Zwany również : goniony, dreptany, mijany, przebiegany. Taniec notowany w metrum 2/4 , odznacza się żywym tempem z charakterystycznym rytmem synkopowanym.
Mazur
Nazywany też : wyrywas, gniewus, goniony, szumny. Pochodzi z Mazowsza, utrzymany w takcie 3/4 (lub 3/8), odznacza się żywym tempem, akcentowaniem słabych (zwłaszcza drugiej) części taktu.
Mazury ludowe cechuje zwykle bardziej urozmaicona rytmika, wszelkie schematy rytmiczne są raczej typowe dla szlacheckich i dworskich tańców.
Kujawiak
Zwany także: śpiący, niesiony, kolebany. Różni się od mazura wolniejszym tempem, zwykle molowym trybem tonacji i przewagą spokojnego rytmu ósemkowego. Zazwyczaj rozpoczyna się tańcem wolnym chodzonym, potem przechodzi w taniec nieco szybszy, który jest właściwym kujawiakiem. Metrum trójdzielne.
Oberek
Znany pod nazwami: obertas, wyrywas, wykrętacz, zawijacz. Tempo – znacznie szybsze od kujawiaka. Notowany jest w metrum 3/4 lub 3/8 , posiada skoczny i wesoły charakter.
Polonez
Znany jako chodzony, równy, wolny, wielki, okrągły, polski, pieszy. Jest tańcem o tempie umiarkowanym w metrum 3/4.
Krakowiak jest to polski taniec ludowy, uznany za narodowy. Tempo żywe utrzymane w wesołym i skocznym. W metrum 2/4 i rytmie synkopowanym. Znany ''gonionym'' i '' ściganym''. W końcu XVIII i na początku XIX wieku, stał się popularny w muzyce scenicznej. Wykorzystywano go do przekazywania sentymentalnych i patriotycznych treści. Kompozytorzy; Fryderyk Chopin, Zygmunt Noskowski, Ignacy Jan Paderewski, Karol Szymanowski.
Krakowiaka tańczy się w takcie dwumiarowym z charakterystycznymi synkopami, przyśpiewkami solowymi i swoistym trzykrotnym przytupem, kończącym zazwyczaj frazę muzyczną. Charakterystyczną cechą tańca jest gromadność i przodowanie, jak
również symetria i dwuczęściowość. Charakter ruchu krakowiaka to żywość, skoczność, lekkość i sprężystość.
Strój: Mężczyźni mają na głowie pióropusz, pod spodem koszule a na wieżku występują kolory tj. niebieski z czerwonym. Spodnie biało czerwone paski. Buty czarne.
Natomiast kobiety: Pióropusz głowie, na szyi czerwone kolare. Pod spodem biała koszula, a na wieżku czarna kamizelka. Spódnica fioletowa, a na niej biały fartuszek. Czarne buty.
Tance narodowe to:
Krakowiak
Zwany również : goniony, dreptany, mijany, przebiegany. Taniec notowany w metrum 2/4 , odznacza się żywym tempem z charakterystycznym rytmem synkopowanym.
Mazur
Nazywany też : wyrywas, gniewus, goniony, szumny. Pochodzi z Mazowsza, utrzymany w takcie 3/4 (lub 3/8), odznacza się żywym tempem, akcentowaniem słabych (zwłaszcza drugiej) części taktu.
Mazury ludowe cechuje zwykle bardziej urozmaicona rytmika, wszelkie schematy rytmiczne są raczej typowe dla szlacheckich i dworskich tańców.
Kujawiak
Zwany także: śpiący, niesiony, kolebany. Różni się od mazura wolniejszym tempem, zwykle molowym trybem tonacji i przewagą spokojnego rytmu ósemkowego. Zazwyczaj rozpoczyna się tańcem wolnym chodzonym, potem przechodzi w taniec nieco szybszy, który jest właściwym kujawiakiem. Metrum trójdzielne.
Oberek
Znany pod nazwami: obertas, wyrywas, wykrętacz, zawijacz. Tempo – znacznie szybsze od kujawiaka. Notowany jest w metrum 3/4 lub 3/8 , posiada skoczny i wesoły charakter.
Polonez
Znany jako chodzony, równy, wolny, wielki, okrągły, polski, pieszy. Jest tańcem o tempie umiarkowanym w metrum 3/4.
Krakowiak jest to polski taniec ludowy, uznany za narodowy. Tempo żywe utrzymane w wesołym i skocznym. W metrum 2/4 i rytmie synkopowanym. Znany ''gonionym'' i '' ściganym''. W końcu XVIII i na początku XIX wieku, stał się popularny w muzyce scenicznej. Wykorzystywano go do przekazywania sentymentalnych i patriotycznych treści. Kompozytorzy; Fryderyk Chopin, Zygmunt Noskowski, Ignacy Jan Paderewski, Karol Szymanowski.
Krakowiaka tańczy się w takcie dwumiarowym z charakterystycznymi synkopami, przyśpiewkami solowymi i swoistym trzykrotnym przytupem, kończącym zazwyczaj frazę muzyczną. Charakterystyczną cechą tańca jest gromadność i przodowanie, jak
również symetria i dwuczęściowość. Charakter ruchu krakowiaka to żywość, skoczność, lekkość i sprężystość.
Strój: Mężczyźni mają na głowie pióropusz, pod spodem koszule a na wieżku występują kolory tj. niebieski z czerwonym. Spodnie biało czerwone paski. Buty czarne.
Natomiast kobiety: Pióropusz głowie, na szyi czerwone kolare. Pod spodem biała koszula, a na wieżku czarna kamizelka. Spódnica fioletowa, a na niej biały fartuszek. Czarne buty.