ŻYCIE CODZIENNE MAGNATERII W XVII WIEKU
PROSZE O POMOC DDDDAAAAAAAAJJJJJJJJEEEEEEEE NAAAAAAAAAAJJJJJJJ
More Questions From This User See All
Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
Mimo, iż Rzym pierwszych Antoninów był miastem olbrzymim, kosmopolitycznym i pełnym różnorodnych, głębokich kontrastów, można sobie jednak dość łatwo wyobrazić, jak wyglądał zwykły dzień "przeciętnego Rzymianina".
Rzym cesarski budził się o brzasku, jeśli nie przed świtem. Starali się wykorzystywać możliwie jak najbardziej światło dzienne. Pomiędzy wstawaniem z łóżka a wyjściem z domu nie było właściwie żadnej przerwy. Wstawanie było czynnością prosta, szybką, błyskawiczną. Sypialnia było pomieszczeniem z ograniczonymi zazwyczaj wymiarami, z szczelnymi okiennicami. Posiadała zazwyczaj takie meble, jak łóżko, krzesło - nie zawsze natomiast skrzynię na ubrania i pieniądze. Jeśli chodzi o łóżko, to okazałość jego ram i góry, bogactwo wykonania nie odpowiadały bynajmniej wygodzie.
ŻYCIE CODZIENNE MAGNATERII W XVII WIEKU:
Magnateria polska – najwyższa warstwa szlachty w Rzeczypospolitej Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, odpowiadająca średniowiecznemu możnowładztwu i spełniająca rolę arystokracji.
Przedstawiciele rodów magnackich sprawowali najbardziej prestiżowe godności i urzędy, co w oparciu o majątek osobisty i wpływy ich rodzin dawało im rzeczywistą władzę. Wobec silnego zróżnicowania majątkowego i społecznego, fikcją stawała się głoszona ideologia równości szlacheckiej. Szlachta usiłowała jednak przestrzegać pozorów równości, wyrażając swą niechęć do nadanych dziedzicznych tytułów rodowych. Akceptowane były tytuły książęce starych dynastii litewskich i ruskich, podejrzliwie odnoszono się do tytułów książęcych i hrabiowskich nadanych przez cesarzy stronnikom habsburskim. W 1547 dziedzicznymi książętami zostali Radziwiłłowie, a hrabiami w 1527 roku Tęczyńscy i w 1538 roku Górkowie. W XVII wieku tytuły książęce uzyskali Lubomirscy i Ossolińscy. W 1638 roku pod naciskiem szlachty uchwalono konstytucję sejmową, która zakazała używania tytułów rodowych z nadania. W XVIII wieku uznano tytuły książęce Poniatowskich, Sułkowskich, Massalskich,
Sapiehów i Ponińskich
Masz tu zwięźle :>> Liczę na naj :>>