Do trudności wewnetrznych upadku cesarstwa zaliczymy obciążenie ludności zwiększającymi się podatkami co było odczuwane przez społeczeństwo.Nastapilo również osłabienie władzy cesarzy.Między kandydatami do tronu wybuchały walki co było powodem wojen domowych.Również załamanie gospodarcze kraju to jeden z powodów trudności wewnętrznych.
Do zewnetrznych przyczyn należały najazdy i grabieże plemion barbarzyńskich,a Rzym nie był w stanie zwiększyć ilości wojsk by skutecznie bronić się przed nimi.W 330 roku cesarz Konstantyn Wielki zagrożony najazdami przeniósł stolicę imperium do kolonii greckiej i to także przesadzilo o losach cesarstwa,które zostało podzielone między synów cesarza.
Wewnętrzne - przez kilkadziesiąt lat od panowania Oktawina w Rzymie panował spokuj. Dlatego coraz mniej obywateli decydowało się stawać w szeregach armii. Z tego względu rozluźniono dyscypline w armii - pozwalano żołnierzą zakładać rodziny oraz (!) do armii mogli być rekrutowani barbarzyńcy. W III wieku wybuchły spory o władzę i przez to dochodziło do licznych wojen domowych oraz kryzysu. Bez sprawnego i zdolnego władcy państwo zaczęło mieć same kłopoty. Na terenie Cesarstwa osiedliły się plemiona barbarzyńskie, które później doprowadziły do buntu i spustoszenia Italii. Ponownie doszło do samowoli namiestników w prownincjach. Brak kolejnych wojen doprowadziło do zmniejszenia się liczby niewolników.
Zewnętrzne - liczne najazdy barbarzyńców na Rzym (efekt - pod koniec istnienia Cesarstwa Zachodniorzymskiego powstawały na jego terenie państwa barbarzyńskie).
Do trudności wewnetrznych upadku cesarstwa zaliczymy obciążenie ludności zwiększającymi się podatkami co było odczuwane przez społeczeństwo.Nastapilo również osłabienie władzy cesarzy.Między kandydatami do tronu wybuchały walki co było powodem wojen domowych.Również załamanie gospodarcze kraju to jeden z powodów trudności wewnętrznych.
Do zewnetrznych przyczyn należały najazdy i grabieże plemion barbarzyńskich,a Rzym nie był w stanie zwiększyć ilości wojsk by skutecznie bronić się przed nimi.W 330 roku cesarz Konstantyn Wielki zagrożony najazdami przeniósł stolicę imperium do kolonii greckiej i to także przesadzilo o losach cesarstwa,które zostało podzielone między synów cesarza.
Wewnętrzne - przez kilkadziesiąt lat od panowania Oktawina w Rzymie panował spokuj. Dlatego coraz mniej obywateli decydowało się stawać w szeregach armii. Z tego względu rozluźniono dyscypline w armii - pozwalano żołnierzą zakładać rodziny oraz (!) do armii mogli być rekrutowani barbarzyńcy. W III wieku wybuchły spory o władzę i przez to dochodziło do licznych wojen domowych oraz kryzysu. Bez sprawnego i zdolnego władcy państwo zaczęło mieć same kłopoty. Na terenie Cesarstwa osiedliły się plemiona barbarzyńskie, które później doprowadziły do buntu i spustoszenia Italii. Ponownie doszło do samowoli namiestników w prownincjach. Brak kolejnych wojen doprowadziło do zmniejszenia się liczby niewolników.
Zewnętrzne - liczne najazdy barbarzyńców na Rzym (efekt - pod koniec istnienia Cesarstwa Zachodniorzymskiego powstawały na jego terenie państwa barbarzyńskie).