Różnice między światopoglądem średniowiecznym a renesansowym są z pewnością dość charakterystyczne. W średniowieczu wszyscy odnosili się do Boga. On był podstawą literatury, sztuki, filozofii. To on był dla wszystkich arche, stwórcą i natchnieniem. To w średniowieczu powstawały wielkie utwory pisane specjalnie na cześć Boga, to dla niego powstały nowe gatunki literackie jak na przykład psalmy. Ludzie potrafili nawet wznosić wielkie budowle opierając się na jakiś dziwnych proporcjach architektonicznych z Biblii. Bowiem ta księga była wówczas podstawą świata i tego kto jej nie znał wytykano wręcz palcami i nazywano zwykłym analfabetą. W renesansie człowiek bardziej zaczął zajmować się sobą. Mamy tu do czynienia z jakże ważnym humanizmem - czyli stawianiem człowieka na czele zainteresowań. Poeci czuli się wielkimi artystami i za cel nie mieli już oddanie czci Bogu a zdobycie własnej chwały. Wystarczy spojrzeć na twórczość Kochanowskiego. Panował nawet topos, że Bóg jest artystą i każdy artysta na Ziemii jest pod tym względem podobny do Boga. Religijność więc nie odgrywała już tak wielkiej roli, filozofie starali się pojąć wrzechświat drogą rozumu, np. św. Tomasz.
Różnice między światopoglądem średniowiecznym a renesansowym są z pewnością dość charakterystyczne. W średniowieczu wszyscy odnosili się do Boga. On był podstawą literatury, sztuki, filozofii. To on był dla wszystkich arche, stwórcą i natchnieniem. To w średniowieczu powstawały wielkie utwory pisane specjalnie na cześć Boga, to dla niego powstały nowe gatunki literackie jak na przykład psalmy. Ludzie potrafili nawet wznosić wielkie budowle opierając się na jakiś dziwnych proporcjach architektonicznych z Biblii. Bowiem ta księga była wówczas podstawą świata i tego kto jej nie znał wytykano wręcz palcami i nazywano zwykłym analfabetą. W renesansie człowiek bardziej zaczął zajmować się sobą. Mamy tu do czynienia z jakże ważnym humanizmem - czyli stawianiem człowieka na czele zainteresowań. Poeci czuli się wielkimi artystami i za cel nie mieli już oddanie czci Bogu a zdobycie własnej chwały. Wystarczy spojrzeć na twórczość Kochanowskiego. Panował nawet topos, że Bóg jest artystą i każdy artysta na Ziemii jest pod tym względem podobny do Boga. Religijność więc nie odgrywała już tak wielkiej roli, filozofie starali się pojąć wrzechświat drogą rozumu, np. św. Tomasz.
powstała od stylu gotyku i romatyku pl