Wypisz wady i zalety: liberalnego, konserwatywnego i socjaldemokratycznego modelu polityki rodzinnej. Jaki model polityki rodzinnej należałoby wprowadzić w Polsce uzasadnij swój wybór.
Polityka rodzinna jest częścią polityki społecznej realizowanej przez rząd na rzecz rodziny.
Wyróżnia się trzy modele polityki rodzinnej:
liberalny - w tym modelu przyjmuje się, że każda rodzina posiadająca dzieci, sama się nimi zajmuje. Państwo wtrąca się do życia rodziny w minimalnym stopniu, traktując je jako sferę prywatną rodziny. Rodzice są zdani na siebie.
Wadą tego modelu jest to, że rodzice nie mogą liczyć na znaczące wsparcie ze strony państwa i muszą sobie radzić sami. Zaletą - państwo nie ingeruje nadmiernie w życie rodziny i niczego nie narzuca.
konserwatywny - rodzina opiera się na tradycyjnym modelu. Mężczyzna odpowiada za byt rodziny i rozwój dzieci, dlatego jest pod ochroną państwa. Odpowiada także za utrzymywanie silnych więzi wewnątrz familii. Więzi rodzinne sprawiają, że członkowie rodziny będący w potrzebie, uzyskują pomoc ze strony swoich najbliższych. Państwo w ten sposób nie musi czynić żadnych nakładów i ponosić za nic odpowiedzialności (jest to charakterystyczne dla wyłonionego dodatkowo na bazie modelu konserwatywnego - modelu południowoeuropejskiego)
Wadą tego modelu jest umniejszanie roli matki, ograniczona pomoc państwa dla rodziny jako rodzaju wspólnoty. Zaletą tego modelu są istniejące silne więzy rodzinne.
socjaldemokratyczny - w tym modelu państwo odgrywa ważna rolę. Rodzice otrzymują świadczenia społeczne, mają możliwość bycia aktywnymi zawodowo. Państwo współuczestniczy bowiem w wychowaniu dzieci, zapewniając im opiekę w żłobkach, przedszkolach.
Zaletą tego modelu jest to, że rodzice mogą liczyć na pomoc państwa w wychowywaniu dzieci. Wadą - nadmierne i powszechne świadczenia mogą prowadzić do nadużyć.
W Polsce należałoby wprowadzić model socjaldemokratyczny. Dobrym rozwiązaniem jest bowiem zachowana równowaga między życiem rodzinnym a zawodowym. Kobiety w kraju prowadzącym taką politykę, mogą pracować zawodowo, bo państwo zapewnia pomoc w opiece nad dziećmi. Państwo odciąża rodziców od części obowiązków związanych z wychowywaniem dziecka, umożliwia samodzielne zdobywanie środków finansowych (nie ze świadczeń społecznych) oraz rozwój osobisty. Zastrzeżenie w tym modelu może budzić jedynie sposób rozdysponowywania świadczeń pieniężnych związanych z wychowywaniem dzieci.
Modele polityki rodzinnej - wady i zalety.
Polityka rodzinna jest częścią polityki społecznej realizowanej przez rząd na rzecz rodziny.
Wyróżnia się trzy modele polityki rodzinnej:
liberalny - w tym modelu przyjmuje się, że każda rodzina posiadająca dzieci, sama się nimi zajmuje. Państwo wtrąca się do życia rodziny w minimalnym stopniu, traktując je jako sferę prywatną rodziny. Rodzice są zdani na siebie.
Wadą tego modelu jest to, że rodzice nie mogą liczyć na znaczące wsparcie ze strony państwa i muszą sobie radzić sami. Zaletą - państwo nie ingeruje nadmiernie w życie rodziny i niczego nie narzuca.
konserwatywny - rodzina opiera się na tradycyjnym modelu. Mężczyzna odpowiada za byt rodziny i rozwój dzieci, dlatego jest pod ochroną państwa. Odpowiada także za utrzymywanie silnych więzi wewnątrz familii. Więzi rodzinne sprawiają, że członkowie rodziny będący w potrzebie, uzyskują pomoc ze strony swoich najbliższych. Państwo w ten sposób nie musi czynić żadnych nakładów i ponosić za nic odpowiedzialności (jest to charakterystyczne dla wyłonionego dodatkowo na bazie modelu konserwatywnego - modelu południowoeuropejskiego)
Wadą tego modelu jest umniejszanie roli matki, ograniczona pomoc państwa dla rodziny jako rodzaju wspólnoty. Zaletą tego modelu są istniejące silne więzy rodzinne.
socjaldemokratyczny - w tym modelu państwo odgrywa ważna rolę. Rodzice otrzymują świadczenia społeczne, mają możliwość bycia aktywnymi zawodowo. Państwo współuczestniczy bowiem w wychowaniu dzieci, zapewniając im opiekę w żłobkach, przedszkolach.
Zaletą tego modelu jest to, że rodzice mogą liczyć na pomoc państwa w wychowywaniu dzieci. Wadą - nadmierne i powszechne świadczenia mogą prowadzić do nadużyć.
W Polsce należałoby wprowadzić model socjaldemokratyczny. Dobrym rozwiązaniem jest bowiem zachowana równowaga między życiem rodzinnym a zawodowym. Kobiety w kraju prowadzącym taką politykę, mogą pracować zawodowo, bo państwo zapewnia pomoc w opiece nad dziećmi. Państwo odciąża rodziców od części obowiązków związanych z wychowywaniem dziecka, umożliwia samodzielne zdobywanie środków finansowych (nie ze świadczeń społecznych) oraz rozwój osobisty. Zastrzeżenie w tym modelu może budzić jedynie sposób rozdysponowywania świadczeń pieniężnych związanych z wychowywaniem dzieci.
#SPJ1