Question

Wymień w punktach cechy gwary śląskiej. Z góry dziękuję.

Answer 1

w zakończeniach form M. lp. rodzaju żeńskiego niektórych zaimków, przymiotników i imiesłowów przymiotnikowych: biednoł, ukochanoł, naszoł(gwary: sycowskie, opolskie, niemodlińskie, prudnickie), staro, dobro, naso || naszo (pozostałe regiony Śląska). apochylone regularnie występuje w niektórych formach czasowników, na przykład w 3. os. lp. czasu przeszłego rodzaju męskiego, na przykład: miejszkoł, mioł, boł sie, widzioł, tworzy regularne opozycje: miejszkała, miejszkało, miała, miało itd. na końcu rzeczowników niektórych rodzaju żeńskiego zakończonych na -ja lub -‘a, wieżo, wieżoł, w rzeczownikach zapożyczonych, typu familijo (w tej grupie coraz częściej pojawia się w wygłosie a pod wpływem polszczyzny ogólnej familija oraz pod wpływem innych form, w których regularnie pojawia się a, na przykład: ziemia, szyja || syja). w dopełniaczu lp. części rzeczowników rodzaju nijakiego, typu pici, jedzynii, na przykład: weselo || weseloł, wiesielo, bo wiesieli ||weseli, konopio (tj. konopia), podobnie: z łOpołloł. w środku wyrazu (rdzeniach i przyrostkach) w różnych częściach mowy: joł, grołfa, nołs, wojołki, borołki, cołpka, drołpka(gwary: sycowskie, opolskie, niemodlińskie, prudnickie), zomek, Polokiem, stow (ale w stawie), joch był, zbonku (dzbanku), kwiotki, siemieniotko, chwolić. rz (ołrz) || or (na Śląsku Cieszyńskim) jako odpowiednik brzmieniowy ogólnopolskiego -arz, np. farorz (fararz‘proboszcz’), gospodorz, -ok (oł) jako odpowiednik fonetyczny formantu -ak, typu biydok,biydołk, częsty w nazwiskach Ślązaków, typu Durczok, podobnie w wielu historycznych już formacjach (z nieużywanym już współcześnie formantem) -ol, jak gourol, gourołl itp.

Answer 2

w zakończeniach form M. lp. rodzaju żeńskiego niektórych zaimków, przymiotników i imiesłowów przymiotnikowych: biednoł, ukochanoł, naszoł(gwary: sycowskie, opolskie, niemodlińskie, prudnickie), staro, dobro, naso || naszo (pozostałe regiony Śląska).a pochylone regularnie występuje w niektórych formach czasowników, na przykład w 3. os. lp. czasu przeszłego rodzaju męskiego, na przykład: miejszkoł, mioł, boł sie, widzioł, tworzy regularne opozycje: miejszkała, miejszkało, miała, miało itd.na końcu rzeczowników niektórych rodzaju żeńskiego zakończonych na -ja lub -‘a, wieżo, wieżoł, w rzeczownikach zapożyczonych, typu familijo (w tej grupie coraz częściej pojawia się w wygłosie a pod wpływem polszczyzny ogólnej familija oraz pod wpływem innych form, w których regularnie pojawia się a, na przykład: ziemia, szyja || syja). w dopełniaczu lp. części rzeczowników rodzaju nijakiego, typu pici, jedzynii, na przykład: weselo || weseloł, wiesielo, bo wiesieli || weseli, konopio (tj. konopia), podobnie: złOpołloł.w środku wyrazu (rdzeniach i przyrostkach) w różnych częściach mowy: joł, grołfa, nołs, wojołki, borołki, cołpka, drołpka (gwary: sycowskie, opolskie, niemodlińskie, prudnickie), zomek, Polokiem, stow (ale w stawie), jochbył, zbonku (dzbanku), kwiotki, siemieniotko, chwolić.rz (ołrz) || or (na Śląsku Cieszyńskim) jako odpowiednik brzmieniowy ogólnopolskiego -arz, np. farorz (fararz ‘proboszcz’), gospodorz, -ok (oł) jako odpowiednik fonetyczny formantu -ak, typu biydok, biydołk, częsty w nazwiskach Ślązaków, typu Durczok, podobnie w wielu historycznych już formacjach (z nieużywanym już współcześnie formantem) -ol, jak gourol, gourołl itp.