Wikingowie, Skandynawowie podejmujący w VIII-XI w. odległe wyprawy morzem i rzekami w celach łupieżczych lub handlowych, niekiedy osadniczych (Normandia). W zachodniej Europie byli nazywani Normanami, a na Rusi Waregami.
Byli to Normanowie "ludzie północy" ( Duńczycy, Szwedzi, Norwegowie). Zajmowali się grabieżą, rozbojem, więc nazywano ich wikingami ( inaczej rozbójnikami), byli śmiałymi i okrutnymi żeglarzami.
Wikingowie to przede wszystkim rozbójnicy, których bardziej interesowała grabież i gromadzenie zdobyczy niż systematyczne podboje terytorialne. Wojnę kochali i chociaż nigdy nie parli do walnej bitwy, a w razie potrzeby potrafili jej zręcznie unikać , to jeśli doszło już do bezpośredniego starcia, angażowali się w nie chętnie, ze znajomością rzeczy i z zapałem.
Przyczynami ich wypraw były:
-mało żyzne, ubogie ziemie
-szybkie wzrost zaludnienia skandynawii w VII i VIII w.
-chęć zdobycia łupów
-postęp w budowie statków
Wikingowie zdobyli:
-Wyspy Owcze
- Irlandię
- Islandię
- Grenlandię
- podobno dotarli tę do Ameryki Północnej
Pożywienie Wikingów stanowiły w dużej mierze owoce morza, tj.ryby, skorupiaki, mięso fok i wielorybów. Oprócz tego żywili się produktami mącznymi. Jako środków odurzających używano także grzybów.
Większość Wikingów zajmowała się uprawą roli i mieszkała w małych wioskach. Często lokowano je na szczytach wzgórz, skąd był dobry widok na okolicę. Pozwalało to na wczesne zidentyfikowanie zbliżających się wrogów.
Przynieśli oni do Angilii obyczaje, kulturę i język francuski spychając angielski do rangi języka klas niższych. Często przedstawiano Wikingów jako wojowników w rogatych hełmach. Wizerunek ten do dziś się z nimi kojarzy. Miał on chronić głowę przed urazami oraz odstraszać swych przeciwników groźnym wyglądem.Widziano ich w kolczugach, kolczugach, z mieczami lub toporami bojowymi, grabili, mordowali, uprowadzali w niewolę. Mężczyźni jako atrybut wojownika nosili zwykle starannie przystrzyżone wąsy i brody. Wikińskie kobiety bardzo dbały o swój wygląd. Z reguły ubierały się w dwie suknie, długą i krótszą. Wikingowie lubili układać długie opowieści o swoich odważnych czynach. Niektóre z nich, nazywanych sagami, mówią nam o różnych przygodach odkrywców.
Najpolularniejszą rekonstrukcją Wikingów jest coroczny Festiwal "Wikingowie na Wolinie".
Wikingowie, Skandynawowie podejmujący w VIII-XI w. odległe wyprawy morzem i rzekami w celach łupieżczych lub handlowych, niekiedy osadniczych (Normandia). W zachodniej Europie byli nazywani Normanami, a na Rusi Waregami.
Byli to Normanowie "ludzie północy" ( Duńczycy, Szwedzi, Norwegowie). Zajmowali się grabieżą, rozbojem, więc nazywano ich wikingami ( inaczej rozbójnikami), byli śmiałymi i okrutnymi żeglarzami.
Wikingowie to przede wszystkim rozbójnicy, których bardziej interesowała grabież i gromadzenie zdobyczy niż systematyczne podboje terytorialne. Wojnę kochali i chociaż nigdy nie parli do walnej bitwy, a w razie potrzeby potrafili jej zręcznie unikać , to jeśli doszło już do bezpośredniego starcia, angażowali się w nie chętnie, ze znajomością rzeczy i z zapałem.
Przyczynami ich wypraw były:
-mało żyzne, ubogie ziemie
-szybkie wzrost zaludnienia skandynawii w VII i VIII w.
-chęć zdobycia łupów
-postęp w budowie statków
Wikingowie zdobyli:
-Wyspy Owcze
- Irlandię
- Islandię
- Grenlandię
- podobno dotarli tę do Ameryki Północnej
Pożywienie Wikingów stanowiły w dużej mierze owoce morza, tj.ryby, skorupiaki, mięso fok i wielorybów. Oprócz tego żywili się produktami mącznymi. Jako środków odurzających używano także grzybów.
Większość Wikingów zajmowała się uprawą roli i mieszkała w małych wioskach. Często lokowano je na szczytach wzgórz, skąd był dobry widok na okolicę. Pozwalało to na wczesne zidentyfikowanie zbliżających się wrogów.
Przynieśli oni do Angilii obyczaje, kulturę i język francuski spychając angielski do rangi języka klas niższych. Często przedstawiano Wikingów jako wojowników w rogatych hełmach. Wizerunek ten do dziś się z nimi kojarzy. Miał on chronić głowę przed urazami oraz odstraszać swych przeciwników groźnym wyglądem.Widziano ich w kolczugach, kolczugach, z mieczami lub toporami bojowymi, grabili, mordowali, uprowadzali w niewolę. Mężczyźni jako atrybut wojownika nosili zwykle starannie przystrzyżone wąsy i brody. Wikińskie kobiety bardzo dbały o swój wygląd. Z reguły ubierały się w dwie suknie, długą i krótszą. Wikingowie lubili układać długie opowieści o swoich odważnych czynach. Niektóre z nich, nazywanych sagami, mówią nam o różnych przygodach odkrywców.
Najpolularniejszą rekonstrukcją Wikingów jest coroczny Festiwal "Wikingowie na Wolinie".
Mam nadzieję, że pomogłam :)