Polska przez 123 lata znajdowała się pod zaborami, zniewolona nie istniała na mapie Europy, jednak istnieliśmy jako naród polski i staraliśmy się odzyskać utraconą wolność, czego wynikiem były powstania narodowe przeciwko zaborcom. W tym okresie powstawało wiele utworów poświęconych bohaterom narodowym i ich walce o wolność. Jednym z nich jest „Reduta Ordona“ Adama Mickiewicza. Wiersz jest obrazem patriotyzmu oraz niezłomności tych, dla których własna ojczyzna stanowiła najwyższą wartość.
Bohaterem wiersza jest Julian Konstanty Ordon, który był dowódcą artylerii w czasie obrony Warszawy, a dokładniej reduty o nr 54 na Woli. Walka była zacięta mimo przewagi Moskali. Gdy porażka oddziału stała się nieunikniona, Ordon wysadził skład amunicji, aby nie wpadł w ręce wroga. Umierał razem z wojskami nieprzyjaciela, których za wszelką cenę nie chciał dopuścić do obleganego szańca.
Godnymi szacunku są również Polacy walczący u boku Ordona, którzy szli do walki sami, bez przymusu. Mimo nierównych szans nie poddawali się, choć po stronie wroga „dwieście armat grzmiało.“ , choć „Artyleryi ruskiej ciągną się szeregi" dzielnie stawiali czoła. Garstka polskich powstańców dzielnie broniła Warszawy, choć wiedziała , że nie ma szans na wygraną, ale gotowi są oddać życie dla ojczyzny, giną pod gruzami ze swoim dowódcą.
Wiersz pokazuje nieugiętą postawę patriotów, którzy byli w stanie oddać życie za swoją ojczyznę, stając się wzorem bohaterstwa, męstwa i wielkiego patriotyzmu.
Polska przez 123 lata znajdowała się pod zaborami, zniewolona nie istniała na mapie Europy, jednak istnieliśmy jako naród polski i staraliśmy się odzyskać utraconą wolność, czego wynikiem były powstania narodowe przeciwko zaborcom. W tym okresie powstawało wiele utworów poświęconych bohaterom narodowym i ich walce o wolność. Jednym z nich jest „Reduta Ordona“ Adama Mickiewicza. Wiersz jest obrazem patriotyzmu oraz niezłomności tych, dla których własna ojczyzna stanowiła najwyższą wartość.
Bohaterem wiersza jest Julian Konstanty Ordon, który był dowódcą artylerii w czasie obrony Warszawy, a dokładniej reduty o nr 54 na Woli. Walka była zacięta mimo przewagi Moskali. Gdy porażka oddziału stała się nieunikniona, Ordon wysadził skład amunicji, aby nie wpadł w ręce wroga. Umierał razem z wojskami nieprzyjaciela, których za wszelką cenę nie chciał dopuścić do obleganego szańca.
Godnymi szacunku są również Polacy walczący u boku Ordona, którzy szli do walki sami, bez przymusu. Mimo nierównych szans nie poddawali się, choć po stronie wroga „dwieście armat grzmiało.“ , choć „Artyleryi ruskiej ciągną się szeregi" dzielnie stawiali czoła. Garstka polskich powstańców dzielnie broniła Warszawy, choć wiedziała , że nie ma szans na wygraną, ale gotowi są oddać życie dla ojczyzny, giną pod gruzami ze swoim dowódcą.
Wiersz pokazuje nieugiętą postawę patriotów, którzy byli w stanie oddać życie za swoją ojczyznę, stając się wzorem bohaterstwa, męstwa i wielkiego patriotyzmu.