Inżynieria genetyczna, jako ingerencja w strukturę genową komórek lub organizmów od początku swojego istnienia budziła wiele kontrowersji, ponieważ modyfikacja funkcji określonego odcinka DNA jest rzeczą niezwykłą, której skutki mogą okazać się największym odkryciem i przełomem w dziedzinie genetyki i medycyny, ale mogą również na przestrzeni wielu lat doprowadzić do zagłady człowieka. Termin inżynieria genetyczny należy kojarzyć z licznymi technikami modyfikowania lub manipulowania organizmami poprzez procesy dziedziczenia i rozmnażania. Obejmuje on zarówno sztuczną selekcję, jak i wszystkie typy interwencji w naturalne procesy biologiczne za pomocą technik biomedycznych, np. sztuczne unasiennianie, inseminację, zapłodnienie in vitro, klonowanie czy manipulowanie genami. DNA jako nośnik informacji genetycznej ma kluczowe znaczenie w sterowaniu biosyntezą białka. Najwięcej metod technologii rekombinowanego DNA dotyczy wprowadzenia obcych genów do plazmidów szczepów bakterii powszechnie stosowanych w badaniach laboratoryjnych. Plazmidy są małymi, kolistymi cząsteczkami DNA. Mimo że nie stanowią części chromosomu, mogą sterować syntezą miałka i są powielana i przenoszone na potomstwo bakterii. W ten sposób wprowadzając obce DNA do bakterii naukowcy są w stanie otrzymać nieograniczoną liczbę kopii zmodyfikowanego genu. Dzięki technikom rekombinacji DNA stworzono bakterie, które są zdolne do syntezy ludzkiej insuliny, hormonu wzrostu, szczepionki i wiele innych. Istnieje jednak niebezpieczeństwo, że osiągnięcia te mogą zostać źle wykorzystane i w ich wyniku mogą powstać drobnoustroje o niekorzystnych cechach np. odporność na antybiotyki, produkujące toksyny lub wywołujące choroby. A oto kilka technik wykorzystywanych w tej dziedzinie nauki: Elektroforeza agarozowa DNA Elektroforeza DNA w żelu agarozowym lub poliakrylamidowym jest standardową metodą pozwalającą rozdzielić, zidentyfikować lub oczyścić fragmenty DNA. Do zalet tej metody należy zaliczyć jej prostotę a także możliwość bezpośredniej lokalizacji fragmentów DNA w żelu przy pomocy barwnika interkalującego - bromku etydyny. Elektroforeza białek Metoda rozdziału elektroforetycznego białek pozwala na rozdzielenie poszczególnych frakcji białkowych o masach cząsteczkowych w zakresie ok. 10 - 200 kDa (kilodaltonów), na podstawie zróżnicowanej ruchliwości elektroforetycznej w polu elektrycznym. Ruchliwość ta jest odwrotnie proporcjonalna do logarytmu masy cząsteczkowej.
Inżynieria genetyczna, jako ingerencja w strukturę genową komórek lub organizmów od początku swojego istnienia budziła wiele kontrowersji, ponieważ modyfikacja funkcji określonego odcinka DNA jest rzeczą niezwykłą, której skutki mogą okazać się największym odkryciem i przełomem w dziedzinie genetyki i medycyny, ale mogą również na przestrzeni wielu lat doprowadzić do zagłady człowieka.
Termin inżynieria genetyczny należy kojarzyć z licznymi technikami modyfikowania lub manipulowania organizmami poprzez procesy dziedziczenia i rozmnażania. Obejmuje on zarówno sztuczną selekcję, jak i wszystkie typy interwencji w naturalne procesy biologiczne za pomocą technik biomedycznych, np. sztuczne unasiennianie, inseminację, zapłodnienie in vitro, klonowanie czy manipulowanie genami. DNA jako nośnik informacji genetycznej ma kluczowe znaczenie w sterowaniu biosyntezą białka. Najwięcej metod technologii rekombinowanego DNA dotyczy wprowadzenia obcych genów do plazmidów szczepów bakterii powszechnie stosowanych w badaniach laboratoryjnych. Plazmidy są małymi, kolistymi cząsteczkami DNA. Mimo że nie stanowią części chromosomu, mogą sterować syntezą miałka i są powielana i przenoszone na potomstwo bakterii. W ten sposób wprowadzając obce DNA do bakterii naukowcy są w stanie otrzymać nieograniczoną liczbę kopii zmodyfikowanego genu. Dzięki technikom rekombinacji DNA stworzono bakterie, które są zdolne do syntezy ludzkiej insuliny, hormonu wzrostu, szczepionki i wiele innych. Istnieje jednak niebezpieczeństwo, że osiągnięcia te mogą zostać źle wykorzystane i w ich wyniku mogą powstać drobnoustroje o niekorzystnych cechach np. odporność na antybiotyki, produkujące toksyny lub wywołujące choroby. A oto kilka technik wykorzystywanych w tej dziedzinie nauki:
Elektroforeza agarozowa DNA
Elektroforeza DNA w żelu agarozowym lub poliakrylamidowym jest standardową metodą pozwalającą rozdzielić, zidentyfikować lub oczyścić fragmenty DNA. Do zalet tej metody należy zaliczyć jej prostotę a także możliwość bezpośredniej lokalizacji fragmentów DNA w żelu przy pomocy barwnika interkalującego - bromku etydyny.
Elektroforeza białek
Metoda rozdziału elektroforetycznego białek pozwala na rozdzielenie poszczególnych frakcji białkowych o masach cząsteczkowych w zakresie ok. 10 - 200 kDa (kilodaltonów), na podstawie zróżnicowanej ruchliwości elektroforetycznej w polu elektrycznym. Ruchliwość ta jest odwrotnie proporcjonalna do logarytmu masy cząsteczkowej.