Wypisz środki stylistyczne z fragmentu Pana Tadeusza:
Natenczas Wojski chwycił na taśmie przypięty
Swój róg bawoli, długi, cętkowany, kręty
Jak wąż boa, oburącz do ust go przycisnął,
Wzdął policzki jak banię, w oczach krwią zabłysnął,
Zasunął wpół powieki, wciągnął w głąb pół brzucha
I do płuc wysłał z niego cały zapas ducha,
I zagrał: róg jak wicher, wirowatym dechem
Niesie w puszczę muzykę i podwaja echem.
Umilkli strzelcy, stali szczwacze zadziwieni
Mocą, czystością, dziwną harmoniją pieni.
Starzec cały kunszt, którym niegdyś w lasach słynął,
Jeszcze raz przed uszami myśliwców rozwinął;
Napełnił wnet, ożywił knieje i dąbrowy,
Jakby psiarnię w nie wpuścił i rozpoczął łowy.
Bo w graniu była łowów historyja krótka:
Zrazu odzew dźwięczący, rześki: to pobudka;
Potem jęki po jękach skomlą: to psów granie;
A gdzieniegdzie ton twardszy jak grzmot: to strzelanie.
Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało,
Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało.
Zadął znowu; myśliłbyś, że róg kształty zmieniał
I że w ustach Wojskiego to grubiał, to cieniał,
Udając głosy zwierząt: to raz w wilczą szyję
Przeciągając się, długo, przeraźliwie wyje,
Znowu jakby w niedźwiedzie rozwarłszy się garło,
Ryknął; potem beczenie żubra wiatr rozdarło.
Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało,
Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało.
Wysłuchawszy rogowej arcydzieło sztuki,
Powtarzały je dęby dębom, bukom buki.
Dmie znowu: jakby w rogu były setne rogi,
Słychać zmieszane wrzaski szczwania, gniewu, trwogi,
Strzelców, psiarni i zwierząt; aż Wojski do góry
Podniósł róg, i tryumfu hymn uderzył w chmury.
Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało,
Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało.
( Środki styistyczne : Onomatopeje, porównania, epitety, ożywienia, przenośnie. ) Proszę dużo punktów na jutro!
Onomatopeje:Powtarzały,tu przerwał,jękach
porownania:A gdzieniegdzie ton twardszy jak grzmot: to strzelanie
epitety: wszystkie rzeczowniki
ozywienia:psów granie,
przenosnie:ton twardszy jak grzmot
epitety;
róg bawoli, długi, cętkowaty, kręty
historyja krótka
odzew dźwięczący, rześki
przeraźliwie wyje
porównania
Swój róg bawoli, długi, cętkowany, kręty
Jak wąż boa
I zagrał: róg jak wicher
ożywił knieje i dąbrowy,
Jakby psiarnię w nie wpuścił
ton twardszy jak grzmot
Dmie znowu: jakby w rogu były setne rogi,
przenośnie
I do płuc wysłał z niego cały zapas ducha
ożywienie
zagrał: róg jak wicher
Niesie w puszczę muzykę i podwaja echem.
a to echo grało.
potem beczenie żubra wiatr rozdarło.
Powtarzały je dęby dębom, bukom buki.