Question

Wymyśl legendę o Kopie (Góra)

Daje naj...

Answer 1

Góra Kopa zwana również Małą Kopą jest kopulastym szczytem o wysokości 1375 m n.p.m. położonym na NE krańcu Równi Pod Śnieżką. Od E i SE Kopa podcięta jest urwiskami Kotła Łomniczki od W Białego Jaru, a na N zboczu z tzw. wiszącego źródła wypływa Bystrzyk. Kopa stanowi dobry punkt widokowy na E część Głównego Grzbietu Karkonoszy, Rudawy Janowickie, Karpacz i Kotlinę Jeleniogórską.
Masyw Małej Kopy zbudowany jest z trzech głównych typów granitu karkonoskiego, który możemy podzielić na granity centralne, najbardziej typowe dla masywu Karkonoszy i zajmujące jego centralną część. Otaczają one Kopę od Kotła Łomniczki od wschodu i południa po Złote Źródło, górną stację wyciągu na Kopie i czerwony szlak im. Mieczysława Orłowicza na północy. Następnie granity grzbietowe zwane równoziarnistymi. Zajmują obszar głównego grzbietu Karkonoszy. Granit grzbietowy buduje masyw Kopy na długości ponad 4100 m w linii SW-NE oraz w szerokości około 1900 m w linii NW-SE. Tworzy rumowiska i piargi powyżej górnej granicy lasu na zboczach Kopy. Ostatnim typem są granity granofirowe (aplitowe); nazywane tak z powodu częstych przerostów granofirowych skalenia z kwarcem. Występują głównie w północno-wschodniej części Karkonoszy. Na Kopie występuje zmieniona forma tych granitów ? granit porfirowaty (porfiry granitowe) powstałe w wyniku zaniku tła aplitowego w skale granitu granofirowego. Zaznacza się on na tym masywie w postaci żyły kwarcowej biegnącej na wysokości 1180-1200 m n.p.m. o kierunku SW-NE.
W kulminacji Kopy występuje żyła aplitowa o długości około 400 m. Powstała on prawdopodobnie podczas tworzenia się spękań brzeżnych, wypełniających się często aplitami.
Pod względem składu mineralnego wszystkie trzy typy granitów karkonoskich są do siebie zbliżone.
Wschodnie zbocza Małej Kopy przylegające do Kotła Łomniczki noszą ślady egzaracji lodowcowej. Na Małej Kopie podobnie jak pozostałych szczytach Karkonoszy występuje powolny ruch gruntu (creep) w dół stoku niezależnie od jego nachylenia i waha się w granicach 0,3-0,6 cm rocznie. Na stokach całego masywu Kopy mogą tworzyć się rynny erozyjne, szczególnie w miejscach wylesionych np. szlaki turystyczne, pas pod wyciągiem, czy nartostrada. Jednak spływ wód na stokach karkonoskich dokonuje się głównie śródpokrywowo, ale w stropowej części pokryw, do 1 m. Duża zawartość części szkieletowych na stokach Kopy sprawia, że gleby są bardziej podatne na infiltrację wód opadowych i roztopowych.
Masyw Małej Kopy należy do subregionu klimatycznego wschodniokarkonoskiego. Wyróżnić możemy tu trzy piętra klimatyczne: szczytowe, stokowe i podnóża stoku. Pierwsze dwie rozdzielone są górną granicą lasu jako granicą klimatyczną. 
Gradient termiczny w Karkonoszach wynosi przeciętnie 0,5? C na 100 m, niezależnie od piętra wysokościowego. Gromadzenie się zimnych mas powietrza w Kotle Łomniczki powoduje utrzymywanie się niższych średnich temperatur na dnie Kotła niż na zboczach Kopy. Dla subregionu wschodniokarkonoskiego okres z temperaturą poniżej 0? C trwa w strefie górnej granicy lasu (1000-1300 m n.p.m.) od 128 do 170 dni. Najniższe temperatury notowane są w styczniu i lutym natomiast najwyższe w lipcu. 
Średnia roczna częstość opadów zmienia się od 216 dni u podnóży stoku do 276 dni w strefie szczytowej. W subregionie wschodniokarkonoskim notuje się mniejsze sumy opadów niż w regionie karkonosko-izerskim, a ich maksimum przypada na szczytowe partie stoku, głównie w strefie górnej granicy lasu. Największe sumy opadów miesięcznych obserwuje się w miesiącach letnich w okresie od połowy maja do połowy sierpnia. Na Śnieżce wahają się one w granicach 350-450 mm miesięcznie. Wtedy to występują liczne opady, niekiedy o charakterze nawałnicowym, które powodują wzmożone spłukiwanie i powstanie zsuwów. Niskie sumy opadów notuje się w miesiącach zimowych i wynoszą one średnio na Śnieżce 200-300 mm miesięcznie. Opady śniegu powodują występowanie sadzi na drzewach powyżej górnej granicy lasu, która może powodować łamanie się gałęzi oraz pni drzew. Osady gromadzące się na drzewach występują w dużych ilościach w strefie górnej granicy lasu, co ma związek z zasięgiem wału fenowego oraz dużą prędkością wiatru.
Masyw Kopy zbudowany jest z następujących gleb terenów górzystych:
1. Gleby początkowego stadium rozwojowego o niewykształconym profilu. Są to gleby wykształcone ze skał magmowych i metamorficznych pochodzenia magmowego.
a. Typ: gleby inicjalne skaliste (litosole) i gleby inicjalne luźne (regosole).
b. Typ: gleby słabo wykształcone kwarcowo-krzemianowe (rankery).
Podtyp: rankery bielicowe.
2. Gleby brunatne i gleby bielicowe. Są to gleby wykształcone ze skał metamorficznych pochodzenia magmowego. 
a. Typ: gleby bielicowe.
Podtyp: gleby glejowo-bielicowe właściwe.
Litosole i regosole występują w szczytowej i stokowej partii Kopy na minimalnej wysokości około 1250 m n.p.m. Z reguły są to regosole wytworzone ze zwietrzelin kamienisto - rumoszowych lub piaszczysto - żwirowych. Rumosz skalny zalega na głębokości około 30 cm. Litosole występują sporadycznie i są to gleby biologicznie płytkie uniemożliwiające zakorzenienie się roślinności. Dlatego porośnięte są zbiorowiskami murawowymi. 
Rankery to gleby często kamienisto ? rumoszowe porośnięte lasem. Występują po wschodniej stronie zbocza poniżej regosoli schodząc do doliny Łomniczki. 
Gleby bielicowe pokrywają północne stoki masywu poniżej 1300 m n.p.m. i porasta je górnoreglowy bór świerkowy. Takie acidofilne zbiorowisko w chłodnym górskim klimacie sprzyja bielicowaniu. W bielicach ze śladami oglejenia zawartość substancji organicznej przy powierzchni dochodzi do 70-80%. Są to najczęściej gleby średnio głębokie o składzie mechanicznym glin lekkich szkieletowych. 
Kopa leży w zlewni Łomnicy, która jest lewym dopływem Bobru stanowiącym arterie trzeciego rzędu w systemie Odry. Dopływami prawostronnymi Łomnicy, wypływającymi w obrębie Kopy są Bystrzyk oraz Łomniczka. Oba są dopływami IV rzędu, natomiast trzeci V rzędu. Łomniczka zwana też Małą Łomnicą wypływa ze Złotego Źródła na zboczu Równi pod Śnieżką na wysokości 1402 m. Jej długość wynosi 8,7 km. Spływając do Kotła Łomniczki tworzy ciąg malowniczych kaskad o długości około 300 m zwanych Wodospadami Łomniczki. Należy ona do najczystszych karkonoskich potoków. Bystrzyk wypływa na północnym zboczu Kopy na wysokości 1150 m n.p.m., z tzw. wiszącego źródła. Poza tym w sieci rzecznej mogą występować cieki okresowe powstałe na skutek nawalnych opadów lub z roztopów. 
Roślinność masywu Kopy nie różni się specjalnie od całego pasma Karkonoszy. W składzie zbiorowisk florystycznych dominują gatunki północne i subatlantyckie. Zwarcie i fizjonomia drzewostanu zmienia się ze wzrostem wysokości nad poziom morza. Szerszy opis został przedstawiony w charakterystyce Karkonoszy http://www.odyssei.com/pl/gory/massifs/53.html
Wpływ człowieka przejawia się zarówno w obrębie Kopy jak i w jej bezpośrednim sąsiedztwie. Na szerokości kilkudziesięciu metrów pod wyciągiem oraz w miejscu przebiegania nartostrad ?Liczyrzepy? i ?Łomniczki? występuje strefa bezleśna. Na tej przestrzeni środowisko przyrodnicze narażone jest szczególnie na antropopresję. Przede wszystkim zimą z powodu ciągłego hałasu, zaśmiecania i odchodów. Prowadzi to do synantropizacji szaty roślinnej i zmiany składu gatunkowego runa. 
Potencjalnie dużym zagrożeniem dla szczytowej partii Kopy jest wyciąg krzesełkowy. W okresie nasilenia liczby turystów tak duża ilość osób wjeżdżająca w ciągu godziny na Kopę może stanowić zagrożenie dla górskiej przyrody. Sama górna stacja wyciągu na Kopę jako obiekt turystyczny oddziałuje na środowisko. 
Przejawem działalności człowieka w górach jest również poprowadzenie szlaków turystycznych niezbędnych dla funkcjonowania ruchu turystycznego. W otoczeniu Kopy przebiegają dwa szlaki turystyczne: czarny, biegnący z Karpacza ?Białego Jaru? Śląską Drogą przez górną stacje wyciągu do schroniska pod Śnieżką oraz czerwony rozpoczynający się również w Karpaczu ?Białym Jarze? biegnie przez schronisko nad Łomniczką, Kocioł Łomniczki do schroniska pod Śnieżką.
Problemem może być również zanieczyszczenie wód związane z masową turystyką letnią i zimową (alkalizacja wzdłuż szlaków turystycznych oraz nartostrad). Lokalizacja w górnych partiach Kopy górnej stacji wyciągu oraz Schroniska na Równi pod Śnieżką może być przyczyną tworzenia lokalnych stref zanieczyszczeń wód powierzchniowych i podziemnych.
Działalność człowieka spowodowała również wyniszczenie dużych łanów kosówki i opanowanie tych miejsc przez borówczyska oraz połacie psiej trawki. Zespół psiej trawki tworzy jednogatunkowe, dywanowe skupienia zwykle w miejscach gdzie kosodrzewina została zniszczona z wyżej wymienionych powodów.