Metoda sygnaturowa polega na oznaczaniu na mapie rzeczywistości przyrodniczej za pomocą znaków punktowych i liniowych. Sygnatury punktowe mogą mieć formę:
- figur geometrycznych, np. kwadratu, prostokąta, koła, trójkąta, rombu wewnątrz których mogą być wyrysowane mniejsze figury geometryczne lub inne znaki.
- obrazków nawiązujących do ech przedstawionych przedmiotów, np. szyb dla ropy naftowej, burak cukrowy czy palma kokosowa dla odpowiednich plantacji.
- liter umieszczonych w obszarze występowania zjawiska, które są zwykle skrótami nazwy lub terminu, np. b: bawełna, Pl: Polska, Cu: miedź
b) METODA KROPKOWA
Metoda kropkowa polega na pokryciu mapy znakami punktowymi, z których każdy przedstawia określona wartość liczbową, np. 1 znak-100 tys. mieszkańców. Mapy kropkowe często łączy się z metodą zasięgów oraz kartogramami lub kardiagramami.
c) METODA KARTODIAGRAMU
Metoda kartogramu polega na przedstawieniu intensywności jakiegoś zjawiska na określonej powierzchni. Powierzchnię pokrywa się odpowiednio dobranym deseniem lub barwą. Przykładem może być gęstość zaludnienia na jakimś obszarze.
d) METODA ZASIĘGÓW
Metoda zasięgów polega na oznaczaniu na mapie obszarów występowania określonego zjawiska przez zakreślenie konturu odpowiadającego granicom tego obszaru.
e) METODA IZARYTMICZNA
Metoda izarytmiczna polega na zastosowaniu izarytm, czyli linii jednakowych wartości liczbowych wskazujących natężenie jakiegoś zjawiska. Izobaty-ciśnienie, izotermy- temperatura, izohiksy- opady.
f) METODA KARTODIAGRAMU
Metodą kartodiagramu otrzymuje się formę pośrednią między mapą, a wykresem. Na kartograficznym podkładzie rozmieszcza się zlokalizowane szczegółowo wykresy przedstawiające wielkość jakiegoś elementu rzeczywistości przyrodniczej na określonym obszarze.
1 votes Thanks 1
SweetTruskawkaaaTreść mapy może być przedstawiona za pomocą następujących metod:
– sygnaturowa – przedstawianie treści za pomocą znaków umownych, np.:
• figur geometrycznych, wewnątrz których mogą być wrysowane mniejsze figury lub inne znaki;
• linii, których szerokości nie przedstawia się w skali mapy, np. drogi, rzeki;
– zasięgów – zaznaczamy najdalsze granice występowania danego zjawiska. Linia zasięgu wskazuje występowanie zjawiska, lecz nie informuje o jego intensywności. Metodę zasięgów stosuje się na mapach geologicznych, glebowych, użytkowania ziemi i innych; –izarytmiczna (izolinii) – przedstawianie zjawiska za pomocą linii równych wartości zjawiska, tj. linii łączących punkty o takiej samej wielkości, np. poziomice (izohipsy) łączą punkty o tych samych wysokościach bezwzględnych, izotermy łączą punkty o jednakowej temperaturze. Izarytmy oddają wiernie zmienność natężenia zjawisk;
– kropkowa (punktowa) – mapę pokrywa się punktami w miejscach, gdzie zjawisko występuje. Każda kropka posiada określoną wartość, np. ilość osób.
a) METODA SYGNATUROWA
Metoda sygnaturowa polega na oznaczaniu na mapie rzeczywistości przyrodniczej za pomocą znaków punktowych i liniowych. Sygnatury punktowe mogą mieć formę:
- figur geometrycznych, np. kwadratu, prostokąta, koła, trójkąta, rombu wewnątrz których mogą być wyrysowane mniejsze figury geometryczne lub inne znaki.
- obrazków nawiązujących do ech przedstawionych przedmiotów, np. szyb dla ropy naftowej, burak cukrowy czy palma kokosowa dla odpowiednich plantacji.
- liter umieszczonych w obszarze występowania zjawiska, które są zwykle skrótami nazwy lub terminu, np. b: bawełna, Pl: Polska, Cu: miedź
b) METODA KROPKOWA
Metoda kropkowa polega na pokryciu mapy znakami punktowymi, z których każdy przedstawia określona wartość liczbową, np. 1 znak-100 tys. mieszkańców. Mapy kropkowe często łączy się z metodą zasięgów oraz kartogramami lub kardiagramami.
c) METODA KARTODIAGRAMU
Metoda kartogramu polega na przedstawieniu intensywności jakiegoś zjawiska na określonej powierzchni. Powierzchnię pokrywa się odpowiednio dobranym deseniem lub barwą. Przykładem może być gęstość zaludnienia na jakimś obszarze.
d) METODA ZASIĘGÓW
Metoda zasięgów polega na oznaczaniu na mapie obszarów występowania określonego zjawiska przez zakreślenie konturu odpowiadającego granicom tego obszaru.
e) METODA IZARYTMICZNA
Metoda izarytmiczna polega na zastosowaniu izarytm, czyli linii jednakowych wartości liczbowych wskazujących natężenie jakiegoś zjawiska. Izobaty-ciśnienie, izotermy- temperatura, izohiksy- opady.
f) METODA KARTODIAGRAMU
Metodą kartodiagramu otrzymuje się formę pośrednią między mapą, a wykresem. Na kartograficznym podkładzie rozmieszcza się zlokalizowane szczegółowo wykresy przedstawiające wielkość jakiegoś elementu rzeczywistości przyrodniczej na określonym obszarze.
– sygnaturowa – przedstawianie treści za pomocą znaków umownych, np.:
• figur geometrycznych, wewnątrz których mogą być wrysowane mniejsze figury lub inne znaki;
• linii, których szerokości nie przedstawia się w skali mapy, np. drogi, rzeki;
• obrazków przypominających treść prezentowanego zjawiska, np. kłos – uprawy zbożowe;
• liter będących najczęściej skrótami nazw;
– zasięgów – zaznaczamy najdalsze granice występowania danego zjawiska. Linia zasięgu wskazuje występowanie zjawiska, lecz nie informuje o jego intensywności. Metodę zasięgów stosuje się na mapach geologicznych, glebowych, użytkowania ziemi i innych; –izarytmiczna (izolinii) – przedstawianie zjawiska za pomocą linii równych wartości zjawiska, tj. linii łączących punkty o takiej samej wielkości, np. poziomice (izohipsy) łączą punkty o tych samych wysokościach bezwzględnych, izotermy łączą punkty o jednakowej temperaturze. Izarytmy oddają wiernie zmienność natężenia zjawisk;
– kropkowa (punktowa) – mapę pokrywa się punktami w miejscach, gdzie zjawisko występuje. Każda kropka posiada określoną wartość, np. ilość osób.
Myślę, że pomogłam ^^ Liczę na naj ;]