Wykonaj analize wierszu pod tytułem Lekcja W.Szymborskiej..
Analiza odpowaida na pytanie :
Kto mówi?
Do kogo mówi?
O czym mówi?
W jaki sposob mówi? (problematyka)
Po co?
Kto co Król Aleksander kim czym mieczem
przecina kogo co gordyjski węzeł.
Nie przyszło to do głowy komu czemu nikomu.
Było stu filozofów - żaden nie rozplątał.
Nic dziwnego, że teraz kryją się po kątach.
Żołdactwo ich za brody łapie,
za roztrzęsione, siwe, capie,
i bucha gromkim kto co śmiech.
Dość. Spojrzał król spod pióropusza,
na konia wsiada, w drogę rusza.
A za nim w trąb trąbieniu, w bębnieniu bębenków
kto co armia złożona z kogo czego z węzełków
na kogo co na bój.
More Questions From This User See All
Lekcja ten wiersz zartobliwy,mowi o pewnym osobliwym polaczniu dwu szkolnych lekcji,opdmiennych przedmiotow:gramatyki i historii.
Oczywiscie,jest to tylko typowy dla calej poezji Szymborkiej poetycki koncert, nawet zart bedacy pretekstem do rozwiazan natury filozoficznej.
Autorka przywoluje postac Aleksandra Macedonskiego,starozytnego wladcy,ktory ponoc jednym ruchem miecza rozcial kunsztowny wezel Gordiasza nad ,ktorym rozwiazaniem trudzilo sie wielu uczonych.
Naturalnie,wezel gordyjski to rowniez przenosne okreslenie bardzo zawilej,trudnej sprawy.
Aleksander znalazl sposob najprostrzy z mozliwych,postawil w bardzo klopotliwej sytuacji Filozofow, z ktorych teraz kpia jego zoldacy.
Szydzac z tych pseudomedrcow,ktorzy potrafia zagmatwac,skomplikowac kazdy problem,nie sa zdolni do konstruktywnego dzialania.
Aleksander Macedonski zadzialal rownie niekonwencjonalnie,co skutecznie.
Chociaz nie do konca rozwiazal problem- z wezla pozostaly jeszcze do rozwiazania wezelki,czyli szczegoly.
Do tego wykorzystal swoj pomysl w sposob zdecydowanie niegodny: zmobilizowal armie do boju,jego zolnierze podniesieni na duchy smialym czynem wodza poszli dalej siac smierc,zniszczenie.
Czyli-uogolniajac, nie kazdy postep sluzy szlachetnym celo,czyni ludzi szczesliwymi.
Bywa i tak,ze genialna jednostka przynosi wiecej zla niz korzystnych dla ololu propozycji.
Wiersz utrzymany w ironicznym tonie,jest przesycony typowymi dla pozniejszej teorczosci W.Szymborkisej slownymi grami,elementami zabawy z jezykiem wykorzystujacym przede wszystkim jego wieloznacznosc