Wypisz cechy Krzyżaków oraz rycerzy polskich opierając się na utworze H. Sienkiewicza pt. "Krzyżacy"
Prosze jak najszybciej!!! :)
Ssylwia
W powieści „Krzyżacy” Henryk Sienkiewicz opisuje nam średniowieczną Polskę, której sąsiadem jest potężny Zakon Krzyżacki. Powstał on z myślą o rozpowszechnianiu wiary chrześcijańskiej, jednak bardzo szybko się to zmienia, gdyż rycerze zakonni zamiast nawracać kraje pogańskie, zaczynają je grabić i mordować ich ludność, a po pewnym czasie atakować także chrześcijan. I właśnie przez to doszło do ich konfliktu z rycerstwem polskim. W powieści spotykamy się z dużą ilością postaci historycznych. Są to między innymi: Królowa Jadwiga, Władysław Jagiełło, Księżna Anna Danuta, Książe Witold, Skirgiłło, Skirwoiłło, Zawisza Czarny, Powała z Taczewa, Książę Janusz Mazowiecki, Zyndram z Maszkowic, Paszko Złodziej z Biskupic, Maćko z Tęczyna, Konrad von Jungingen, Urlyk von Jungingen oraz Kuno Lichtenstein.
Zakonnicy krzyżaccy są ukazani jako zupełne przeciwstawieństwo Polaków. Krzyżakami kieruje przede wszystkim chciwość i żądza władzy. Pomimo tego, że, jako zakonnicy, ślubują życie w ubóstwie, to i tak mają wielkie bogactwa, a ich pałace i dwory pełne są przepychu. Misją Zakonu było wprowadzenie wiary chrześcijańskiej. Niestety zakonnicy zaczęli wykorzystywać to do swoich własnych celów (zdobycie władzy), hańbiąc imię Zakonu. Honor dla Krzyżaka jest „rzeczą” bez znaczenia, a dla rycerza polskiego najważniejszą wartością. Lecz nie tylko ich „prywatny”, ale przede wszystkim honor całego narodu. Zawsze są dzielni i odważni, śmierć nie jest im straszną, ponieważ pragną oddać swe życie dla ojczyzny, w obronie słusznej sprawy.
Rycerze zakonni są okrutni i bezwzględni – z zimną krwią zabijają dzieci, kobiety oraz duchowieństwo, co jest niedopuszczalne dla „normalnego” rycerza, a tym bardziej zakonnego. Powołaniem Krzyżaków powinno być pomaganie ludziom słabszym i biedniejszym, ale i w tym przypadku jest inaczej – okazują oni takim osobom pogardę, znęcają się nad nimi zarówno psychicznie jak i fizycznie. Na swoich podwładnych nakładają ogromne podatki aby wciąż się bogacić, a ich pogrążać i zmuszać przez to do cięższej pracy. Są okropnie zakłamani i fałszywi zachowując się niczym „diabeł w skórze anioła”. Przyjeżdżając do Polski w poselstwie udają wielkich przyjaciół naszego narodu, przymilają się do króla, prawią mu niezliczone komplementy, a tak naprawdę mają o nim i jego królestwie zupełnie inne, złe zdanie, ale kłamią ponieważ mają do Jagiełły ważną sprawę. Rycerze polscy widzą to i drażni ich sztuczność krzyżacka, ponieważ oni sami nigdy tak się nie zachowują i zawsze, w tym co robią, starają się być naturalni i szczerzy. W przeciwieństwie do zakonników, Polacy walczą w imię obrony praw ludzkich. Postępują szlachetnie i honorowo, nigdy nie odwracają się plecami od potrzebującego czy rannego, zawsze chętnie przyjmują gości i nie oczekują od nich za to żadnej zapłaty. Nigdy nie zabijają niewinnych, a już na pewno nie dzieci, kobiety czy duchownych. Bardzo ważne jest dla nich posiadanie własnej ziemi i majątku, którym mogliby się sławić w okolicy.
W powieści spotykamy się z dużą ilością postaci historycznych. Są to między innymi: Królowa Jadwiga, Władysław Jagiełło, Księżna Anna Danuta, Książe Witold, Skirgiłło, Skirwoiłło, Zawisza Czarny, Powała z Taczewa, Książę Janusz Mazowiecki, Zyndram z Maszkowic, Paszko Złodziej z Biskupic, Maćko z Tęczyna, Konrad von Jungingen, Urlyk von Jungingen oraz Kuno Lichtenstein.
Zakonnicy krzyżaccy są ukazani jako zupełne przeciwstawieństwo Polaków. Krzyżakami kieruje przede wszystkim chciwość i żądza władzy. Pomimo tego, że, jako zakonnicy, ślubują życie w ubóstwie, to i tak mają wielkie bogactwa, a ich pałace i dwory pełne są przepychu. Misją Zakonu było wprowadzenie wiary chrześcijańskiej. Niestety zakonnicy zaczęli wykorzystywać to do swoich własnych celów (zdobycie władzy), hańbiąc imię Zakonu. Honor dla Krzyżaka jest „rzeczą” bez znaczenia, a dla rycerza polskiego najważniejszą wartością. Lecz nie tylko ich „prywatny”, ale przede wszystkim honor całego narodu. Zawsze są dzielni i odważni, śmierć nie jest im straszną, ponieważ pragną oddać swe życie dla ojczyzny, w obronie słusznej sprawy.
Rycerze zakonni są okrutni i bezwzględni – z zimną krwią zabijają dzieci, kobiety oraz duchowieństwo, co jest niedopuszczalne dla „normalnego” rycerza, a tym bardziej zakonnego. Powołaniem Krzyżaków powinno być pomaganie ludziom słabszym i biedniejszym, ale i w tym przypadku jest inaczej – okazują oni takim osobom pogardę, znęcają się nad nimi zarówno psychicznie jak i fizycznie. Na swoich podwładnych nakładają ogromne podatki aby wciąż się bogacić, a ich pogrążać i zmuszać przez to do cięższej pracy. Są okropnie zakłamani i fałszywi zachowując się niczym „diabeł w skórze anioła”. Przyjeżdżając do Polski w poselstwie udają wielkich przyjaciół naszego narodu, przymilają się do króla, prawią mu niezliczone komplementy, a tak naprawdę mają o nim i jego królestwie zupełnie inne, złe zdanie, ale kłamią ponieważ mają do Jagiełły ważną sprawę. Rycerze polscy widzą to i drażni ich sztuczność krzyżacka, ponieważ oni sami nigdy tak się nie zachowują i zawsze, w tym co robią, starają się być naturalni i szczerzy. W przeciwieństwie do zakonników, Polacy walczą w imię obrony praw ludzkich. Postępują szlachetnie i honorowo, nigdy nie odwracają się plecami od potrzebującego czy rannego, zawsze chętnie przyjmują gości i nie oczekują od nich za to żadnej zapłaty. Nigdy nie zabijają niewinnych, a już na pewno nie dzieci, kobiety czy duchownych. Bardzo ważne jest dla nich posiadanie własnej ziemi i majątku, którym mogliby się sławić w okolicy.
Nie wiem czy dobrze ale mam taka nadzieje...