wypisz informacje z historii dotyczące rycerzy w sredniowieczu ;
- praca i obowiązki rycerza
- zależności między wersalem a seniorem
- wymień kilka ważnych rycerzy
:)
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
W średniowiecznym społeczeństwie najwieksze prawa przysługiwały rycerstwu. Władcy, aby zapewnic sobie popracie tego stanu, nadawali mu liczne lenna. Otrzymane posiadłości zapewniały rycerzom duże zyski i stanowiły podstawę ich utrzymania. Nie zajmowail sie oni jednak uprawą ziemi, lecz przekazywali swoje dobra w użytkowanie chłopom, którzy w zamian płacili rentę feudalną. Dodatkowe dochody przynosiło rycerstwu egzekwowanie od poddanych kar pieniężnych nakładanych przez sądy rozstrzygające różne konflikty. Otrzymanie lenna zobowiązywało przedstawicieli stanu rycerskiego do służby wojskowej pod rozkazami seniora. Każdy rycerz musiał mieć zbroję, broń oraz konia na wypadek wojny. Poza tym sam utrzymywał oddział składający się z kilku zbrojnych. Aby nie zginąć w bitwie ani nie trafić do niewoli, rycerze regularnie szkolili sie we władaniu bronią. Osoba biorąca w nich udział mogła zdobyć nie tylko sławę, lecz także znaczny majątek.
król Artur
Cyd
Zawisza Czarny z Garbowa
W średniowieczu na początku traktowano cały kraj za własność króla bądź księcia. Z czasem jednak władca zaczął przekazywać część swoich posiadłości rycerzom, dworzanom i duchownym, zapewniając sobie w ten sposób ich poparcie. Tego, kto przyznawał ziemię, nazywano seniorem, natomiast obdarowanych - wasalami. Nadanie takie odbywało się według określonych zasad. Wasal w zamian za otrzymane dobra zobowiązywał się służyć radą swojemu zwierzchnikowi oraz udzielać mu zbrojnego wsparcia w razie wybuchu wojny. Nie miał on też prawa do wystąpienia przeciw seniorowi. Wasale mogli mieć również swoich wasali, którym przekazywali w użytkowanie część otrzymanych wcześniej dóbr. Sami stawali się wówczas seniorami. Zależności pomiędzy nimi a osobami, którym nadawali ziemię, określała zasada stosowana w całej Europie Zachodniej z wyjątkiem Anglii: Wasal mego wasala nie jest moim wasalem. Oznaczało to, że każdy wasal miał obowiązek dochować wierności tylko swojemu zwierzchnikowi i nie podlegał innemu seniorowi.