Sumienie – w niektórych religiach i nurtach etycznych wewnętrzne odczucie pozwalające rozróżniać dobro i zło, a także oceniać postępowanie własne i innych ludzi. Jest to zdolność pozwalająca człowiekowi ujmować swoje czyny pod kątem moralnym i odpowiednio je oceniać.
Mieć sumienie-godzić się na zło.
Mieć czyste sumienie-Nie być nękanym czarnymi myślami. Wiedzieć że wszystko co się w życiu zrobiło, robiło się w dobrym celu.
Wyrzuty sumienia- Bóg upomina się o grzech. Ogólnie pojawiają się one, gdy zrobimy coś nie tak, jak powinniśmy. Gdy wszystko czynimy dobrze nie powinny się pojawiać.
Sumienie – w niektórych religiach i nurtach etycznych wewnętrzne odczucie pozwalające rozróżniać dobro i zło, a także oceniać postępowanie własne i innych ludzi. Jest to zdolność pozwalająca człowiekowi ujmować swoje czyny pod kątem moralnym i odpowiednio je oceniać. Czynnikiem decydującym w przestrzeganiu tych norm jest poczucie winy występujące w momencie uświadomienia sobie rozbieżności między własnym postępowaniem, a przyjętymi normami. Sumienie kieruje się różnymi kryteriami, zależnymi od sposobu wychowania, miejsca przebywania, otoczenia społecznego, zasad moralnych jakie te wszystkie czynniki w człowieku wytworzyły.
Mieć czyste sumienie- ‘być niewinnym, nie skalać się żadnym haniebnym, nieetycznym czynem; mieć poczucie spełnienia obowiązku’
Sumienie – w niektórych religiach i nurtach etycznych wewnętrzne odczucie pozwalające rozróżniać dobro i zło, a także oceniać postępowanie własne i innych ludzi. Jest to zdolność pozwalająca człowiekowi ujmować swoje czyny pod kątem moralnym i odpowiednio je oceniać.
Mieć sumienie-godzić się na zło.
Mieć czyste sumienie-Nie być nękanym czarnymi myślami. Wiedzieć że wszystko co się w życiu zrobiło, robiło się w dobrym celu.
Sumienie – w niektórych religiach i nurtach etycznych wewnętrzne odczucie pozwalające rozróżniać dobro i zło, a także oceniać postępowanie własne i innych ludzi. Jest to zdolność pozwalająca człowiekowi ujmować swoje czyny pod kątem moralnym i odpowiednio je oceniać. Czynnikiem decydującym w przestrzeganiu tych norm jest poczucie winy występujące w momencie uświadomienia sobie rozbieżności między własnym postępowaniem, a przyjętymi normami. Sumienie kieruje się różnymi kryteriami, zależnymi od sposobu wychowania, miejsca przebywania, otoczenia społecznego, zasad moralnych jakie te wszystkie czynniki w człowieku wytworzyły.
Mieć czyste sumienie- ‘być niewinnym, nie skalać się żadnym haniebnym, nieetycznym czynem; mieć poczucie spełnienia obowiązku’