Question

wymien nagrody nobla ile ich bylo. Takie zadanie jest podobne w podreczniku z chemii 3 wiec mozna tez sugerowac sie tam co jest napisane

Answer 1

2012 – Robert Lefkowitz, Brian Kobilka za badania nad receptorami sprzężonymi z białkami G 2011 – Dan Shechtman za odkrycie kwazikryształów 2010 – Richard Heck, Ei'ichi Negishi, Akira Suzuki za katalizowane palladem reakcje sprzęgania krzyżowego w syntezie organicznej 2009 – Venkatraman Ramakrishnan, Thomas Steitz, Ada Yonath za badania nad strukturą i funkcją rybosomu 2008 – Osamu Shimomura, Martin Chalfie, Roger Y. Tsien za odkrycie i rozwój białek zielonej fluorescencji 2007 – Gerhard Ertl za badania procesów chemicznych zachodzących na powierzchni ciał stałych. 2006 – Roger Kornberg za badania molekularnego mechanizmu transkrypcji w komórkach eukariotycznych 2005 – Yves Chauvin, Robert Grubbs, Richard Schrock za badania mechanizmu reakcji metatezy olefin 2004 – Aaron Ciechanover, Avram Hershko, Irwin Rose za odkrycie roli ubikwityn w degradacji białek w organizmie 2003 – Peter Agre, Roderick MacKinnon za badania kanałów w błonach komórkowych 2002 – Kurt Wüthrich, John Fenn, Kōichi Tanaka za badania białek 2001 – William Knowles, Ryōji Noyori, Barry Sharpless za prace nad katalizą asymetryczną 2000 – Alan Heeger, Alan MacDiarmid, Hideki Shirakawa za odkrycie i badania nad polimerami przewodzącymi prąd elektryczny 1999 – Ahmed Zewail za badania nad przejściowymi stanami reakcji chemicznych przy użyciu spektroskopii femtosekundowej 1998 – Walter Kohn, John Pople za rozwój teorii funkcjonału gęstości (Walter Kohn) i metod obliczeniowych w chemii kwantowej (John Pople) 1997 – Paul Boyer, John Walker, Jens Skou Boyer i Walker – za wyjaśnienie mechanizmu enzymatycznego syntezy kwasu adenozynotrifosforowego (ATP) Skou – za odkrycie pierwszego enzymu przenoszącego jony 1996 – Robert Curl, Sir Harold Kroto, Richard Smalley za odkrycie fulerenów nowej odmiany węgla (obok grafitu i diamentu) w 1985 1995 – Paul Crutzen, Mario Molina, F. Sherwood Rowland za badania reakcji zachodzących w atmosferze (m.in. procesy destrukcji warstwy ozonowej) 1994 – George Olah za pionierskie badania karbokationów oraz ich roli w reakcjach chemicznych węglowodorów 1993 – Kary Mullis, Michael Smith za metody ukierunkowanej mutagenezy i reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) 1992 – Rudolph Marcus za wkład do teorii reakcji przeniesienia elektronu w układach chemicznych 1991 – Richard R. Ernst za wkład w rozwój metodologii wysokorozdzielczej spektroskopii NMR 1990 – Elias James Corey za rozwinięcie teorii metodologii syntezy organicznej 1989 – Sidney Altman, Thomas R. Cech za odkrycie katalitycznych właściwości RNA 1988 – Johann Deisenhofer, Robert Huber, Hartmut Michel za określenie struktury centrum reakcji fotosyntetycznej bakterii 1987 – Donald J. Cram, Jean-Marie Lehn, Charles J. Pedersen za rozwinięcie i zastosowanie cząsteczek o szczególnie selektywnych oddziaływaniach zależnych od struktury 1986 – Dudley R. Herschbach, Yuan T. Lee, John C. Polanyi za pionierską pracę w zastosowaniu chemiluminescencji podczerwonej do badań dynamiki reakcji chemicznych za wkład związany z dynamiką elementarnych procesów chemicznych 1985 – Herbert A. Hauptman, Jerome Karle za niezwykłe osiągnięcia w rozwoju bezpośrednich metod określania struktury krystalicznej 1984 – Robert Bruce Merrifield za rozwinięcie metodologii związanej z syntezą chemiczną na podłożu stałym 1983 – Henry Taube za prace nad mechanizmem reakcji związanych z przeniesieniem elektronu, szczególnie w kompleksach metali 1982 – Aaron Klug za rozwinięcie krystalograficznej mikroskopii elektronowej oraz za określenie struktury biologicznie ważnych kompleksów białekz kwasami nukleinowymi 1981 – Kenichi Fukui, Roald Hoffmann za teorie, rozwijane niezależnie od siebie, związane z przebiegiem reakcji chemicznych 1980 – Paul Berg, Walter Gilbert, Frederick Sanger za podstawowe badania biochemii kwasów nukleinowych ze szczególnym uwzględnieniem rekombinacji DNA za wkład związany z określeniem sekwencji zasad w kwasach nukleinowych 1979 – Herbert C. Brown, Georg Wittig 1978 – Peter D. Mitchell 1977 – Ilia Prigogine 1976 – William N. Lipscomb 1975 – John Warcup Cornforth, Vladimir Prelog 1974 – Paul J. Flory 1973 – Ernst Otto Fischer, Geoffrey Wilkinson za badania związków metaloorganicznych 1972 – Christian B. Anfinsen, Stanford Moore, William H. Stein 1971 – Gerhard Herzberg 1970 – Luis Federico Leloir 1969 – Derek H. R. Barton, Odd Hassel 1968 – Lars Onsager 1967 – Manfred Eigen, Ronald George Wreyford Norrish, George Porter 1966 – Robert S. Mulliken 1965 – Robert Burns Woodward 1964 – Dorothy Crowfoot Hodgkin za ustalenie budowy ważnych substancji biochemicznych (m.in. penicyliny i witaminy B12) 1963 – Karl Ziegler, Giulio Natta za badania dotyczące polimerów i zastosowanie związków metaloorganicznych w polimeryzacji 1962 – Max Ferdinand Perutz, John Kendrew 1961 – Melvin Calvin 1960 – Willard Frank Libby za metodę C-14 określania wieku obiektów (datowanie radiowęglowe); 1959 – Jaroslav Heyrovsky 1958 – Frederick Sanger za badania struktury białek, w szczególności insuliny 1957 – Lord Alexander R. Todd 1956 – Sir Cyril Norman Hinshelwood, Nikołaj Siemionow 1955 – Vincent du Vigneaud 1954 – Linus Carl Pauling za prace nad wiązaniami chemicznymi i ich zastosowanie w wyjaśnieniu budowy związków kompleksowych 1953 – Hermann Staudinger za odkrycia w dziedzinie chemii supramolekularnej 1952 – Archer John Martin, Richard Laurence Synge 1951 – Edwin Mattison McMillan, Glenn Theodore Seaborg 1950 – Otto Diels, Kurt Alder 1949 – William Francis Giauque 1948 – Arne Wilhelm Kaurin Tiselius 1947 – Sir Robert Robinson 1946 – James Batcheller Sumner, John Howard Northrop, Wendell Meredith Stanley 1945 – Artturi Ilmari Virtanen 1944 – Otto Hahn za odkrycie zjawiska rozszczepienia jądra atomowego 1943 – George de Hevesy 1939 – Adolf Friedrich Johann Butenandt, Leopold Ružička 1938 – Richard Kuhn 1937 – Walter Norman Haworth, Paul Karrer 1936 – Petrus (Peter) Josephus Wilhelmus Debye 1935 – Frédéric Joliot, Irene Joliot-Curie 1934 – Harold Clayton Urey za odkrycie deuteru 1932 – Irving Langmuir 1931 – Carl Bosch, Friedrich Bergius 1930 – Hans Fischer 1929 – Arthur Harden, Hans Karl August Simon von Euler-Chelpin 1928 – Adolf Otto Reinhold Windaus 1927 – Heinrich Otto Wieland 1926 – Theodor Svedberg 1925 – Richard Adolf Zsigmondy 1923 – Fritz Pregl 1922 – Francis William Aston za odkrycie izotopów wielu pierwiastków niepromieniotwórczych 1921 – Frederick Soddy za wkład do chemii związków radioaktywnych, oraz badania pochodzenia i charakteru izotopów 1920 – Walther Hermann Nernst za prace w zakresie termochemii 1919 – nagrody nie przyznano 1918 – Fritz Haber za syntezę amoniaku z pierwiastków składowych: azotu i wodoru 1917 – nagrody nie przyznano 1916 – nagrody nie przyznano 1915 – Richard Martin Willstätter za badania barwników roślinnych, szczególnie chlorofilu 1914 – Theodore William Richards za dokładne określenie mas atomowych dużej liczby pierwiastków chemicznych 1913 – Alfred Werner za pracę nad wiązaniami atomów w cząsteczkach, które rzuciły nowe światło na wcześniejsze badania i otworzyły nowe pola badań naukowych, szczególnie w chemii nieorganicznej 1912 – Victor Grignard, Paul Sabatier za odkrycie tzw. związku Grignarda, który okazał się wielce pomocny w rozwoju chemii organicznej za metodę hydrogenacji związków organicznych w obecności subtelnie rozdrobnionych metali 1911 – Maria Skłodowska-Curie za wydzielenie czystego radu i uzyskanie radu w postaci krystalicznej 1910 – Otto Wallach za jego wkład do chemii organicznej i chemii przemysłowej przez pionierskie badania na polu związków alicyklicznych 1909 – Wilhelm Ostwald za pracę nad katalizą i warunkami równowagi chemicznej oraz szybkością reakcji chemicznych 1908 – Ernest Rutherford za badania rozpadu promieniotwórczego pierwiastków i właściwości chemicznych substancji promieniotwórczych 1907 – Eduard Buchner za badania biochemiczne i odkrycie układu bezkomórkowego 1906 – Henri Moissan za prace nad wyodrębnieniem fluoru pierwiastkowego oraz jego zaistnienie w służbie nauki dzięki piecowi elektrycznemu, który nosi jego imię 1905 – Johann Friedrich Wilhelm Adolf von Baeyer za badania barwników organicznych oraz związków hydroaromatycznych 1904 – Sir William Ramsay za odkrycie gazów szlachetnych w powietrzu oraz określenie ich miejsca w układzie okresowym pierwiastków 1903 – Svante August Arrhenius za teorię dysocjacji elektrolitycznej 1902 – Hermann Emil Fischer za syntezy związków z grupy cukrów i puryn 1901 – Jacobus Henricus van 't Hoff za odkrycie praw dynamiki chemicznej i ciśnienia osmotycznego