Question

Wykaż, że obraz Stanisława Wyspiańskiego jest obrazem młodopolskim. Podaj kierunki w nim zawarte. Wykaż że Stanisław Wyspiański jest malarzem młodopolskim. Obraz dowolny.

Answer 1

Jego obraz pod tytułem „ Planty o świcie”, jest także znany pod nazwą „ Wawel o świcie”. Obraz z tego samego roku co „szał uniesień” czyli z 1894, to jedno z niewielu płócien olejnych Wyspiańskiego. Podziwiać można w Muzeum Narodowym w Krakowie. Zarówno Wawel jak i Planty do niego, w twórczości Wyspiańskiego odniosły kluczową rolę. Są bowiem miejscem powszednim i wyznaczającym codzienną trasę przez miasto, ale i miejscem magicznym, pełnym ukrytej symboliki. W obrazie tym – pusta obsadzona drzewami aleja prowadzi do stóp zamku majaczącego we mgle szarzejącego się światu. Perspektywiczna przestrzeń wytworzona szpalerem drzew i murem więzienia św. Michała wciąga wzrok widza, w głąb obrazu. Tam góruje nad światem Wawel niby niedostępna i wyniosła wieża. Przytłumia srebrzysto - szarą kolorystyką oraz bezlistne konary drzew oplatają linią całą przestrzeń. Jednak w powietrzu odczuwa się smutek – wszystko w tym obrazie potęguje klimat nostalgii i smutku. „Planty „ to obraz który w swej całości symbolizuje smutek, szarość, melancholię oraz tajemniczości, którą kryje za sobą mgła, oddalony zamek.
Młoda Polska charakteryzowała się dekadentyzmem, co Wyspiański umieszczał w swoich obrazach. Dekadentyzm kojarzą się z negatywnymi emocjami i odczuciami, tak więc można stwierdzić, że ten artysta jest malarzem młodopolskim. 
Symbol jako środek wyrażania utajnionych myśli i emocji towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. U podstaw symbolizmu leży przekonanie, że świat materialny poznawalny rozumem i zmysłami nie jest jedyną realną rzeczywistością. Poza nią istnieje jeszcze inna przestrzeń, głębsza i bardziej skąplikowana. To świat uczuć metafizycznych, tajemnic bytu, niepokojów i lęków ludzkiej duszy. Nie sposób go poznać rozumem ani wyrazić językiem służącym do definiowania konkretnych rzeczy. Poczucie bezradności wobec nazywania pozazmysłowej duchowej rzeczywistości, świadomości ograniczoności języka, każą poszukiwać innych środków przekazu, będących w stanie wyrazić to, co niewyrażalne. Stał się nim symbol- obrazowy odpowiednik idei i przeżyć głęboko ukrytych i niejasnych.