biolożka
Tarpan (Equus gmelini), wymarły ssak z rodziny koniowatych, zamieszkujący niegdyś otwarte, głównie stepowe obszary Europy. Miał myszate umaszczenie, wysokość w kłębie ok. 130 cm, ciemną pręgę wzdłuż linii grzbietu, ogon i grzywę czarne (grzywa krótka, stojąca), lekką budowę ciała. Przyczyną zagłady tarpana było to, że stanowił przedmiot polowań dla mięsa oraz skóry. Ostatniego tarpana w stanie dzikim zastrzelono ok. 1880 na stepach Ukrainy, ostatni okaz w ogrodzie zoologicznym padł w 1887 w Moskwie.
Tur (Bos primigenius) - wymarły gatunek ssaka z rzędu parzystokopytnych, przodek niektórych ras bydła domowego (Bos taurus). Z opisów w starych kronikach i zachowanych drzeworytów wynika, że tur był bardzo podobny do dużych ras bydła. Przyczyny wyginięcie tura: - w miarę rozwoju rolnictwa powierzchnia puszcz kurczyła się, a wraz z nią środowisko życia tura. - polowanie na tury przez ludzi - Pierwotnie przypuszczano, iż przyczyną wyginięcia ostatniego, chronionego przez samego króla, stada turów była choroba, którą zaraziły się od bydła wypasanego w pobliżu puszczy przez miejscową ludność. Dzisiaj coraz częściej mówi się, iż potencjalna choroba, choć dla bydła wcale nie musiała być groźna, trafiła na podatny grunt: małą, odizolowaną populację, która straciła naturalne możliwości krzyżówek genetycznych i przez to możliwość adaptowania się do nowych warunków
Tur (Bos primigenius) - wymarły gatunek ssaka z rzędu parzystokopytnych, przodek niektórych ras bydła domowego (Bos taurus). Z opisów w starych kronikach i zachowanych drzeworytów wynika, że tur był bardzo podobny do dużych ras bydła.
Przyczyny wyginięcie tura:
- w miarę rozwoju rolnictwa powierzchnia puszcz kurczyła się, a wraz z nią środowisko życia tura.
- polowanie na tury przez ludzi
- Pierwotnie przypuszczano, iż przyczyną wyginięcia ostatniego, chronionego przez samego króla, stada turów była choroba, którą zaraziły się od bydła wypasanego w pobliżu puszczy przez miejscową ludność. Dzisiaj coraz częściej mówi się, iż potencjalna choroba, choć dla bydła wcale nie musiała być groźna, trafiła na podatny grunt: małą, odizolowaną populację, która straciła naturalne możliwości krzyżówek genetycznych i przez to możliwość adaptowania się do nowych warunków