Wieś rodzinna Zawiszy – Garbów leży w powiecie sandomierskim ok. 10 km od Sandomierza, w gminie Dwikozy. Sam Garbów miał w XIV w. 816 morgów ziemi, czyli około 30 łanów. Był to majątek przynoszący średnio 60 grzywien rocznego dochodu, co pozwalało jego właścicielom na dość dostatnie życie.
Panowie na Garbowie pieczętowali się herbem Sulima. Był to czarny orzeł na żółtym tle - czyli w żółtym polu, a pod nim trzy kamienie w polu czerwonym. O Zawiszy często pisze się Sulimczyk – od nazwy herbu.
Najstarszy znany przodek Zawiszy to żyjący w pierwszej połowie XIV w. jego dziadek, właściciel podsandomierskiej wsi Garbowo. Stefan z Garbowa, bo tak prawdopodobnie brzmiało jego imię, ożenił się z córką Marcina z Opatkowic i Grodziny w powiecie ksiąskim pod
Krakowem i miał z nią trójkę dzieci: córkę Elżbietę i dwóch synów Mikołaja i Marcisza. Mikołaj z Garbowa to właśnie ojciec Zawiszy. Odziedziczył po ojcu słynny Garbów. Był przedstawicielem szlachty średniej, zajmował stanowisko kasztelana konarsko – sieradzkiego, czyli osoby odpowiedzialnej za królewskie stadniny koni na terenie województwa sandomierskiego. Ożenił się z Dorotą z Grodziny i miał trzech synów: Zawiszę Czarnego, Jana Farureja i Piotra Kruczka.
Zawisza Czarny herbu Sulima. Pochodził z Garbowa, był najsłynniejszym rycerzem średniowiecznym Jak wszyscy rycerze, odznaczał się tężyzną fizyczną, był wysoki i silny. Wyróżniał się nie tylko ogromną siłą, ale także umiętnością w posługiowaniu się bronią. W parze ze sprawością fizyczną szły nakazy etyczne i dopiero ich przestrzeganie czyniło zmężczyzny rycerza. Zawisza Czarny jako rycerz stale był gotowy do służby ojczyźnie, całkowicie oddany był królowi. Poza tym jego obowiązkiem była walka z najedźcą w obronie kraju. Był człowiekiem szlachetnym, wiernym, dotrzymującym słowa, broniący honoru. Opiekował się wdowami i sierotami, pomagał słabszym. Postawa rycerza musiała byc przykładem dla innych stanów. Rycerz był wzorem cnót, odwagi, męstwa,zdyscyplinowania, prawości i szlachetności. Takim właśnie człowiekiem był Zawisza Czarny, dlatego on jest symbolem i wzorem prawdziwego rycerza.
Wieś rodzinna Zawiszy – Garbów leży w powiecie sandomierskim ok. 10 km od Sandomierza, w gminie Dwikozy. Sam Garbów miał w XIV w. 816 morgów ziemi, czyli około 30 łanów. Był to majątek przynoszący średnio 60 grzywien rocznego dochodu, co pozwalało jego właścicielom na dość dostatnie życie.
Panowie na Garbowie pieczętowali się herbem Sulima. Był to czarny orzeł na żółtym tle - czyli w żółtym polu, a pod nim trzy kamienie w polu czerwonym. O Zawiszy często pisze się Sulimczyk – od nazwy herbu.
Najstarszy znany przodek Zawiszy to żyjący w pierwszej połowie XIV w. jego dziadek, właściciel podsandomierskiej wsi Garbowo. Stefan z Garbowa, bo tak prawdopodobnie brzmiało jego imię, ożenił się z córką Marcina z Opatkowic i Grodziny w powiecie ksiąskim pod
Krakowem i miał z nią trójkę dzieci: córkę Elżbietę i dwóch synów Mikołaja i Marcisza. Mikołaj z Garbowa to właśnie ojciec Zawiszy. Odziedziczył po ojcu słynny Garbów. Był przedstawicielem szlachty średniej, zajmował stanowisko kasztelana konarsko – sieradzkiego, czyli osoby odpowiedzialnej za królewskie stadniny koni na terenie województwa sandomierskiego. Ożenił się z Dorotą z Grodziny i miał trzech synów: Zawiszę Czarnego, Jana Farureja i Piotra Kruczka.
Zawisza Czarny herbu Sulima. Pochodził z Garbowa, był najsłynniejszym rycerzem średniowiecznym Jak wszyscy rycerze, odznaczał się tężyzną fizyczną, był wysoki i silny. Wyróżniał się nie tylko ogromną siłą, ale także umiętnością w posługiowaniu się bronią.
W parze ze sprawością fizyczną szły nakazy etyczne i dopiero ich przestrzeganie czyniło zmężczyzny rycerza.
Zawisza Czarny jako rycerz stale był gotowy do służby ojczyźnie, całkowicie oddany był królowi. Poza tym jego obowiązkiem była walka z najedźcą w obronie kraju. Był człowiekiem szlachetnym, wiernym, dotrzymującym słowa, broniący honoru. Opiekował się wdowami i sierotami, pomagał słabszym.
Postawa rycerza musiała byc przykładem dla innych stanów. Rycerz był wzorem cnót, odwagi, męstwa,zdyscyplinowania, prawości i szlachetności.
Takim właśnie człowiekiem był Zawisza Czarny, dlatego on jest symbolem i wzorem prawdziwego rycerza.