Wypisz środki artystyczne z trenu V Jana Kochanowskiego.
Jako oliwka mała pod wysokim sadem
Idzie z ziemie ku górze macierzyńskim szladem,
Jeszcze ani gałązek, ani listków rodząc,
Sama tylko dopiro szczupłym prątkiem wschodząc;
Tę, jesli ostre ciernie lub rodne pokrzywy
Uprzątając, sadownik podciął ukwapliwy,
Mdleje zaraz, a zbywszy siły przyrodzonej,
Upada przed nogami matki ulubionej.
Takci sie mej namilszej Orszuli dostało:
Przed oczyma rodziców swoich rostąc, mało
Od ziemie sie co wznióswszy, duchem zaraźliwym
Srogiej śmierci otchniona, rodzicom troskliwym
U nóg martwa upadła. O zła Persefono,
Mogłażeś tak wielu łzam dać upłynąć płono?
W „Trenie V”, Jan Kochanowski ukazuje Urszulkę, którą utracili rodzice. Przedstawione są dwa obrazy. Pierwszy ukazuje malutki pęd oliwki, który zarośnięty pokrzywami, zostaje ścięty przez ogrodnika, który podczas plewienia ścina wyrastający z ziemi pęd. Roślinka „… mdleje zaraz ... upada pod nogami matki ulubionej…”. Tak właśnie stało się z Urszulką. Rosła u boku matki i ojca, miała niewiele lat, gdy „…rodzicom troskliwym u nóg martwa upadła…”. I to jest drugim obrazem w utworze – śmierć zabrała dziecko. Drzewko i dziecko utożsamione są ze sobą, co jeszcze bardziej podkreśla bezsens śmierci. Oliwka nie zdążyła „wypuścić pąków, listków i gałązek, a już została ścięta, zginęła”. Urszulka nie zdążyła jeszcze odrosnąć od ziemi i już została „podcięta przez śmierć”, dlatego podobna jest do pędu oliwki. Obie - oliwka i Urszulka padają martwe u nóg rodzicieli. Kochanowski na końcu „Trenu V” umieścił strofę do Bogini świata umarłych – Persefony. Wyraża w niej żal, że pozwoliła na to, by rodzice wylali wiele łez po stracie „ukochanej Urszulki”. Ponadto, zestawiając utalentowane dziecko z delikatnym drzewkiem, jakim jest oliwka, chciał wskazać na ogromną niesprawiedliwość losu. Nie mógł się pogodzić z tym, że ktoś tak młody, nagle przestał istnieć. W utworze występuje wiele środków stylistycznych. Epitety: „oliwka mała”, „wysokim sadem”, „macierzyńskim śladem”, „ostre ciernie”, wyrażają uczucia ojca – miłość do małego, bezbronnego dziecka. Porównanie: „…Jako oliwka mała pod wysokim sadem (...) Tak ci się mej najmilszej Urszuli dostało…” tworzy piękny obraz, w którym dziecko jest, jak delikatny pęd oliwki. W utworze występuje również personifikacja, która tworzy obraz poetycki: (oliwka) „Mdleje zaraz, (...) upada pod nogami matki ulubionej”.
Epitety:oliwka mala,wysoki sad, macierzysty szlad,sroga śmierć,troskliwi rodzice.
apostrofa: "o zla Persefono"
porownanie:"Jako oliwka mała pod wysokim sadem"