ideolog niemieckiej socjaldemokracji, twórca rewizjonizmu w ruchu robotniczym.
Uważał, że dobro jednostki jest nadrzędne. Formułował teorię „wrastania” socjalizmu w system kapitalistyczny, by potem przekształcić stosunki społeczne w socjalistyczne. Od czasu jego wystąpienia zarysowała się lewica i prawica w ruchu robotniczym.
ideolog niemieckiej socjaldemokracji, twórca rewizjonizmu w ruchu robotniczym.
Bernstein urodził się w Berlinie w rodzinie żydowskiej. Jego polityczna kariera rozpoczęła się w 1872 roku, kiedy to został członkiem Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Niemiec, której członków nazywano eisenachczykami, od miastaEisenach. Razem z Augustem Bebelem i Wilhelmem Liebknechtem przygotowywał unifikacyjny kongres partyjny (Einigungsparteitag) z Powszechnym Niemieckim Związkiem Pracowniczym pod przywództwem Ferdinanda Lassalle’a. Miał on miejsce w miejscowości Gotha w 1875 roku.
Od 1878 był prywatnym sekretarzem socjaldemokratycznego mecenasa Karla Höchberga, pracując w Zurychu. W 1888 roku został jednak wydalony ze Szwajcarii z powodu presji wywieranej w tej sprawie przez Prusy na Helwetów. Przeniósł się do Londynu, gdzie spotkał i nawiązał bliskie stosunki z Fryderykiem Engelsem.
W latach 1880-1890 Bernstein wydawał czasopismo Sozialdemokrat (Socjaldemokrata). W 1891 roku był jednym z autorów Programu Erfurckiego, a w latach 1896-1898 stworzył serię artykułów zatytułowanych Probleme des Sozialismus (Problemy Socjalizmu), których treść doprowadziła do rewizjonistycznej debaty wewnątrz SPD. Napisał także w 1899 r. książkę pt. Die Vorraussetzungen des Sozialismus und die Aufgaben der Sozialdemokratie (Warunki wstępne dla socjalizmu i zadania socjaldemokracji). Pozycja ta była w skrajnej opozycji względem poglądów Babela,Kautsky’ego i Wilhelma Liebknechta. Esej Róży Luksemburg Reforma czy rewolucja? z 1900 roku był polemiką z ideologią Bernsteina.
W 1901 roku wrócił do Niemiec, po zniesieniu dla niego zakazu wstępu do kraju. Bernstein był deputowanym do Reichstagu w latach 1902-1918. Głosował przeciwko kredytom wojennym w 1913, podobnie jak lewe skrzydło SPD. Od lipca 1915 sprzeciwiał się I wojnie światowej, a w 1917 był jednym z założycieli Niezależnej Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (USPD). Bernstein był członkiem USPD do 1919, kiedy ponownie wstąpił do SPD. W latach 1920 do 1928 był ponownie członkiem Reichstagu. Odszedł z polityki w 1928.
Bernstein zmarł w 1932 roku w Berlinie. Tablica pamiątkowa umieszczona poświęcona jego pamięci umieszczona jest na Bozener Straße 18 w Berlinie-Schönebergu, gdzie mieszkał od 1918 aż do śmierci.
ideolog niemieckiej socjaldemokracji, twórca rewizjonizmu w ruchu robotniczym.
Uważał, że dobro jednostki jest nadrzędne. Formułował teorię „wrastania” socjalizmu w system kapitalistyczny, by potem przekształcić stosunki społeczne w socjalistyczne. Od czasu jego wystąpienia zarysowała się lewica i prawica w ruchu robotniczym.
ideolog niemieckiej socjaldemokracji, twórca rewizjonizmu w ruchu robotniczym.
Bernstein urodził się w Berlinie w rodzinie żydowskiej. Jego polityczna kariera rozpoczęła się w 1872 roku, kiedy to został członkiem Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Niemiec, której członków nazywano eisenachczykami, od miastaEisenach. Razem z Augustem Bebelem i Wilhelmem Liebknechtem przygotowywał unifikacyjny kongres partyjny (Einigungsparteitag) z Powszechnym Niemieckim Związkiem Pracowniczym pod przywództwem Ferdinanda Lassalle’a. Miał on miejsce w miejscowości Gotha w 1875 roku.
Od 1878 był prywatnym sekretarzem socjaldemokratycznego mecenasa Karla Höchberga, pracując w Zurychu. W 1888 roku został jednak wydalony ze Szwajcarii z powodu presji wywieranej w tej sprawie przez Prusy na Helwetów. Przeniósł się do Londynu, gdzie spotkał i nawiązał bliskie stosunki z Fryderykiem Engelsem.
W latach 1880-1890 Bernstein wydawał czasopismo Sozialdemokrat (Socjaldemokrata). W 1891 roku był jednym z autorów Programu Erfurckiego, a w latach 1896-1898 stworzył serię artykułów zatytułowanych Probleme des Sozialismus (Problemy Socjalizmu), których treść doprowadziła do rewizjonistycznej debaty wewnątrz SPD. Napisał także w 1899 r. książkę pt. Die Vorraussetzungen des Sozialismus und die Aufgaben der Sozialdemokratie (Warunki wstępne dla socjalizmu i zadania socjaldemokracji). Pozycja ta była w skrajnej opozycji względem poglądów Babela,Kautsky’ego i Wilhelma Liebknechta. Esej Róży Luksemburg Reforma czy rewolucja? z 1900 roku był polemiką z ideologią Bernsteina.
W 1901 roku wrócił do Niemiec, po zniesieniu dla niego zakazu wstępu do kraju. Bernstein był deputowanym do Reichstagu w latach 1902-1918. Głosował przeciwko kredytom wojennym w 1913, podobnie jak lewe skrzydło SPD. Od lipca 1915 sprzeciwiał się I wojnie światowej, a w 1917 był jednym z założycieli Niezależnej Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (USPD). Bernstein był członkiem USPD do 1919, kiedy ponownie wstąpił do SPD. W latach 1920 do 1928 był ponownie członkiem Reichstagu. Odszedł z polityki w 1928.
Bernstein zmarł w 1932 roku w Berlinie. Tablica pamiątkowa umieszczona poświęcona jego pamięci umieszczona jest na Bozener Straße 18 w Berlinie-Schönebergu, gdzie mieszkał od 1918 aż do śmierci.
pliss o najj