Reformy Peryklesa zakończyły trwające ponad pół wieku procesy kształtowania się systemu demokratycznego w Atenach i chociaż podlegał on później wielu zmianą, to w najpełniejszej formie realizowany był 2 połowie 5 w.p.n.e., za rządów swego faktycznego twórcy. Wolność i równość wobec prawa to według Peryklesa główne zasady ateńskiej demokracji. Izonomia, czyli równość praw, oznaczała zarówno równość praw jak i prawo do równego udziału we władzy. Mówiąc inaczej - wszyscy którzy prawo stanowili, czyli ogół obywateli, uczestniczyli w jego realizacji, sprawując różnego rodzaju urzędy. W początkach 5 w.p.n.e. ustrój stworzony przez Klejstenesa nazywano izonomią. Termin demokracja rozumiany jako rządy ludu upowszechnił się nieco później. Zasadą bez której trudne byłoby funkcjonowanie demokracji, była alegoria. Oznaczała ona nie tylko prawo do wypowiedzi dla wszystkich uczestników Zgromadzenia Ludowego, lecz także prawo do zgłaszania własnych wniosków i projektów uchwał. Zasada ta była główną przyczyna dzięki której budowano indywidualne kariery polityczne. Urzędy w Atenach były jednoroczne i w zdecydowanej większości, nie można ich było sprawować wielokrotnie, dlatego też duża cześć ateńskich obywateli miało szanse przynajmniej raz w życiu pełnić jakiś urząd lub zasiadać w Radzie Pięciuset. Wszyscy obywatele Ateńscy, czyli "demos", stanowili zgromadzenie ludowe. Na zgromadzeniach rozpatrywano sprawy bieżące, kontrolowanie urzędników, finansami i zaopatrzeniem miasta, czy organizacją świąt religijnych. W niektórych sprawach prawo wymagało, aby w głosowaniu uczestniczyło 5 tyś. osób. Najczęściej głosowano jawnie poprzez podniesienie reki, ale znana była również procedura tajnego głosowania, wrzucano wówczas kamyki do odpowiedniej urny (w sprawach dotyczących osób prywatnych). W pewnych sytuacjach zgromadzenie pełniło również funkcje trybunału, sądzenie w taki sposób oskarżano osoby o: zdradę, korupcję, spisek przeciwko demokracji, czyny te zagrożone były karą śmierci. Główną instytucją sądowniczą w demokracji ateńskiej była "heliaia", czyli sąd ludowy. W Atenach do uruchomienia procedury sądowej potrzebna była skarga konkretnego obywatela, ponieważ demokracja nie znała instytucji prokuratora. Spośród ateńskich urzędników najważniejszą rolę odgrywali stratedzy. Stratedzy mogli pełnić swoją funkcje wielokrotnie
Reformy Peryklesa zakończyły trwające ponad pół wieku procesy kształtowania się systemu demokratycznego w Atenach i chociaż podlegał on później wielu zmianą, to w najpełniejszej formie realizowany był 2 połowie 5 w.p.n.e., za rządów swego faktycznego twórcy. Wolność i równość wobec prawa to według Peryklesa główne zasady ateńskiej demokracji. Izonomia, czyli równość praw, oznaczała zarówno równość praw jak i prawo do równego udziału we władzy. Mówiąc inaczej - wszyscy którzy prawo stanowili, czyli ogół obywateli, uczestniczyli w jego realizacji, sprawując różnego rodzaju urzędy. W początkach 5 w.p.n.e. ustrój stworzony przez Klejstenesa nazywano izonomią. Termin demokracja rozumiany jako rządy ludu upowszechnił się nieco później. Zasadą bez której trudne byłoby funkcjonowanie demokracji, była alegoria. Oznaczała ona nie tylko prawo do wypowiedzi dla wszystkich uczestników Zgromadzenia Ludowego, lecz także prawo do zgłaszania własnych wniosków i projektów uchwał. Zasada ta była główną przyczyna dzięki której budowano indywidualne kariery polityczne.
Urzędy w Atenach były jednoroczne i w zdecydowanej większości, nie można ich było sprawować wielokrotnie, dlatego też duża cześć ateńskich obywateli miało szanse przynajmniej raz w życiu pełnić jakiś urząd lub zasiadać w Radzie Pięciuset. Wszyscy obywatele Ateńscy, czyli "demos", stanowili zgromadzenie ludowe. Na zgromadzeniach rozpatrywano sprawy bieżące, kontrolowanie urzędników, finansami i zaopatrzeniem miasta, czy organizacją świąt religijnych. W niektórych sprawach prawo wymagało, aby w głosowaniu uczestniczyło 5 tyś. osób. Najczęściej głosowano jawnie poprzez podniesienie reki, ale znana była również procedura tajnego głosowania, wrzucano wówczas kamyki do odpowiedniej urny (w sprawach dotyczących osób prywatnych). W pewnych sytuacjach zgromadzenie pełniło również funkcje trybunału, sądzenie w taki sposób oskarżano osoby o: zdradę, korupcję, spisek przeciwko demokracji, czyny te zagrożone były karą śmierci.
Główną instytucją sądowniczą w demokracji ateńskiej była "heliaia", czyli sąd ludowy. W Atenach do uruchomienia procedury sądowej potrzebna była skarga konkretnego obywatela, ponieważ demokracja nie znała instytucji prokuratora.
Spośród ateńskich urzędników najważniejszą rolę odgrywali stratedzy. Stratedzy mogli pełnić swoją funkcje wielokrotnie