Dagome iudex – incipt (określenie na formułkę umieszczaną często na początku średniowiecznych rękopisów, która zawierała imię autora i tytuł dzieła) pochodzącego z końca XI wieku. W tym dokumencie, spisanym po łacinie, Mieszko oddaje swoje państwo pod papieską opiekę
(nie ma czegoś takiego jak glogolia, jest głagolica jeśli o to ci chodziło)
Osada służebna – w średniowiecznej Polsce osada, której ludność była zobowiązana do wyspecjalizowanych świadczeń lub posług na rzecz pobliskiego grodu lub bezpośrednio dla księcia. W osadzie służebnej zamieszkiwała z reguły ludność jednej specjalności rzemieślniczej, np. bednarze, cieśle, grotnicy, kobiernicy, kowale, szczytnicy (wyrabiający tarcze), szłomnicy, złotnicy, czy hodowlanej, np. koniarze, owczarze, skotnicy (hodowcy bydła), świniarze oraz zajmujący się hodowlą i tresurą sokołów i psów myśliwskich.
Dagome iudex – incipt (określenie na formułkę umieszczaną często na początku średniowiecznych rękopisów, która zawierała imię autora i tytuł dzieła) pochodzącego z końca XI wieku. W tym dokumencie, spisanym po łacinie, Mieszko oddaje swoje państwo pod papieską opiekę
(nie ma czegoś takiego jak glogolia, jest głagolica jeśli o to ci chodziło)
Osada służebna – w średniowiecznej Polsce osada, której ludność była zobowiązana do wyspecjalizowanych świadczeń lub posług na rzecz pobliskiego grodu lub bezpośrednio dla księcia. W osadzie służebnej zamieszkiwała z reguły ludność jednej specjalności rzemieślniczej, np. bednarze, cieśle, grotnicy, kobiernicy, kowale, szczytnicy (wyrabiający tarcze), szłomnicy, złotnicy, czy hodowlanej, np. koniarze, owczarze, skotnicy (hodowcy bydła), świniarze oraz zajmujący się hodowlą i tresurą sokołów i psów myśliwskich.