Question

Wyobraź sobie że jesteś podróżnikiem z egiptu i zwiedzasz babilon. Opisz miasto w sposób jak najbardziej ciekawy ( jak dziennikarz do gazety )

Answer 1

Pierwsza wzmianka o Babilonie pochodzi z czasów panowania Szar-kali-szarri, króla Akadu z XXIII w. p.n.e. W okresie monarchii III dynastii z Ur (2113–2005 p.n.e.) mieściła się tu siedziba ensich – zarządców niewielkiej prowincji. W roku 1894 p.n.e. przywódca jednego z plemion amoryckich, niejaki Sumu-abum (1894–1881 p.n.e.) obrał Babilon za swoją siedzibę, zakładając słynną I dynastię z Babilonu. Rola miasta wzrosła znacznie za panowania Hammurabiego (1792–1750 p.n.e.), szóstego władcy z tej dynastii, który stworzył duże imperium ze stolicą w Babilonie. W 1595 r. p.n.e. miasto zostało zdobyte, złupione i spalone przez Mursilisa I, króla hetyckiego, by następnie wpaść w ręce Kasytów, ludu z gór Zagros, którym w XVI w. p.n.e. udało się przejąć kontrolę nad Babilonią i utworzyć tu własne państwo o nazwie Karduniasz. Władali oni Babilonią przez następne 400 lat, a Babilon – stolica ich państwa – przeżywał w tym okresie zmienne koleje losu, m.in. padając dwukrotnie łupem agresorów z zewnątrz. W 1235 r. p.n.e. asyryjski król Tukulti-Ninurta I najechał Babilonię, pojmał jej kasyckiego władcę Kasztiliasza IV i zdobył Babilon, wywożąc z niego liczne skarby, w tym posąg boga Marduka. Ten sam los spotkał Babilon niemal sto lat później, w 1159 r. p.n.e., kiedy to Babilonię najechał elamicki władca Szutruk-Nahhunte I, kładąc kres dynastii kasyckiej. Wieki XI–VIII p.n.e. to okres zamieszania w Babilonii, związany z przybyciem i osiedlaniem się na jej obszarze plemion chaldejskich. Babilonem rządzi kolejno kilka różnych dynastii, których władcy, poza problemami wewnętrznymi, muszą sobie radzić też ze stałym zagrożeniem jakim staje się rosnąca w siłę Asyria. Ok. 730 r. p.n.e. jeden z asyryjskich władców, Tiglat-Pileser III, najeżdża Babilonię, zdobywa Babilon i – jako pierwszy z władców asyryjskich – przyjmuje tytuł "króla Babilonu", tworząc tym samym unię personalną Asyrii i Babilonii. Jeden z następców Tiglat-Pilesera III – Sennacheryb – chcąc położyć kres ciągłym buntom w Babilonii, decyduje się na radykalne rozwiązanie: na jego rozkaz w 689 r. p.n.e. wojska asyryjskie zdobywają i plądrują Babilon, mordując jego mieszkańców i wydając miasto na pastwę płomieni. Babilon odzyskuje wspaniałość w pierwszej połowie VI wieku p.n.e., odbudowany przez Asarhaddona (syna Sennacheryba) i później za panowania dynastii nowobabilońskiej (z tych czasów pochodzą Brama Isztar, zrekonstruowany i powiększony zigguratE-temenanki czy wiszące ogrody Semiramidy). Zdobyte w 539 roku p.n.e. przez Persów, miasto powoli traciło na znaczeniu. W Babilonie zmarł w 323 roku p.n.e.Aleksander Wielki, który zamierzał uczynić je stolicą swojej uniwersalnej monarchii. Po jego śmierci miasto zaczęło podupadać w wyniku licznych wojen i masowych wywózek ludności (m.in. w roku 275 p.n.e.[2]) Ostateczny upadek miasta dokonał się za czasów panowania Partów w III wieku. Został ponownie odkryty przez niemieckiego archeologa Roberta Koldeweya w 1899 roku.