Barok był stylem w sztuce, architekturze oraz literaturze, który zapoczątkowany został we Włoszech. Odznaczał się dużą ekspresyjnością, bogactwem formy oraz zdobnictwa, bardzo silnymi kontrastami, także monumentalnością. Linie proste w sztuce oraz architekturze są prawie nieobecne, zastąpiły je linie faliste, liczne załamania i zaokrąglenia. Dzieła architektury bywają przepełnione dekoracją figuralną oraz ornamentyką. Polscy reformatorzy oświecenia postrzegali barok jako symbol zacofania, rozpowszechniającego się sarmatyzmu oraz upadku umysłowego. W czasie trwania baroku stworzono bardzo wiele dzieł, które stały się punktem odniesienia także w późniejszych epokach.
Epoka baroku charakteryzowała się następującymi cechami:
słownictwo zostało wzbogacone elementami potocznymi , gwarowymi oraz obcojęzycznymi, główną tematyką była mitologia i religia, próbowano zadziwić i olśnić odbiorcę bogactwem ozdób, jak również niezwykłością w wypowiedziach poetyckich, stosowano wyszukane przenośnie, rzeźba stała się w większości jednobarwna, próbowana wywołać zaskoczenia u widza, słuchacza, używanie wyszukanych przenośni, struktury składniowe komponowane były za pomocą inwersji, występowanie dynamizmu, wielonurtowość, w architekturze budynki różnią się pomiędzy sobą, posiadają indywidualny styl.
Sztuka baroku charakteryzowały następujące cechy:
ogromny przepych , wraz z bogactwem ozdób oraz złoceń alegoryczność, odbiorca miał być zaskoczony, oszołomiony i olśniony tym co widzi, kontrastowość.
Barok był stylem w sztuce, architekturze oraz literaturze, który zapoczątkowany został we Włoszech. Odznaczał się dużą ekspresyjnością, bogactwem formy oraz zdobnictwa, bardzo silnymi kontrastami, także monumentalnością. Linie proste w sztuce oraz architekturze są prawie nieobecne, zastąpiły je linie faliste, liczne załamania i zaokrąglenia. Dzieła architektury bywają przepełnione dekoracją figuralną oraz ornamentyką. Polscy reformatorzy oświecenia postrzegali barok jako symbol zacofania, rozpowszechniającego się sarmatyzmu oraz upadku umysłowego. W czasie trwania baroku stworzono bardzo wiele dzieł, które stały się punktem odniesienia także w późniejszych epokach.
Epoka baroku charakteryzowała się następującymi cechami:
słownictwo zostało wzbogacone elementami potocznymi , gwarowymi oraz obcojęzycznymi, główną tematyką była mitologia i religia, próbowano zadziwić i olśnić odbiorcę bogactwem ozdób, jak również niezwykłością w wypowiedziach poetyckich, stosowano wyszukane przenośnie, rzeźba stała się w większości jednobarwna, próbowana wywołać zaskoczenia u widza, słuchacza, używanie wyszukanych przenośni, struktury składniowe komponowane były za pomocą inwersji, występowanie dynamizmu, wielonurtowość, w architekturze budynki różnią się pomiędzy sobą, posiadają indywidualny styl.Sztuka baroku charakteryzowały następujące cechy:
ogromny przepych , wraz z bogactwem ozdób oraz złoceń alegoryczność, odbiorca miał być zaskoczony, oszołomiony i olśniony tym co widzi, kontrastowość.