1.Rycerz bezwzględnie podkreśla symbolikę wierzchowca. W takim zestawieniu kompozycyjnym jaki mamy w interesującej nas pieczęci, rycerz to władca, rozum, duch dominujący nad wierzchowcem symbolizującym materię. Moc będąca w rękach rycerza musi być wykorzystywana w sposób prawidłowy, jeżeli chce on się okazać godny swego rycerstwa i uzasadnić rycerskie prawo do przewodzenia innym poprzez fakt pewnego rodzaju uświęcenia. Ale aby tak zinterpretować owe wyobrażenie należy pamiętać, że staje się to możliwe dopiero dzięki skomplikowanemu terminowaniu. 2.Postać rycerza od samego początku zdominowała obraz średniowiecznego świata. Od XI wieku na typowej pieczęci książęcej, jej właściciel jest przedstawiany konno i w pełnej zbroi, a więc nie jako władca, ale raczej jako rycerz. Przedstawienie to miało bardzo silne podłoże emocjonalno społeczne i związane było niewątpliwie z rodzącą się ideą rycerstwa. Templariusze są zaś niewątpliwie częścią tej ogólnej idei rycerstwa, częścią specyficzną i wyjątkową. To w personifikacji zakonu przejawia się idea rycerstwa jako przedmurza społeczeństwa przeciw anarchii i nieporządkowi. Status rycerza nie zależał od posiadania majątku ziemskiego, opierał się zaś na szczególnym kodeksie postępowania, którego charakter był oparty na naukach i zaleceniach Kościoła, który z kolei widział pozycję tego stanu jako mającego określone moralne obowiązki w stosunku do społeczeństwa, które wspiera jego działanie. To dopiero w połączeniu z pochodzeniem miało być świadectwem przynależności do szlachty.
1.Rycerz bezwzględnie podkreśla symbolikę wierzchowca. W takim zestawieniu kompozycyjnym jaki mamy w interesującej nas pieczęci, rycerz to władca, rozum, duch dominujący nad wierzchowcem symbolizującym materię. Moc będąca w rękach rycerza musi być wykorzystywana w sposób prawidłowy, jeżeli chce on się okazać godny swego rycerstwa i uzasadnić rycerskie prawo do przewodzenia innym poprzez fakt pewnego rodzaju uświęcenia. Ale aby tak zinterpretować owe wyobrażenie należy pamiętać, że staje się to możliwe dopiero dzięki skomplikowanemu terminowaniu. 2.Postać rycerza od samego początku zdominowała obraz średniowiecznego świata. Od XI wieku na typowej pieczęci książęcej, jej właściciel jest przedstawiany konno i w pełnej zbroi, a więc nie jako władca, ale raczej jako rycerz. Przedstawienie to miało bardzo silne podłoże emocjonalno społeczne i związane było niewątpliwie z rodzącą się ideą rycerstwa. Templariusze są zaś niewątpliwie częścią tej ogólnej idei rycerstwa, częścią specyficzną i wyjątkową. To w personifikacji zakonu przejawia się idea rycerstwa jako przedmurza społeczeństwa przeciw anarchii i nieporządkowi. Status rycerza nie zależał od posiadania majątku ziemskiego, opierał się zaś na szczególnym kodeksie postępowania, którego charakter był oparty na naukach i zaleceniach Kościoła, który z kolei widział pozycję tego stanu jako mającego określone moralne obowiązki w stosunku do społeczeństwa, które wspiera jego działanie. To dopiero w połączeniu z pochodzeniem miało być świadectwem przynależności do szlachty.