819. Jego nauczycielami byli wykładowcy tak znakomici jak Joachim Lelewel i Jędrzej Śniadecki. Czas studiów to także czas przynależności do Towarzystwa Filomatów, czyli "miłośników nauki", powstałego w 1817 roku. Była to tajna, studencka organizacja samopomocy, w której uczestniczyła wąska grupa starszych studentów. Towarzystwo dawało okazję do zaistnienia innym, pomniejszym organizacjom, takim jak np. Związek Przyjaciół. Patriotyzm, który starali się kultywować, okazywali jednak z dużą dozą ostrożności, gdyż działalność patriotyczna była wówczas zakazana przez władze. W 1820 roku Tomasz Zan założył równie tajne Towarzystwo Filaretów, organizacja radykalniejsza w kwestiach narodowych, jawnie głosząca hasła niepodległościowe. Do tej organizacji przyłączył się także Mickiewicz. Uczestnictwo w zaangażowanym politycznie i społecznie ruchu stało się dla niego inspiracją do napisania utworów takich jak "Oda do młodości" czy "Pieśń filaretów". Wiersze te są jeszcze mocno zakorzenione w tradycji oświeceniowej, zarówno, jeśli idzie o treść i wyrażaną ideologię, jak i o formę, ale jednocześnie odnajdujemy w nich zalążki myślenia czysto romantycznego.(" tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga, łam, czego rozum nie złamie", koncepcja rozbudowanej duchowości.). Novum stanowiły także niektóre z używanych środków wyrazu, jak na przykład obrazowa metaforyka ("wody trupie"). Nieco wcześniej, bo w 1819 roku Mickiewicz objął stanowisko nauczyciela w szkole w Kownie. Jednakże nie była to jego wymarzona praca, w związku, z czym traktował ją jak dopust boży. W tym czasie zmarła także jego matka, a ukochana wzięła ślub z innym mężczyzną, co było oczywiście dla Mickiewicza przyczyną dramatu i udręki duchowej, której ślady możemy odnaleźć w jego późniejszej twórczości poetyckiej. Pełnoprawny debiut następuje w 1822 roku, kiedy poeta publikuje "Ballady i romanse". Tomik ten zawiera też rozprawę "O poezji romantycznej", swoisty tekst programowy. Jak ważną okazała się książka Mickiewicza świadczy fakt, ze 1822 rok uważa się powszechnie za początek polskiego romantyzmu. Ballady zbudowane są wokół fascynacji autora wierzeniami ludowymi, a także zainteresowaniem historią i naturą. Innymi ważnymi utworami tamtego okresu były: "Grażyna", powieść poetycka oraz II i IV część "Dziadów", nazywane później wileńsko - kowieńskimi. W roku publikacji "Grażyny" i "Dziadów" Mickiewicz zostaje aresztowany w związku z śledztwem prowadzonym przez władze carskie przeciwko Filaretom. Miało to miejsce tuż po wystąpieniach z okazji kolejnej rocznicy 3 maja. W rezultacie aresztowania Mickiewicz został zesłany do Rosji, którą zdążył w ciągu swojego pobytu w niej poznać dość dobrze. Najważniejszymi etapami pobytu poety w Rosji są z pewnością: czasowe zamieszkiwanie w Petersburgu, w którym nawiązał kontakty z rewolucyjnymi, antycarskimi poetami, późniejszymi uczestnikami krwawo stłumionego powstania dekabrystów oraz wycieczka na Krym, która zainspiruje poetę do stworzenia całego, przepięknego cyklu wierszy, znanego jako "Sonety Krymskie". Wydane w 1826 roku, stanowiły wyraz nowych fascynacji poety kulturą orientu, wykreowały też nowy w literaturze polskiej typ bohatera - melancholijnego Pielgrzyma, cierpiącego z powodu rozłąki z krajem ojczystym. W poezji tej widać także wrażliwość poety na otaczającą go przyrodę, stąd wiele bardzo barwnych i plastycznych opisów, silnie nacechowanych emocjonalnie. Ale wróćmy na chwilę jeszcze do "Dziadów". Na pierwszy rzut oka wyłaniają się z nich dwa zasadnicze plany: plan fantastyczny, łączący realistyczny opis ludowych obrzędów z ludową fantastyką, opartą na wierzeniach w istoty "nie z tego świata" (II część) oraz plan emocjonalny, silniej zarysowany w części IV, będący analizą obłędu wywołanego zranionymi uczuciami. R E K L A M A czytaj dalej ↓ Pobyt w Rosji wiązał się z kolejną klęską, jaką przeżył Mickiewicz - była to wspomniana klęska Dekabrystów. Poeta przeżył tę porażkę niezwykle boleśnie, o czym świadczy choćby zamieszczony w III Dziadów tekst "Do przyjaciół Moskali". Wydarzenie to zmieniło również w pewnym stopniu poglądy polityczne samego Mickiewicza, czemu dał wyraz w powieści poetyckiej "Konrad Wallenrod", którą opublikował w 1828 roku, po wielu perypetiach z aparatem cenzury. Publikacja ta ściągnęła na głowę Mickiewicza poważne kłopoty, ale na szczęście, dzięki pomocy przyjaciół, zdołał on na czas opuścić Rosję i udać się na zachód Europy. Wpierw poeta zawitał do Berlina, by następnie odwiedzić kolejno Drezno, Pragę czeską, poznać Goethego, (od którego otrzymał autograf i gęsie pióro), Weimar a następnie Włochy (przez Alpy). Okres włoski był dla Mickiewicza okresem względnego szczęścia i spokoju. Mógł on przebywać wśród zabytków kultury antycznej, co miało dla niego, jako romantyka, znaczenie niebagatelne, oprócz tego miał okazję do napawania się piękną przyrodą południowej Europy. Oprócz tego poeta miał tam wielu oddanych przyjaciół. Ten okres szczęścia został jednak przerwany przez wieść o wybuchu powstania listopadowego, która doszła do poety w grudniu 1830 roku, a którą Mickiewicz bardzo mocno przeżył. Chciał nawet wyruszyć do Polski, jednakże nie mógł tych planów zrealizować. Z Rzymu wyruszył dopiero w kwietniu 1831 roku, by przez Szwajcarię dostać się do Paryża, skąd chciał dostać się do ojczyzny. Niestety, zamiary przedostania się do Królestwa Polskiego nie powiodły się, poeta dotarł jedynie do Wielkopolski, zaś powstanie upadło. Po tej klęsce Mickiewicz przeniósł się do Drezna. Kontakt z powstańcami, uchodzącymi z kraju, stał się dla niego inspiracją do napisania wielu utworów, między innymi "Reduty Ordona". W Dreźnie Mickiewicz pisze swoje największe arcydzieło - III część "Dziadów", utwór natchniony. Kolejnym dziełem Mickiewicza są "Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego", wydane bezimiennie już w Paryżu, w tym samym roku, w którym ukazała się III część "Dziadów". Dwa lata później ukazuje się "Pan Tadeusz", zaś poeta bierze ślub z Celiną Szymanowską. Poeta ma wówczas 36 lat. Natomiast w wieku lat 41 zostaje profesorem literatury łacińskiej w Lozannie. Tam też publikuje "Liryki lozańskie" - krótki, czterootworowy cykl, ostatnie genialne dokonanie poety, będące gorzkim rozliczeniem z życiem. Następnym etapem w karierze pedagogicznej było objęcie katedry literatur słowiańskich w College de France w Paryżu. Kolejny zwrot w życiu wieszcza stanowi zawarcie znajomości z Andrzejem Towiańskim, mistykiem. Mickiewicz przystaje do założonego przez Tobiańskiego Koła Sprawy Bożej, które w istocie okazało się być sektą. Ideologiczne zbliżenie Tobiańskiego do kręgów rosyjskich spowodowało rozłam w organizacji, a miało to miejsce w 1846 roku. Wcześniej Mickiewicz został zawieszony przez władze uczelni za głoszenie towianizmu podczas wykładów oraz za szerzenie kultu Napoleona. Jest to okres, w którym Mickiewicz całkowicie wyłącza się z działalności poetyckiej (w 1847 roku opublikował jeszcze "Zdania i uwagi", zbiór 160 czterowierszy i dystychów) na rzecz działalności publicystyczno - politycznej. W wieku 50 lat organizuje we Włoszech legion polski do walki z zaborcą, następnie pracuje jako dziennikarz "Trybuny Ludów" - międzynarodowej, francuskojęzycznej gazety, ukazującej się w Paryżu. Na jej łamach Mickiewicz głosi swoje poglądy polityczne, które ściągają na niego kolejne problemy z władzą. W 1852 ostatecznie usunięto go z zajmowanego na uczelni stanowiska, zatrudniając na stanowisku bibliotekarza w Bibliotece Arsenału. Umiera Mickiewicz w Konstantynopolu, 26 listopada 1855 roku, według jednych źródeł na cholerę, według innych - zamordowany skrytobójczo przez ideologicznych wrogów. W 1890 ciało poety wróciło do Polski i zostało przeniesione na Wawel.
The poet was born on Christmas Eve, December 24, 1798 in near Zaosie Nowogródek. Mickiewicz in 1801 moved to Nowogródek, where in 1807-1815 he was a young high school student Mickiewicz, led by the Dominican fathers in the next stage of education, the future poet was studying at the Faculty of Philosophy of Vilnius University in the years 1815-1819. His teachers were teaching as excellent, as Joachim Lelewel and Tank production hall. Time study is also a time of belonging to the Society of Philomath, the "lovers of learning", founded in 1817. It was a secret student organization of self-help, which involved a small group of older students. The Society gave an opportunity for the existence of other, minor organizations such as Association of Friends. Patriotism, which sought to cultivate, he found, however, with caution, as a patriotic activity was then banned by the authorities. In 1820, Thomas Zan also founded the secret Society of Filaret, the organization of radical on domestic issues, openly proclaiming independence password. To join this organization and Mickiewicz. Participation in the politically and socially engaged movement became his inspiration to write songs such as "Ode to Youth" and "Song of Filaret. These lines are still firmly rooted in the Enlightenment tradition, both when it comes to content and expressed ideology, and of the form, but we find in them the seeds of thinking purely romantic. (Reach there, where the eye goes not, shred, what reason will not break "expanded concept of spirituality.). Novum were also used in some of the means of expression, such as imaging of the metaphors ("dead body of water"). Somewhat earlier, in 1819 Mickiewicz was appointed a teacher at a school in Kaunas. However, it was not his dream job, in a relationship, so treat it like a visitation. At that time, his mother also died, and the beloved married another man, which was obviously the cause of Mickiewicz's drama and spiritual anguish, whose traces we find in his later poetry. Followed by a full-fledged debut in 1822, when a poet publishes "Ballads and Romances." This volume also includes a dissertation, "A Romantic poetry, a kind of program text. How important was Mickiewicz's book illustrated by the fact that 1822 years is generally considered the beginning of Polish romanticism. Ballads are built around the author's fascination with folk beliefs, and interest in history and nature. Other important works of that period were "Grazyna", novel, poetry, and II and IV of "Forefathers", later called Wilno - kowieńskimi. In the year of publication, "Grazyna" and "Forefathers" Mickiewicz was arrested in connection with the investigation conducted by the tsarist authorities against Filaretom. This took place shortly after the speeches on the occasion of the anniversary of May 3. As a result, arrests Mickiewicz was exiled to Russia, which had during his stay in the know rather well. The most important stages of the poet's stay in Russia are certainly: temporary residence in St. Petersburg, where he established contacts with revolutionary, antycarskimi poets, later brutally suppressed uprising participants Decembrists and a trip to the Crimea, which inspires the poet to create a whole, a beautiful series of poems, known as " Crimean Sonnets. " Published in 1826, the expression of the poet's fascination with the new culture of the Orient, wykreowały also a new type of Polish literary hero - Pilgrim melancholic, suffering due to separation from their native country. In poetry, the poet's sensibility is also reflected in its natural surroundings, so a lot of very colorful and visual descriptions, strongly emotionally-moving. But let us return for a while yet, "Forefathers". At first glance, emerge from these two basic plans: Plan a fabulous, combining a realistic description of the folk rituals of the folk fantasy, based on the belief in being "not of this world" (II) and a plan for emotional, strongly outlined in Part IV, which analysis of insanity caused by hurt feelings. ADVERTISING read more ↓ stay in Russia was associated with another defeat, which he survived Mickiewicz - said it was a disaster Decembrists. The poet survived this defeat was particularly painful, as evidenced by even appearing in the third Forefathers text "to your friends the Russians." The event is also changed to some extent the political views of Mickiewicz, which found expression in poetic novel "Konrad Wallenrod" which was published in 1828, after many vicissitudes of the censorship apparatus. This publication is pulled on the head of Mickiewicz in serious trouble, but fortunately, thanks to the help of friends, he managed to leave Russia for the time and go to western Europe. First, the poet arrived in Berlin to then turn to visit Dresden, Prague Czech, meet Goethe, (from whom he received an autograph and goose feather), Weimar and Italy (the Alps). The period of Italian Mickiewicz was a period of relative happiness and peace. He could stay among the monuments of ancient culture, which had for him as a Romantic, of considerable importance, except that he had the opportunity to soaking up the natural beauty of southern Europe. In addition, the poet had there many devoted friends. This period of happiness was interrupted by news of the November uprising, which came to the poet in December 1830 and that Mickiewicz very much alive. He would even go to the Polish, but could not achieve these plans. From Rome he went only in April 1831, through Switzerland to get to Paris, where he wanted to get home. Unfortunately, the intentions of entering the Polish Kingdom had failed, the poet has reached only to the Greater and the uprising collapsed. After this defeat, Mickiewicz moved to Dresden. Contact with the insurgents, which are regarded in the country, he became inspired him to write many songs, including "Reduta Ordona. In Dresden, Mickiewicz wrote his greatest masterpiece - Part III, "Forefathers", the song inspired. Another is the work of Mickiewicz's "Book of the Polish Nation and Polish Pilgrimage," published anonymously in Paris, in the same year in which they appeared in Part III, "Forefathers". Two years later appeared "Pan Tadeusz" and the poet marries the Celina Szymanowska. The poet is then 36 years. However, at the age of 41 is a professor of Latin Literature in Lausanne. There he publishes "The lyrics lozańskie" - short, czterootworowy cycle, the last to make a brilliant poet, which is the settlement of a bitter life. The next step in the career of teaching was to include the cathedral of Slavic literatures at the College de France in Paris. Another turning point in the life of the bard is the conclusion of familiarity with Andrew Towiańskim, mystic. Mickiewicz congruent to Tobiańskiego Circle, founded by divine matters, which in fact turned out to be a sect. Ideological approximation to the circles of the Russian Tobiańskiego caused a split in the organization, and it was in 1846. Mickiewicz was previously suspended by the university for preaching towianizmu during lectures and for spreading the cult of Napoleon. This is a period in which Mickiewicz completely excluded from the activities of the poetic (in 1847 he published yet, "Sentences and attention", a collection of 160 czterowierszy and dystychów) for journalistic activity - political. At the age of 50 years in Italy, organized by Polish legion to fight against colonization, and then worked as a journalist for the Tribune of Nations - an international, French newspapers, which appeared in Paris. On its pages Mickiewicz says his political views, dragging him further problems with power. In 1852, finally removed him from his university positions, employing as a librarian at the Library of the Arsenal. Mickiewicz dies in Constantinople, 26 November 1855, according to some sources of cholera, according to others - treacherously murdered by ideological enemies. In 1890, the body returned to the Polish poet and was transferred to the Wawel Castle.