Mezopotamia, czyli międzyrzecze jest to kraina geograficzna leżąca w dorzeczu rzek Eufratu i Tygrysu na terenie dzisiejszego Iraku. Najstarsze ślady osadnictwa na tych terenach notowane są na ok. 8000 lat w. p.n.e. a ukształtowanie się pierwszej cywilizacji datowane jest na ok. 3100 lat p.n.e. Cywilizacja ta to Sumerowie. Społeczeństwo to opracowało system sprawowania władzy i wybudowało miasta. Sumeryjczycy byli twórcami między innymi: sześćdziesiatkowego systemu liczbowego, pierwszego znanego nam pisma klinowego i jednocześnie pierwszego dzieła literackiego. To Sumerowie wynaleźli koło i podzielili je na 360 stopni, a także cegły gliniane, kalendarz oraz dokonali obowiązującego do dzis podziału czasu na 24 godziny, 60 minut i 60 sekund. Stworzono system kanałów nawadniających pola Ludność Mezopotamii wierzyła w wielu bogów (politeizm) im świątynię zwane zikkuratami. Sumeryjskie państwa-miasta zostały podbite w połowie trzeciego tysiąclecia przez Akadów. Stworzyli oni pierwsze na świecie imperium, z którego wyłoniły się dwa państwa: Asyria i Babilon. Jednym z najbardziej znanych do dziś władców Babilonu był Hammurabi, który panował w XVIII w. p.n.e. Stworzył on na terenie Mezopotamii jednolite i zintegrowane państwo. Jednak rozpadło się ono po jego śmierci. Władca ten najbardziej znany był z kodyfikacja prawa – stworzył on i zapisał tak zwany Kodeks Hammurabiego. Znana dziś przysłowie oko za oko ząb za ząb pochodzi właśnie z tego kodeksu. W VII w. p.n.e. Babilonią rządził król Nabuchodonozor. Za jego panowania w Babilonii zbudowano: -Wiszące ogrody -Pierwszy stały most na rzece Eufrat -Brama Isztar -Potrójny mur w około Babilonu, w którego wyniku Babilon podbił szereg państw. W 7 wieku p.n.e najsilniejszym państwem była Asyria. Stolicą tego państwa była Niniwa. Kraj ten miał doskonałą armie, dzięki której dokonał znacznych podbojów. Następnym państwem po Asyrii było państwo Egipskie, które powstało około 3000 r. p.n.e. w wyniku pojednania Górnego i Dolnego Egiptu. Historia polityczna starożytnego Egiptu dzielona jest na trzy okresy: Starego, Średniego i Nowego państwa. Władzę tam pełnił faraon, który uważany był za żyjącego boga słońca. W późniejszym okresie historii Egiptu kolejnych faraonów uważano za synów boga Re. Kapłan zajmowali się organizacją kultu - składaniem ofiar, budowa świątyń. Byli oni wszechstronnie wykształceni. Kapłani golili brwi i brody, mogli nosić tylko lniane szaty, nie mogli spożywać niektórych potraw. Egipcjanie wierzyli w życie pozagrobowe. Starli się jak najdłużej zachować ciało zmarłego - konserwowali je, mumifikowali. Egipcjanie poza mumią dostarczali wszelkich innych materialnych dowodów istnienia zmarłego – między innymi portretowali go na ścianach grobowca lub zostawiali w grobowcu posągi zmarłego, zapisywali jego imię najbardziej uroczystym pismem hieroglificznym. Aby upamiętnić swych władców Egipcjanie budowali im grobowce - piramidy. Największe piramidy budowano w drugiej połowie III tys. p. n. e. Największą piramidę z tego okresu wzniesiono w okolicy Gizy. Największa - piramida Cheopsa liczyła 150 m. wysokości dziś liczy 130 m. Egipcjanie opracowali swój własny kalendarz, którego powstanie szacuje się na około 3000 r. p. n. e. Stworzono go na bazie obserwacji wylewu Nilu, które powtarzały się, co 365 dni - tyle wynosił okres jednego roku. Rok podzielono na 12 30-dniowych miesięcy, uzupełniając je 5 dniami dodatkowymi. Około 3000 r. p. n. e. Powstało pismo egipskie. Jego najstarszą formą były hieroglify - uroczyste, monumentalne i święte znaki. Egipcjanie pisali na papirusie. Produkowano go z rośliny o tej samej nazwie. Jej włókna suszono prasowano i klejono w zwoje klejem z mąki octu i wody.
- zorganizowana i wyposażona armia ,
- wieże oblężnicze ,
-świątynie i pałące ,
-biblioteki
Myślę , że to tak ma być ; ]
Osiągnięcia cywilizacyjne Mezopotamii i Egiptu
Mezopotamia, czyli międzyrzecze jest to kraina geograficzna leżąca w dorzeczu rzek Eufratu i Tygrysu na terenie dzisiejszego Iraku.
Najstarsze ślady osadnictwa na tych terenach notowane są na ok. 8000 lat w. p.n.e. a ukształtowanie się pierwszej cywilizacji datowane jest na ok. 3100 lat p.n.e. Cywilizacja ta to Sumerowie. Społeczeństwo to opracowało system sprawowania władzy i wybudowało miasta. Sumeryjczycy byli twórcami między innymi: sześćdziesiatkowego systemu liczbowego, pierwszego znanego nam pisma klinowego i jednocześnie pierwszego dzieła literackiego. To Sumerowie wynaleźli koło i podzielili je na 360 stopni, a także cegły gliniane, kalendarz oraz dokonali obowiązującego do dzis podziału czasu na 24 godziny, 60 minut i 60 sekund. Stworzono system kanałów nawadniających pola
Ludność Mezopotamii wierzyła w wielu bogów (politeizm) im świątynię zwane zikkuratami.
Sumeryjskie państwa-miasta zostały podbite w połowie trzeciego tysiąclecia przez Akadów. Stworzyli oni pierwsze na świecie imperium, z którego wyłoniły się dwa państwa: Asyria i Babilon. Jednym z najbardziej znanych do dziś władców Babilonu był Hammurabi, który panował w XVIII w. p.n.e. Stworzył on na terenie Mezopotamii jednolite i zintegrowane państwo. Jednak rozpadło się ono po jego śmierci. Władca ten najbardziej znany był z kodyfikacja prawa – stworzył on i zapisał tak zwany Kodeks Hammurabiego. Znana dziś przysłowie oko za oko ząb za ząb pochodzi właśnie z tego kodeksu.
W VII w. p.n.e. Babilonią rządził król Nabuchodonozor. Za jego panowania w Babilonii zbudowano:
-Wiszące ogrody
-Pierwszy stały most na rzece Eufrat
-Brama Isztar
-Potrójny mur w około Babilonu, w którego wyniku Babilon podbił szereg państw.
W 7 wieku p.n.e najsilniejszym państwem była Asyria. Stolicą tego państwa była Niniwa. Kraj ten miał doskonałą armie, dzięki której dokonał znacznych podbojów.
Następnym państwem po Asyrii było państwo Egipskie, które powstało około 3000 r. p.n.e. w wyniku pojednania Górnego i Dolnego Egiptu. Historia polityczna starożytnego Egiptu dzielona jest na trzy okresy: Starego, Średniego i Nowego państwa. Władzę tam pełnił faraon, który uważany był za żyjącego boga słońca. W późniejszym okresie historii Egiptu kolejnych faraonów uważano za synów boga Re. Kapłan zajmowali się organizacją kultu - składaniem ofiar, budowa świątyń. Byli oni wszechstronnie wykształceni. Kapłani golili brwi i brody, mogli nosić tylko lniane szaty, nie mogli spożywać niektórych potraw. Egipcjanie wierzyli w życie pozagrobowe. Starli się jak najdłużej zachować ciało zmarłego - konserwowali je, mumifikowali. Egipcjanie poza mumią dostarczali wszelkich innych materialnych dowodów istnienia zmarłego – między innymi portretowali go na ścianach grobowca lub zostawiali w grobowcu posągi zmarłego, zapisywali jego imię najbardziej uroczystym pismem hieroglificznym. Aby upamiętnić swych władców Egipcjanie budowali im grobowce - piramidy. Największe piramidy budowano w drugiej połowie III tys. p. n. e. Największą piramidę z tego okresu wzniesiono w okolicy Gizy. Największa - piramida Cheopsa liczyła 150 m. wysokości dziś liczy 130 m.
Egipcjanie opracowali swój własny kalendarz, którego powstanie szacuje się na około 3000 r. p. n. e. Stworzono go na bazie obserwacji wylewu Nilu, które powtarzały się, co 365 dni - tyle wynosił okres jednego roku. Rok podzielono na 12 30-dniowych miesięcy, uzupełniając je 5 dniami dodatkowymi.
Około 3000 r. p. n. e. Powstało pismo egipskie. Jego najstarszą formą były hieroglify - uroczyste, monumentalne i święte znaki. Egipcjanie pisali na papirusie. Produkowano go z rośliny o tej samej nazwie. Jej włókna suszono prasowano i klejono w zwoje klejem z mąki octu i wody.