PROBLEMY SPOŁECZNO- GOSPODARCZE AFRYKI Afryka jest najwolniej rozwijającym się gospodarczo kontynentem świata. Państwa jej, z wyjątkiem kilku (Maroka, Tunezji, RPA, Namibii, Algierii, Konga) należą do najuboższych na świecie. Zazwyczaj są to kraje rolnicze, które przy dobrych zbiorach nie mogą sprostać wyżywieniu całego kraju, co jest również udziałem wysokiego przyrostu naturalnego. Ponad 15% ludności Afryki jest niedożywiona. Lata suszy i nieurodzaju najczęściej powodują klęskę głodu, podczas której umierają tysiące ludzi. Duży udział rolnictwa w tworzeniu dochodu narodowego jest cechą wskazującą na słabe zaawansowanie gospodarki Afryki. W ogromnej liczbie krajów większość ludzi jest zatrudniona w rolnictwie. Blisko 2/3 mieszkańców Afryki żyje na wsi. Warunki przyrodnicze, klęski żywiołowe, niska wydajność pracy oraz choroby nie wpływają korzystnie na rolnictwo, które w takim wypadku nie zaspakaja potrzeb żywnościowych ludności. Gleby Czarnego Kontynentu są nieurodzajne, co powoduje, że zaledwie 1/3 kontynentu to obszary rolnicze. Zaledwie 6,5% pól jest nawadnianych, z czego ponad połowa przypada na Egipt, Sudan i RPA. Plony zbóż w skali kontynentu są niskie i wynoszą 13q/ha. W ciągu ostatniego dwudziestolecia tylko w nielicznych krajach tempo przyrostu produkcji żywności na jedną osobę uległo nieznacznej poprawie (o 3- 10% w Angoli, Beninie, Czadzie, Egipcie, a najwięcej, bo o 22%- w Ghanie), natomiast w innych wystąpił spadek, sięgający nawet do 30% (Mozambik, Niger, Ruanda, Sudan). Ujemny bilans żywnościowy jest uzupełniany dzięki importowi lub międzynarodowej pomocy. Afryka jest kontynentem o najwyższym przyroście naturalnym na świecie- 24%o, który jest prawie 2 razy większy niż wynosi średnia światowa. W latach 1950- 1995 odnotowano tutaj najwyższy w skali świata ponadtrzykrotny wzrost liczby ludności. Afryka to kontynent o najniższym PKB w przeliczeniu na jednego mieszkańca.
PROBLEMY SPOŁECZNO- GOSPODARCZE AFRYKI
Afryka jest najwolniej rozwijającym się gospodarczo kontynentem świata. Państwa jej, z wyjątkiem kilku (Maroka, Tunezji, RPA, Namibii, Algierii, Konga) należą do najuboższych na świecie. Zazwyczaj są to kraje rolnicze, które przy dobrych zbiorach nie mogą sprostać wyżywieniu całego kraju, co jest również udziałem wysokiego przyrostu naturalnego. Ponad 15% ludności Afryki jest niedożywiona. Lata suszy i nieurodzaju najczęściej powodują klęskę głodu, podczas której umierają tysiące ludzi.
Duży udział rolnictwa w tworzeniu dochodu narodowego jest cechą wskazującą na słabe zaawansowanie gospodarki Afryki. W ogromnej liczbie krajów większość ludzi jest zatrudniona w rolnictwie. Blisko 2/3 mieszkańców Afryki żyje na wsi.
Warunki przyrodnicze, klęski żywiołowe, niska wydajność pracy oraz choroby nie wpływają korzystnie na rolnictwo, które w takim wypadku nie zaspakaja potrzeb żywnościowych ludności. Gleby Czarnego Kontynentu są nieurodzajne, co powoduje, że zaledwie 1/3 kontynentu to obszary rolnicze. Zaledwie 6,5% pól jest nawadnianych, z czego ponad połowa przypada na Egipt, Sudan i RPA. Plony zbóż w skali kontynentu są niskie i wynoszą 13q/ha.
W ciągu ostatniego dwudziestolecia tylko w nielicznych krajach tempo przyrostu produkcji żywności na jedną osobę uległo nieznacznej poprawie (o 3- 10% w Angoli, Beninie, Czadzie, Egipcie, a najwięcej, bo o 22%- w Ghanie), natomiast w innych wystąpił spadek, sięgający nawet do 30% (Mozambik, Niger, Ruanda, Sudan). Ujemny bilans żywnościowy jest uzupełniany dzięki importowi lub międzynarodowej pomocy.
Afryka jest kontynentem o najwyższym przyroście naturalnym na świecie- 24%o, który jest prawie 2 razy większy niż wynosi średnia światowa. W latach 1950- 1995 odnotowano tutaj najwyższy w skali świata ponadtrzykrotny wzrost liczby ludności.
Afryka to kontynent o najniższym PKB w przeliczeniu na jednego mieszkańca.
natatka ze , sciagi ''