początku XVIII wieku w trzech państwach sąsiadujących z Polską Rosji, Prusach, i w Austrii zachodziły poważne, mające wpływ na dalsze losy państwa polskiego zmiany. Największe przemiany zaszły w państwie Rosyjskim. Po wielkiej wojnie północnej stała się ona potęgą polityczną środkowo-wschodniej Europy, której znaczenie wzrosło pod rządami Piotra I Wielkiego. Dokonał on olbrzymich reform wewnętrznych, związanych niemal ze wszystkimi dziedzinami życia politycznego, gospodarczego i społecznego. Równie duże przemiany było można zauważyć w państwie Pruskim. W 1701r. elektor brandenburski zjednoczył rozrzucone po Europie posiadłości Hohenzollernów i utworzył z nich Królestwo Pruskie, a sam przyjął tytuł króla. Jego następca Fryderyk Wilhelm I umocnił rządy absolutne w kraju i zreformował armię. Swoją pozycję w Europie umocnili również austriaccy Habsburgowie. Maria Teresa wyciągnęła państwo z kryzysu i ujednoliciła administrację, sądownictwo, poprawiono położenie chłopów. Właściwy proces reform wewnętrznych w duchu oświeceniowego absolutyzmu podjął jednak Józef II przeprowadzając trudna do zliczenia ilość reform. Z początkiem XVIII wieku Austria objęła władanie na Węgry i Siedmiogród, a także na Bałkany. Państwa te zaczęły coraz bardziej ingerować w sprawy polskie. W 1720r. car Piotr I i Fryderyk Wilhelm I zawarli układ w Poczdamie, na mocy którego oba państwa zobowiązywały się stać na straży panującego w Polsce ustroju, wspólnie wysuwać kandydatów na tron polski, a w razie potrzeby popierać swe żądania siłą zbrojną. W 1732 r. do porozumienia przystąpiła również i Austria. Traktat ten jest nazywany Traktatem Trzech Czarnych Orłów. Podsumowując za czasów panowania w Rosji- Katarzyny II, w Prusach Fryderyka II Wielkiego, a w Austrii Marii Teresy i jej syna Józefa II w państwach tych dokonano wiele ważnych reform. Reformy te w dziedzinie politycznej wzmacniały centralizm w zarządzaniu państwem, rozbudowywały armię z fachowym korpusem oficerskim. W dziedzinie gospodarczej stwarzały warunki do rozwoju przemysłu, handlu i rolnictwa.
Wśród przyczyn upadku I Rzeczypospolitej istnieje jeszcze jeden problem, który należy zarówno do przyczyn wewnętrznych, jak i zewnętrznych. A mianowicie jest to związek pomiędzy królem Polski - Stanisławem Augustem Poniatowskim i władczynią Rosji - Carycą Katarzyną II. Bez wzajemności zakochany król polski był cały czas wykorzystywany do niecnych planów carycy. Na jaj prośbę, Poniatowski od razu począł starać się o ujednolicenie praw innowierców z katolikami, lub też po prostu w podpisywaniu sejmu rozbiorowego w 1773 roku, kiedy to Poniatowski odznaczył się biernością wobec decyzji o zagarnięciu terenów RP
lub
przyczyny zewnętrzne: -agresywna polityka państw ościennych; -brak sojuszników
początku XVIII wieku w trzech państwach sąsiadujących z Polską Rosji, Prusach, i w Austrii zachodziły poważne, mające wpływ na dalsze losy państwa polskiego zmiany.
Największe przemiany zaszły w państwie Rosyjskim. Po wielkiej wojnie północnej stała się ona potęgą polityczną środkowo-wschodniej Europy, której znaczenie wzrosło pod rządami Piotra I Wielkiego. Dokonał on olbrzymich reform wewnętrznych, związanych niemal ze wszystkimi dziedzinami życia politycznego, gospodarczego i społecznego.
Równie duże przemiany było można zauważyć w państwie Pruskim. W 1701r. elektor brandenburski zjednoczył rozrzucone po Europie posiadłości Hohenzollernów i utworzył z nich Królestwo Pruskie, a sam przyjął tytuł króla. Jego następca Fryderyk Wilhelm I umocnił rządy absolutne w kraju i zreformował armię. Swoją pozycję w Europie umocnili również austriaccy Habsburgowie. Maria Teresa wyciągnęła państwo z kryzysu i ujednoliciła administrację, sądownictwo, poprawiono położenie chłopów. Właściwy proces reform wewnętrznych w duchu oświeceniowego absolutyzmu podjął jednak Józef II przeprowadzając trudna do zliczenia ilość reform. Z początkiem XVIII wieku Austria objęła władanie na Węgry i Siedmiogród, a także na Bałkany.
Państwa te zaczęły coraz bardziej ingerować w sprawy polskie. W 1720r. car Piotr I i Fryderyk Wilhelm I zawarli układ w Poczdamie, na mocy którego oba państwa zobowiązywały się stać na straży panującego w Polsce ustroju, wspólnie wysuwać kandydatów na tron polski, a w razie potrzeby popierać swe żądania siłą zbrojną. W 1732 r. do porozumienia przystąpiła również i Austria. Traktat ten jest nazywany Traktatem Trzech Czarnych Orłów.
Podsumowując za czasów panowania w Rosji- Katarzyny II, w Prusach Fryderyka II Wielkiego, a w Austrii Marii Teresy i jej syna Józefa II w państwach tych dokonano wiele ważnych reform. Reformy te w dziedzinie politycznej wzmacniały centralizm w zarządzaniu państwem, rozbudowywały armię z fachowym korpusem oficerskim. W dziedzinie gospodarczej stwarzały warunki do rozwoju przemysłu, handlu i rolnictwa.
Wśród przyczyn upadku I Rzeczypospolitej istnieje jeszcze jeden problem, który należy zarówno do przyczyn wewnętrznych, jak i zewnętrznych. A mianowicie jest to związek pomiędzy królem Polski - Stanisławem Augustem Poniatowskim i władczynią Rosji - Carycą Katarzyną II. Bez wzajemności zakochany król polski był cały czas wykorzystywany do niecnych planów carycy. Na jaj prośbę, Poniatowski od razu począł starać się o ujednolicenie praw innowierców z katolikami, lub też po prostu w podpisywaniu sejmu rozbiorowego w 1773 roku, kiedy to Poniatowski odznaczył się biernością wobec decyzji o zagarnięciu terenów RP
lub
przyczyny zewnętrzne:
-agresywna polityka państw ościennych;
-brak sojuszników
przyczyny wewnętrzne:
-liberum veto;
-przywileje szlacheckie;
-wolne elekcje;
-pusty skarb;
-brak wojska;
-anarchia