Wiek XVIII i XIX przynoszą największą zagładę historycznych kamienic toruńskich. Kolejne oblężenia Torunia, m.in. szwedzkie w 1703 r., czy cały okres napoleoński 1806-1815, powodują dewastację i upadek kamienic i zabudowy miejskiej w ogóle. Ostrzeliwane miasto, cierpiące głód, brak opału, wody, przymusowe kwaterunki obcych wojsk w kamienicach prywatnych i budynkach publicznych powodowały niszczenie bogatego wyposażenia wnętrz, jak i ogólną dewastację budynków. Te kataklizmy sprawiły, że z bogatych wnętrz toruńskich nie zachowało się wiele sprzętów świadczących o świetnej przeszłości miasta. W 1815 r. na ogólną sumę 772 domów w zespole staromiejskim tylko 300 nadawało się do zamieszkania. Od początku XIX wieku na terenie starówki trwał proces przebudowań wielu starych albo budowy nowych domów, które można nazwać czynszowymi. W domach takich na każdej kondygnacji mogły być nawet 4 mieszkania. W ten sposób powstała nowa architektura kamienic, zdominowana zabudową XIX-wieczną, kiedy to sięgające czasów gotyku, renesansu i baroku kamienice przebudowywano lub zastępowano budynkami w stylu eklektycznym, secesyjnym i modernistycznym. Fasady otrzymują gładką tynkowaną elewację zakończoną najczęściej prostym gzymsem lub attykową ścianką - po rozebraniu szczytów i ukośnym ścięciu przedniej części dachu. Zaobserwować więc dziś można brak fasad gotyckich, przede wszystkim wzdłuż głównych traktów starówki. Więcej:Toruń nie istniejący
http://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_architektury_Trzebiatowa
http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/2697,walbrzych-domy-z-xviii-wieku.html
http://www.edukacja.edux.pl/p-1377-lekcja-muzealna-kamienica-elblaska-struktura.php
http://www.turystyka.torun.pl/index.php?strona=192
Wiek XVIII i XIX przynoszą największą zagładę historycznych kamienic toruńskich. Kolejne oblężenia Torunia, m.in. szwedzkie w 1703 r., czy cały okres napoleoński 1806-1815, powodują dewastację i upadek kamienic i zabudowy miejskiej w ogóle. Ostrzeliwane miasto, cierpiące głód, brak opału, wody, przymusowe kwaterunki obcych wojsk w kamienicach prywatnych i budynkach publicznych powodowały niszczenie bogatego wyposażenia wnętrz, jak i ogólną dewastację budynków. Te kataklizmy sprawiły, że z bogatych wnętrz toruńskich nie zachowało się wiele sprzętów świadczących o świetnej przeszłości miasta. W 1815 r. na ogólną sumę 772 domów w zespole staromiejskim tylko 300 nadawało się do zamieszkania.
Od początku XIX wieku na terenie starówki trwał proces przebudowań wielu starych albo budowy nowych domów, które można nazwać czynszowymi. W domach takich na każdej kondygnacji mogły być nawet 4 mieszkania. W ten sposób powstała nowa architektura kamienic, zdominowana zabudową XIX-wieczną, kiedy to sięgające czasów gotyku, renesansu i baroku kamienice przebudowywano lub zastępowano budynkami w stylu eklektycznym, secesyjnym i modernistycznym.
Fasady otrzymują gładką tynkowaną elewację zakończoną najczęściej prostym gzymsem lub attykową ścianką - po rozebraniu szczytów i ukośnym ścięciu przedniej części dachu. Zaobserwować więc dziś można brak fasad gotyckich, przede wszystkim wzdłuż głównych traktów starówki. Więcej:Toruń nie istniejący