Odpowiedź: Ludzie w epoce średniowiecza w przeważającej większości podporządkowywali swoje życie wierze w Boga. Chrześcijaństwo ogarniało swoją filozofią w zasadzie wszystkie dziedziny życia. Szło za tym specyficzne przeświadczenie, że człowiek przez całe życie, oprócz tego, że fizycznie istnieje na ziemi, funkcjonuje również w innym wymiarze – wymiarze duchowym, boskim. Człowiek średniowieczny był więc przekonany o tym, że jego życie jest w pewien sposób zawieszone między niebem a ziemią. To przekonanie ciągnęło za sobą szereg konsekwencji w sposobie patrzenia na świat, co dobrze widać na przykładach literatury średniowiecznej, która była odbiciem ludzkich postaw i poglądów. Pierwszym przykładem na to, jak wiara w Boga wpływała na światopogląd ludzi w średniowieczu, może być tekst Bogurodzicy – staropolskiej pieśni, która dziś stanowi najstarszy znany nam tekst artystyczny napisany w języku polskim. Jest to modlitwa, która jednak z czasem stała się również pieśnią świecką, nieformalnym hymnem Rzeczypospolitej na przełomie XIV i XV wieku. O owym zeświecczeniu pieśni świadczyć może chociażby fakt, że była ona śpiewana przez polskich rycerzy przed legendarną bitwą pod Grunwaldem, jako utwór, który miał zmotywować rycerstwo do ofiarnej walki i dać mu przewagę nad siłami wroga. W samym tekście widzimy doskonale, z jak wielką pokorą człowiek odnosił się do spraw boskich i jak bardzo uzależniał od wiary nie tylko życie doczesne, lecz także wieczne. Podmiot liryczny zwraca się bowiem do Chrystusa za pośrednictwem Maryi i Jana Chrzciciela, by obdarzył go niezbędnymi w życiu łaskami i pozwolił spełniać wszystkie człowiecze zamiary.
Odpowiedź: Ludzie w epoce średniowiecza w przeważającej większości podporządkowywali swoje życie wierze w Boga. Chrześcijaństwo ogarniało swoją filozofią w zasadzie wszystkie dziedziny życia. Szło za tym specyficzne przeświadczenie, że człowiek przez całe życie, oprócz tego, że fizycznie istnieje na ziemi, funkcjonuje również w innym wymiarze – wymiarze duchowym, boskim. Człowiek średniowieczny był więc przekonany o tym, że jego życie jest w pewien sposób zawieszone między niebem a ziemią. To przekonanie ciągnęło za sobą szereg konsekwencji w sposobie patrzenia na świat, co dobrze widać na przykładach literatury średniowiecznej, która była odbiciem ludzkich postaw i poglądów. Pierwszym przykładem na to, jak wiara w Boga wpływała na światopogląd ludzi w średniowieczu, może być tekst Bogurodzicy – staropolskiej pieśni, która dziś stanowi najstarszy znany nam tekst artystyczny napisany w języku polskim. Jest to modlitwa, która jednak z czasem stała się również pieśnią świecką, nieformalnym hymnem Rzeczypospolitej na przełomie XIV i XV wieku. O owym zeświecczeniu pieśni świadczyć może chociażby fakt, że była ona śpiewana przez polskich rycerzy przed legendarną bitwą pod Grunwaldem, jako utwór, który miał zmotywować rycerstwo do ofiarnej walki i dać mu przewagę nad siłami wroga. W samym tekście widzimy doskonale, z jak wielką pokorą człowiek odnosił się do spraw boskich i jak bardzo uzależniał od wiary nie tylko życie doczesne, lecz także wieczne. Podmiot liryczny zwraca się bowiem do Chrystusa za pośrednictwem Maryi i Jana Chrzciciela, by obdarzył go niezbędnymi w życiu łaskami i pozwolił spełniać wszystkie człowiecze zamiary.
Wyjaśnienie: Nie wiem czy dobrze mówię prawdę.