marteeczka17
Symbol: O Nazwa polska: Tlen Nazwa angielska: Oxygen Nazwa niemiecka: der Sauerstoff Nazwa łacińska: Oxygenium Grupa: VI A (16) - tlenowce Okres: 2 Liczba atomowa: 8 Masa atomowa : 15.9994 Stan skupienia (20°C, 1 atm.): gaz Kolor: bezbarwny Zapach: bez zapachu Tlen jest gazem o właściwościach niemetalu. Tworzy kilka odmian alotropowych z których najważniejsze są tlen dwuatomowy O2 i ozon O3 (o charakterystycznym zapachu). Właściwości chemiczne: Tlen jest pierwiastkiem bardzo czynnym chemicznie. Prawie wszystkie substancje ulegają procesom spalania (oprócz helowców, fluoru i platyny) tworząc odpowiednie tlenki (w przypadku sodu powstaje nadtlenek Na2O2 , a w przypadku potasu ponadtlenek KO2). Aktywność ozonu jest dużo wyższa niż tlenu. Jest bardzo silnym utleniaczem. Reagując z siarkowodorem tworzy kwas siarkowy (IV). Zastosowanie: Tlen znalazł szerokie zastosowanie w hutnictwie, w procesach wytopu stali. Pierwiastek ten stosuje się też w palnikach tlenowo-dorowych i tlenowo-acetylenowych. W medycynie stosowany jest w przypadku problemów z oddychaniem. Ozon znalazł zastosowanie jako środek dezynfekujący i silny środek utleniający. Otrzymywanie: Tlen otrzymuje się przez destylację frakcyjną powietrza. Historia odkrycia: Odkryty przez: Joseph Priestly, Carl Wilhelm Scheele Miejsce odkrycia: Francja, Szwecja Rok odkrycia: 1776 Pochodzenia nazwy: Od greckich słów "oxus gennan" oznaczających "tworzący kwas" Tlen otrzymano przez termiczny rozkład tlenku rtęci (II) HgO. Tlen otrzymuje się przez destylację frakcjonowaną ciekłego powietrza lub elektrolizę wody. W laboratorium tlen otrzymuje się przez termiczny rozkład manganianu (VII) potasu (KMnO4), lub rozkład wody utlenionej. Skroplony tlen jest cieczą o niebieskawym zabarwieniu, gęstość 1,14 g/cm3. Posiada dwie odmiany alotropowe o cząsteczkach dwuatomowych i trójatomowych (diamagnetyczny ozon). Może występować w postaci pojedynczych atomów (tlen atomowy, znacznie bardziej aktywny chemicznie). W ogromnej większości związków chemicznych tlen występuje na -II stopniu utlenienia. Inne stopnie utlenienia to –I (w nadtlenkach np. woda utleniona), oraz dodatnie stopnie utlenienia z związkach z fluorem. Reaguje z większością metali, łatwo utlenia substancje organiczne i fosfor, na gorąco łączy się z wodorem i siarką. W specjalnych warunkach może reagować z azotem i fluorem. Tlen nie pali się, ale podtrzymuje palenie. Jest dobrze absorbowany przez czerń platynową, węgiel drzewny. W organizmie człowieka podczas oddychania tlen jest pobierany w płucach, ulegając związaniu przez hemoglobinę krwinek czerwonych, po czym zostaje oddany (z włosowatych naczyń krwionośnych) do tkanek, gdzie bierze udział w procesach przemiany materii. Stosowany w hutnictwie, gazownictwie, medycynie, technologii chemicznej, w okrętach podwodnych, palnikach.
1 votes Thanks 1
0dawidpawliszyn0
Ymbol: O Nazwa polska: Tlen Nazwa angielska: Oxygen Nazwa niemiecka: der Sauerstoff Nazwa łacińska: Oxygenium Grupa: VI A (16) - tlenowce Okres: 2 Liczba atomowa: 8 Masa atomowa : 15.9994 Stan skupienia (20°C, 1 atm.): gaz Kolor: bezbarwny Zapach: bez zapachu Tlen jest gazem o właściwościach niemetalu. Tworzy kilka odmian alotropowych z których najważniejsze są tlen dwuatomowy O2 i ozon O3 (o charakterystycznym zapachu). Właściwości chemiczne: Tlen jest pierwiastkiem bardzo czynnym chemicznie. Prawie wszystkie substancje ulegają procesom spalania (oprócz helowców, fluoru i platyny) tworząc odpowiednie tlenki (w przypadku sodu powstaje nadtlenek Na2O2 , a w przypadku potasu ponadtlenek KO2). Aktywność ozonu jest dużo wyższa niż tlenu. Jest bardzo silnym utleniaczem. Reagując z siarkowodorem tworzy kwas siarkowy (IV). Zastosowanie: Tlen znalazł szerokie zastosowanie w hutnictwie, w procesach wytopu stali. Pierwiastek ten stosuje się też w palnikach tlenowo-dorowych i tlenowo-acetylenowych. W medycynie stosowany jest w przypadku problemów z oddychaniem. Ozon znalazł zastosowanie jako środek dezynfekujący i silny środek utleniający. Otrzymywanie: Tlen otrzymuje się przez destylację frakcyjną powietrza. Historia odkrycia: Odkryty przez: Joseph Priestly, Carl Wilhelm Scheele Miejsce odkrycia: Francja, Szwecja Rok odkrycia: 1776 Pochodzenia nazwy: Od greckich słów "oxus gennan" oznaczających "tworzący kwas" Tlen otrzymano przez termiczny rozkład tlenku rtęci (II) HgO. Tlen otrzymuje się przez destylację frakcjonowaną ciekłego powietrza lub elektrolizę wody. W laboratorium tlen otrzymuje się przez termiczny rozkład manganianu (VII) potasu (KMnO4), lub rozkład wody utlenionej. Skroplony tlen jest cieczą o niebieskawym zabarwieniu, gęstość 1,14 g/cm3. Posiada dwie odmiany alotropowe o cząsteczkach dwuatomowych i trójatomowych (diamagnetyczny ozon). Może występować w postaci pojedynczych atomów (tlen atomowy, znacznie bardziej aktywny chemicznie). W ogromnej większości związków chemicznych tlen występuje na -II stopniu utlenienia. Inne stopnie utlenienia to –I (w nadtlenkach np. woda utleniona), oraz dodatnie stopnie utlenienia z związkach z fluorem. Reaguje z większością metali, łatwo utlenia substancje organiczne i fosfor, na gorąco łączy się z wodorem i siarką. W specjalnych warunkach może reagować z azotem i fluorem. Tlen nie pali się, ale podtrzymuje palenie. Jest dobrze absorbowany przez czerń platynową, węgiel drzewny. W organizmie człowieka podczas oddychania tlen jest pobierany w płucach, ulegając związaniu przez hemoglobinę krwinek czerwonych, po czym zostaje oddany (z włosowatych naczyń krwionośnych) do tkanek, gdzie bierze udział w procesach przemiany materii. Stosowany w hutnictwie, gazownictwie, medycynie, technologii chemicznej, w okrętach podwodnych, palnikach.