Już od samego początku wiersz przedstawia szara codzienność dzieci z domu dziecka.Trzydzieścioro dzieci i tyle samo par kapci,poplamionych sokiem fartuszków i wyhaftowanych kotków na ubrankach.Dzień mieszkańców domu dziecka jest bezbarwny i pozbawiony większych emocji.Każdy nadchodzący jest podobny do minionego dnia. Sny dzieci również są podobne,marzą one o szczęśliwym domu,pełnym ciepła...o tym, iż przyjdą po nich rodzice i zabiorą do pełnego radości rodzinnego gniazdka.W kolejnych wersach dzieci otrzymują zezwolenie od podmiotu lirycznego na szersze wypowiedzi.Opowiadają dlaczego trafiły do placówki i jak zapamiętały swoich rodziców. Jedne mówią o pięknych mamusiach,które były tak piękne,że mogły być księżniczkami, lecz musiały umrzeć ponieważ tatuś zamienił się w wilka.(Mamy tutaj klasyczny przykład przemocy w rodzinie).Inne dziecko jako powód podaje chudość mamusi i wierzy,że kiedy mamusia będzie mniej chuda to zabierze je do domu.(Spotykamy się z ewidentnym przykładem biedy). Dzieci sprzeczają się między sobą,która mamusia jest ładniejsza,a czyj tatuś silniejszy,lecz jest to tylko wyrazem wielkiej tęsknoty za miłością i rodzinnym domem niżeli jakikolwiek związek z rzeczywistością.Ostatnia strofa wiersza porusza metaforą,poetka ukazuje dzieci czekające na pociąg,który ma zawieźć je do domów.Niestety ich oczekiwania idą na marne ponieważ zwrotnica jest nieczynna. Poetka odkrywa przed nami miejsce,w którym dzieci skazane przez dorosłych często marzą do momentu osiągnięcia pełnoletności.Nastrój wiersza jest smutny,a autorka każe zastanowić się nad tym dlaczego najczęściej pozbawieni miłości są ci,którzy potrzebują jej najbardziej. Wiersz ma na celu poruszyć serca i sumienia dorosłych przez których postępowanie i chore przyzwyczajenia dzieci bardzo często cierpią i bywa,że w efekcie ich miejscem zamieszkania staje się dom dziecka.
Już od samego początku wiersz przedstawia szara codzienność dzieci z domu dziecka.Trzydzieścioro dzieci i tyle samo par kapci,poplamionych sokiem fartuszków i wyhaftowanych kotków na ubrankach.Dzień mieszkańców domu dziecka jest bezbarwny i pozbawiony większych emocji.Każdy nadchodzący jest podobny do minionego dnia.
Sny dzieci również są podobne,marzą one o szczęśliwym domu,pełnym ciepła...o tym, iż przyjdą po nich rodzice i zabiorą do pełnego radości rodzinnego gniazdka.W kolejnych wersach dzieci otrzymują zezwolenie od podmiotu lirycznego na szersze wypowiedzi.Opowiadają dlaczego trafiły do placówki i jak zapamiętały swoich rodziców.
Jedne mówią o pięknych mamusiach,które były tak piękne,że mogły być księżniczkami, lecz musiały umrzeć ponieważ tatuś zamienił się w wilka.(Mamy tutaj klasyczny przykład przemocy w rodzinie).Inne dziecko jako powód podaje chudość mamusi i wierzy,że kiedy mamusia będzie mniej chuda to zabierze je do domu.(Spotykamy się z ewidentnym przykładem biedy).
Dzieci sprzeczają się między sobą,która mamusia jest ładniejsza,a czyj tatuś silniejszy,lecz jest to tylko wyrazem wielkiej tęsknoty za miłością i rodzinnym domem niżeli jakikolwiek związek z rzeczywistością.Ostatnia strofa wiersza porusza metaforą,poetka ukazuje dzieci czekające na pociąg,który ma zawieźć je do domów.Niestety ich oczekiwania idą na marne ponieważ zwrotnica jest nieczynna.
Poetka odkrywa przed nami miejsce,w którym dzieci skazane przez dorosłych często marzą do momentu osiągnięcia pełnoletności.Nastrój wiersza jest smutny,a autorka każe zastanowić się nad tym dlaczego najczęściej pozbawieni miłości są ci,którzy potrzebują jej najbardziej.
Wiersz ma na celu poruszyć serca i sumienia dorosłych przez których postępowanie i chore przyzwyczajenia dzieci bardzo często cierpią i bywa,że w efekcie ich miejscem zamieszkania staje się dom dziecka.
źródło: http://pl.shvoong.com/books/2078151-dom-dziecka/#ixzz2JUCN3wm8